The Lost Province [Biringan City Inspired]

Volume 2 • Chapter 28

Where is Wilson?

Third Person's POV

Death?

Magics?

Poison?

Death maze?

Palace?

Ang mga salita ang palaging bumabagabag sa isip ni Wilson. Sa gabi-gabing pagtulog niya ay palagi nalang may mga bagong salitang bumubulong sakanya.

"Ano bang nangyayari saakin!" Asik niya sa sarili niya. Napaaga ang gising niya na imbis 6 pa siya gigising nagising siya ng 3:30. Mahigit tatlong buwan narin ang nakalipas mula nung huli niya makita sina Samantha pero halos 1 buwan narin siyang sumuko sa paghahanap. Pero hindi parin niya maiwasang isipin na nadisgrasya sila.

Kahit maaga pa nagayos na siya ng sarili ko para natin hindi ako gahulin sa oras. Matapos ang dalawang oras sa pagaayos naisipan niyang maglakad lakad muna para marefresh ang isip at makapagexercise na siya. Nagsuot lang siya simpleng hoodie at pants. Habang naglalakad siya may nakapukaw ng aking atensyon.

Samantha?

Inilayo nalang niya ang atensyon niya dahil baka nagha-hallucinate lang siya at dahil nangyari narin sakanya yun. Yung nakita niyang naglalakad sa campus nila si Samantha pero nung sinabi niya sa mga kaibigan niya na kilala rin si Samantha ay ang sagot lang ay hindi raw nila kilala si Samantha. Inakala rin ng mga kaibigan niya na baka nababaliw na siya pero hindi parin siya tumigil sa pagsabi nito.

Napilitan ang magulang at kaibigan niya na papuntahin siya sa rehab dahil iniisip na ng mga kamag-anak niya na lalong lumalala ang sitwasyon niya. Hindi narin siya umangal bagamat pumayag na siyang magparehab. Halos 1 buwan kalahati ang itinagal niya doon at naayos ang kanyang problema.

Ayan ka nanan Wilson naghahallucinate ka na naman kay Samantha!

Bulong niya sa isip niya. Hindi siya punatahimik ng kayang isipan kundi tumingin parin siya kay Samantha at this time ay dahan dahan na siyang naglakad papalapit kay Samantha.

"Samantha, ikaw na ba yan?" Tanong niya. Sa kabutihang palad lumingon ang pinagkakamalan niyang si Samantha.

"Sino ka po ba at bakit niyo ako kilala?" Nagtatakang tanong ng babae. Nangiyak siya at dali-dali niyang niyakap ang dalaga.

"Hala! Kuya bitawan niyo po ako!" Sumigaw ang dalaga dahil sa pagkakagulat nang niyakap siya ni Wilson. Natauhan naman agad siya kaya agad rin niyang inalis ang kanyang pagkakayakap at mabilis na lumayo.

Kinagabihan. Halos magninine thirthy na nung makauwi siya. Galing siya sa kanyang trabaho at hanggang ngayon iniisip parin niya ang nangyari kaninag umaga. Naisipan niya ring dumaan muna sa pinakamalapit na beer house para makalimot sa nangyari. Mabuti nalang at walang masyadong tao doon kaya hindi siya masyadong madidistract.

"Paorder lang ng isang bucket ng beer at chicken wings" sabi niya sa cashier. Nang makuha na niya ang kanyang order pumwesto naman siya sa pinakatago at dulo ng parte ng beer house. Naramdaman naman niyang nagring ang kanyang cellphone. Hindi narin niya tinignan kung sino yung tumatawag.

"Hello?"

"Gusto mo bang bumalik sa dati ang pagkakaibigan niyo?" Tinig ng isang mantandang babae.

"Sino po kayo?" Nagtatakang tanong niya.

"Kung oo ang sagot mo magkita tayo sa puno ng acacia malapit diyan sa beer house na kinaroroonan mo"

"Sino ka po ba?!" Galit na tanong ni Wilson malamang at tinamaan na siya ng beer dahil marami narin siyang nainom.

