Melek küçük yaşta anne ve babasını kaybettiğini biliyor.Tam 15 senedir birlikte olduğu arkadaşıyla yaşıyor.Yakın bir arkadaşının ailesi onu evlerine aldı.Bu yüzden beraber yaşıyorlar.Liseye geçecek.Bakalım en yakın arkadaşı Beyzayla nasıl maceralar...
Ayça Salkım... Furkan normal odaya alınalı bi hafta oluyordu.Ve yarın taburcu olacaktı.Herkesi eve gitmesi için ikna edip Furkanla baş başa kalmıştık...
Ben beyaz,kadife koltukta otururken Furkan bana; "Ayçam.Gelsene yanıma?" Dedi. "Olmaz Furkan.Annen veya bizimkiler gelirse ne deriz?! Saçmalama!" "Kızım amma yaptın haa! Altı üstü yanıma uzanacaksın?" "Ya Fur-" "Ayça! İtiraz istemiyorum! Bak üzülürsem dikişlerim patlar mazallah!" "Iyi be tamam!" Dedim ve yanına uzandım.Aslında yanına yatmak istemememden değil... Tabii ki deli gibi istiyordum yanına uzanmayı ama...Henüz ailelerimiz ilişkimizi bilmiyordu. Bu yüzden tedirgindim.Bide yanında yattığımı görürlerse pek hoş karşılanmayacağını biliyordum ne yazık ki!
Yavaşça ve dikişlerini acıtmak istemediğim için nazikçe yanına uzandım.Furkan'ın kolları çok huzurluydu...Ama ben... Huzursuzdum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastanede hayal ediverin gari 😊😊😊
Yanına yattığımda yüzüne bakmadan; "Bu arada beni ikna etmek için daha iyi bahaneler bulmalısın... Üzülünce dikişlerin patlayacağını düşünmüyorum Furkan." "Tamam.Bidahakine daha güzel bişey bulurum." "Şey..." "Ayça! Sadece uyu! Uyuyalım!" "Ama-" "Ayça!" "Iyi peki!"
*Melek Köksal*
Hastaneden geldik...Hepimiz Beyzalardaydık.Teker teker güzel bi duş aldık ve Selcan Teyze'nin o muhteşem kurabiye ve poğaçasından yedik.Bayağıdan beri hastanede olduğumuz için niyetlenememiştik. Telefonumdan Harry Potter'ın film müziği çaldığında birinin aradığını anladım.
Düşman Dost (Ömer) arıyor...
Ismi gördüğümde bayağı bi şaşırdım.Bu ifade yüzüme de yansımış olacak ki Çağan; "Melekcim?! Noldu? Arayan kim?" Diye sordu. Ben bişey demeden telefonu açtım... 👱Efendim Ömer? Dediğimde Çağan kulağını telefona dayadı merakla.Bu hareketine sessizce kahkaha atarken-evet doğru okudunuz sessiz kahkaha😂- Ömer konuştu... 👦Şey...Nasılsınız? Siz...Yani...Bize çok destek oldunuz...Yani adam gibi teşekkür edemedik... 👱Yani?! 👦Yani...Bişey yok! Teşekkür ederim...Herkes adına. 👱Önemli değil.Siz olsaydınız da aynısı yapardınız(!) 👦Hı hı görüşürüz. 👱Hoşçakal.
Dedim ve telefonu kapattım. Çağan'ın kaşları çatıktı...Herkes bana merakla bakıyordu... Bende heyecanla; "Evlenme teklif ettiiiii!" Diye cırladım. Arya içtiği suyu püskürtürken Doruk; "Siktir!" Diye mırıldandı.Arasla Rüya'nın mavi gözleri yuvalarından fırlıycaktı nerdeyse. Beyza donup kalmıştı.Sanırım Sarp'ın yediği poğaça boğazında kaldığı için öksürüp duruyordu. Ama Çağan konuşmayı dinlediği için bi tepki vermiyordu.Yine de kaşları çatıktı...
Çağan yere bakarak; "Bu çocuk neden beni aramıyor da sana teşekkür ediyor?!" Dedi. Sesi sinirli değildi ama gergin olduğu her halinden belliydi! "Ben nerden biliyim canım?!" "Öhhööhhmm öhöömm!!! Öhööö öhööömmmhhh!" "Lan Sarp helal helal!!! Gebercen amk!" "Lan öhööhhmm Melek öhööhm Bi an ger öhöömmhh gerçekten evlenme öhööööhhhmmm teklif etti öhömm sandım!" "Bi nefes al salak!" Dedi Beyza Sarp'ın sırtına vurarak.Sarp derin bi nefes alıp; "Tamam Beyza! Kırdın kırdın!" "Özür mü diledi Melek?" Diye sordu Rüya. "Evet." "Harbiden neden Çağan'ı,beni, Aras'ı veya Sarp'ı aramamış da seni aramış?" "Ne biliyim ben Doruk!" "Tamam.Gerilmeye gerek yok!" "Ben uyumak istiyorum."Dedim ve yanlarından kalktım... Sıla Uslu... Hastaneden geldik.Hepimiz Ömer'in evindeydik.Herkes uyuyordu.Ben hariç.
