Yalanlar

Duyuru!

Merhaba, bölüm beklediğiniz biliyorum ve bu yüzden hepinizden özür diliyorum ama bölüm değil.

Kusursuz adlı hikâyemi düzenlemeye başlayacağım ve bu hikayeye bir süre yb paylaşmayı düşünmüyorum. Ama arada bir yazarsam atarım.

Gelecek bölümden kesit;

.....

Melek, bahçede herşeyden habersiz güneşin keyfini çıkarırken Mehmet, valizleri odaya taşımış şimdi de Hakan'ı dinliyordu.

"Abi, rahatsız ediyorum ama ben senin şu kız hakkında önemli bir bilgiye ulaştım."

"Sen neden hâlâ onu araştırmaya devam ediyorsun?!"

"Kızmadan önce bir dinle abi. Hem sözlerinin altında yatan ithama da alındım, doğrusu. Ben hiç yengeme bakar mıyım? Üstelik unuttuysan hatırlatayım benim zaten bir sevgilim var."

"Tamam! Zevzekliği kes de konuya gir. Ne buldun?"

"Şimdi ben Meleği araştırırken nedense gözüm babası denen o adama pek ısınmamıştı. Ben de bir araştırayım dedim. Adamda ne ararsan var, anlayacağın pek tekin bir tip değil. Ha bir de bundan yaklaşık üç dört ay önce Melek, polise gidip ailesinden şiddet gördüğü ihbarında bulunmuş ama ne olduysa ihbarı ertesi gün geri çekmiş. " Mehmet, her duyduğu sözcükle kaşlarını çatarken iki yanında yumruk haline gelmiş olan elleri de içinde bir volkan gibi kaynayan öfkesinden nasibini alıyordu.

Birden aklına babasıyla yaptığı konuşma geldi. O da, ailesinin tekin insanlar olmadığını söylemişti. Açıkçası bu durum Mehmet'in umrunda bile değildi. Evet, bu habere ne kadar öfkelense de bencil tarafı çıkarları uğruna seviniyordu. Eğer ailesi Meleğe şiddet uyguluyorsa aslında yalan söyleyerek Meleği yanında tutması bir bakıma iyi olmuştu.

"Abi, orda mısın?" Hakan'ın sesiyle daldığı düşünce girdabından sıyrıldı.

"Sen araştırmaya devam et Hakan. Ve en ufak bir şey dahi bulsan bana bildir."

"Tamam, abi." telefonu kapatıp cebine koyduktan sonra ellerini mutfak tezgahına dayayarak derin bir nefes aldı. İşler git gide karışmaya başlamıştı. Mehmet, içten içe Meleğin ailesinin Meleği aramaması için dua ediyordu. Bir de onlarla uğraşamazdı!

Bir kaç dakika daha öylece durup kendini topladıktan sonra mutfaktan arka bahçeye doğru açılan kapıya doğru ilerledi. Kapıyı açıp dışarı çıktığında yüzüne gelen güneş ışığıyla gözlerini kısarak başını yana doğru eğdi. Bir kaç saat sonra batacak olan güneş etrafa müthiş bir ışık huzmesi yayıyordu. Tam o sırada kısık gözlerinin izin verdiği ölçüde bir şeyi fark etti Mehmet. Meleği!

....

Kendinize iyi bakın, Allaha emanet olun ^_^