"Hanggang mamayang 12 am lang ako makikipagkita kung gusto mo pang mabalik ang dati at kung hindi ka umabot hindi na muli akong makikipagkita at habang buhay ka nang hindi makikita ang mga kaibigan mo" mahabang paalala ng matada kay Wilson. Akmang sasagot pa si Wilson nang patayin ang linya nang matanda. Napatingin naman siya sa kanyang wrist watch at ang oras na ay 11:45 pm. Dali-dali na siyang umalis sa beer house at hinanap ang sinasabing acacia tree ng matanda.

Halos 5 minuto niya rin itong hinanap dahil napakaraming punong nakapalibot sa sinasabing beer house. "Hello lola?" Tanong niya sa hangin na nagbabaka sakaling marinig siya ng matanda.

"Lola nandito na po ako!" Ngayon naman ay mas lalo niyang nilakasan ang kanyang boses at may biglang lumabas na parang portal sa puno. Parang may sariling buhay ang kanyang paa nang kusa itong gumalaw papalapit sa portal. Nang tuluyan siyang makain ng portal nakaramdam siya ng matinding sensasion na ang dahilan kaya siya napasigaw. Habang tumatagal unti-unting nawawala ang sakit kaya unti-unti rin siyang kumalma.

Nang idinilat niya ang kanyang mata tumambad sakanya sina Samantha at ang tatlong lalaki na hindi kilala at isang babaeng tumatawa.

|Flashback|

"Oh buhay pa pala kayo, nasaan ang mga kasama niyo nauna na ba?" Pang-aasar na tinig ng babae.

"Walang kang awa Chelsea.." Sigaw ni Samantha.

"Haha sinabi mo pa!" Sagit naman nito.

"Wag ka nang maraming satsat tapusin na natin 'to dito" matapang na sabi ni Asher

"Sure, mabilis lang naman ako kausap"

Sumugod na agad si binata at nasugatan niya si babaeng baliw sa tiyan pero baliwala lang sakanya iyun. Sa oras na yun nasubaybayan niya kung paano maghirap ang pinaka mamahal niyang babae. At lalo niya pang ikinagulat ay mayroong kapangyarihan si Chelsea. Nakita niyang ginamitan ng mahika si Samantha na kanyang kinabahala pero hindi naman niya maigalaw ang kanyang paa. Itinakas naman ni Asher si Samantha at tumungo nila ang bangin kung saan nahulog si Paula.

"Ano Sam handa ka na bang sundan ang kaibigan mo? Hahaha! Magkakasama sama na kayo sa impyerno whahaha!" Nagpupumiglas si Samantha pero hindi sapat yun para makatakas. Dahan-dahang sinugatan ni Chelsea si Samantha sa braso nito at napasigaw naman siya lalo.

"Ughhhhhh! Tama na! Parang awa mo na!" Pagmamakaawang sambit ni Samantha.

"Hindi namang maaring mamatay ka agad, kailangang pahirapan muna kita kaya kwits na tayo whahaha!"

May ipinatak na siyang bughaw na likido sa sugar ni Samantha na agad namang kina mutla ni Samantha. Halos maiyak si Wilson sa nakikita niya dahil wala manlang siyang magawa.

"Alam mo ba kung anong tawag diyan? Devil's Helmet isang oras kang papahirapan niyan bago ka mamatay, pasalamat ka hindi matagal ang oras na pahihirapan mo..." Parang naging bangkay ang itsura ni Samantha. Dahan dahang nagdugo ang ilong niya at sumuka ng bughaw na likido.

"Paalam s-" Laking gulat ni Samantha ng may biglang mahikang nagtulak kay Chelsea sa bangin.

"Maraming salamat po" siya ang matandang nagbigay sakanya ng boteng may dilaw na likido at nagbigay sakanya ng advice nung namomomblema siya.

|End of Flashback|

Nang matapos ang eksenang iyun ay parang telebisyon lang na inilipat ang setting at mga karakter. At ipinakita sakanya kanya kung paano namatay sina Paula, Aira, Jacob, Barbie at Matthew. Nalaman niya rin na nagtaksil si Aira at Barbie pero hindi yun sapat para sakanya para lubusang magalit.

|To be Continued|