Last Chance.

CHAPTER 15.

"Shit!"

"Omg!!"

Natigilan ang titigan sa pagitan namin ni Justin at hindi natuloy ang hinahanap ng puso naming gawin ng mapalingon kami sa harapan na may biglang humarang na sasakyan sa amin. Why is that?

"What happen?" Singhal ni Justin na nakakunot ang noo. Halatang nabitin sa titigan sesion naming dalawa.

"Teka pre, babaan ko lang." Sagot naman ni Carlos.

"Bababa din ako." Muling tugon ni Justin at bigla muli kaming nagkatinginan.

"Alamin lang namin kung ano nangyare, okay?" Maalam na sabi niya dahil sa hitsura kong nag alala ng husto sa nangyare.

Marahil hindi ko naman nasaksihan dahil busy akong titigan ang boyfriend ko kanina kaya naman laking pag aalala ko kung ano nga ba ang dahilan kung bakit may pag harang na naganap sa daanan namin.

Mula sa loob, bumaba ang isang babae na halatang galing sa alak ang itsura. Hindi siya kasing edad namin ngunit hindi rin naman maihahantulad sa mga edad 40 pataas.

"Girl, mukhang may tama ata yang babaeng yan" aniya Andrea na na nakadungaw naman sa bintana ng sasakyan.

"Hmmm ano bang problema niyan?" Napatanong nalang ako dahil hndi ko naman siya kilala at nahalata ko ring medyo wala sa sarili ang babae. Maybe she was drunk.

Kinakausap nina Carlos at Justin ang babae, ngunit itong babaeng kausap nila ay parang wala sa sarili kung makipag usap dahil sa mapungay niyang mata, pagewang gewang pa ang tayo. Tama ako. Nakainom nga ang isang to.

Maya-maya pa bumalik na ang dalawa sa sasakyan at unang nagsalita si Carlos.

"Mukhang malaki ang problema ng isang yon. Gusto na atang mamatay nandadamay pa."

"Akala ko naman kung ano. Naudlot tuloy yong momentum namin ni Shei." Dismayadong sinabi ni Justin. Pinipigilan ko ang tawa ko.

Maloko talaga ang isang to. Mas maganda ng naalarma kesa naman sa maganda nga yong moment, mamamatay kana pala. *knock on wood*

"Ikaw talaga puro ka kalokohan. Marami pang pagkakataon." Sagot ko sakanya.

Bigla namang lumawak ang kanyang ngiti sa narinig niya.

"Talaga?!" Hindi makapaniwalang tanong sakanya na nakangisi pa. I nodded.

Hindi ko alam kung ano yong nasa isip niya nang masabi ko ang sagot ko sakanya.

"Tara na ipagpatuloy na natin yang naudlot niyong balak dalawa." Biglang salita ni Andrea sa harapan at nagtawanan pa silang dalawa mag jowa.

Kahit kelan talaga tong dalawang to, anlalakas ng topak sa ulo. Mag jowa nga sila.

Muli, nagpatuloy ang byahe patungo sa Rest house nila Carlos.

Hindi ko namalayan kung may ilang oras o minuto ba akong natulog, pagdilat ng mga mata ko napansin ko ang sarili kong nakasandal sa balikat ng Boyfriend ko at nakita kong magka holding hands kami. Sobrang kinilig ako dahil dun. At lalo akong kinilig ng titigan ko siya habang natutulog.

"Ang gwapo mo talaga." I whispered softly and i found myself caresing His face.

Sa halos dalawang linggo namin, ngayon ko lang nagawa at napansin ganito pala kagwapo ang nilalang na ito. Napaka swerte ko dahil naka tagpo ako ng ganitong lalaki, pinaparamdam niya sa akin kung gaano siya kaswerte sa akin, kung gaano siya kasaya na nasa buhay niya ako, kung gaano niya pinapahalagahan kung ano ang meron kami. Wala na akong mahihiling pa, kundi ang pagtibayin kaming dalawa sa ano mang pag subok ang dumaan sa aming dalawa.

Sa kalagitnaan ng paninitig ko sa gwapo kong boyfriend, bigla siyang gumalaw. Hindi ko alam kung ano gagawin ko. Hindi ko alam kung anong move ang maaari kong igalaw para hindi niya mapansing hinahalay ko siya sa pamamagitan ng aking mata. Charot.

"Nakalibre kanang titigan ako ng matagal. Gwapo ko diba?" Pinalo ko siya sa dibdib ngunit hindi naman masakit marahil ay tumawa pa siya sa kalokohang sinabi niya.

"Aray!" Angal niya habang nakangisi pa rin.

"Kahit kelan ka talaga!" Sinigawan ko siya kahit sa totoo lang nag iinit na ang pisngi ko dahil sa kahihiyang ginawa ko habang tulog siya.

Narinig niya kaya yong sinabi ko?

"Gwapo naman ako diba? Ikaw pa nga nagsabi!" Ngising ngisi parin ang siya.

Hala? Narinig niya ba?

"Oo na gwapo kana, pasalamat ka mahal kita!" Wala na talo na ako. Wala na akong maisip na ipapalusot sa kanya dahil siguro narinig niya yong sinabi ko habang niyayapos ang mukha niya.

Eh bakit kasi ang gwapo ng boyfriend ko? Hanggang kelan ko pag nanasahan ang mala anghel niyang mukha? Pagnanasa talaga. Hahahaha ang manyak tae!

Ngingiti ngiti kong naiisip hindi ko mapigilan ang sarili ko.

"That's my girl. Hindi marunong magsinungaling." Akmang yayakapin niya ako ngunit hindi natuloy dahil huminto na ang sasakyan.

"We're here!!!" Sigaw ng dalawa sa harapan kaya napatigil kami sa kulitan naming dalawa.

"Ah uhm." Wala akong masabi.

"Let's go guys!" Excited na sabi ni Andrea at nauna nang bumaba.

"Tara na?" Tanong ko sa lalaking ang sarap titigan kapag tulog.

Shit! Ang gwapo niya talaga seriously.

Bago pa siya magsalita, at bago ako makapag react. Ninakawan niya ako ng isang napakabilis ng halik.

Tulala ako sa kinauupuan ko at napahawak nalang bigla ako sa labi ko.

"A punishment. Let's go baby girl! " Muling bumuka ang bibig niya para magsalita.

Punishment? Saan? Para saan yon?

Bumaba na kami at nakita namin sa di kalayuan naka abang ang ilang kamag anak ni Carlos sa amin. Sa di din kalayuan may nakilala akong isang malapit sa puso ko.

Siya ba talaga iyon?

Teka, baka malabo lang ang mata ko?

Odi kaya naman, hawig lang sila?

Hindi, hindi. Hindi ito maaari!

Bakit nandito siya?

"DAD?!"

To be continue...