Ben kendime sahip çıkamadım.
Ben kayboldum,ben hep sende kayboldum.
Ruhumu aradım günlerce,
Senin bedenine hapsolduğumu bilmeden,
Aşkı,sevgiyi bir başkasında aradım
Asıl aşk,senken..
Başka bir ruh yarattım,başka bir bedene ait
kendime yabancı olan.
Altından kalkamadım,sağ çıkamadım.
Sana hapsolan ruhum kendini hatırlattı sürekli.
Yarattığım ruhun düşünceleri, 2.kişiliğime karıştı.
Düşüncelerim birbirine bulaştı
Acı,nefret ve aşk hepsi bir aradalar.
Yapamadım ben,ben böyle yaşayamadım.
Benim ruhum sana aitken bedenim bir başkasına gidemedi.
Biz o sonsuz döngünün ortasına atıldık.
O sonsuz döngünün ortasında,
Yandık.
Biz birbirimizi hem çaresiz yapıp,hem de birbirimizin çaresi yapmıştık.
Kurtuluş yoktu.
Bütün sokakların sonunda sen varken,
Düştüğüm karanlık kuyuda senin cesedin varken,
Senden gidişim,kaçışım yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölü Ruhlar #Wattys2018
PoetryZaten hep böyle olmuyor muydu ? Yaralarını sarıp sarmalayan insan defalarca aynı yerden bıçaklayıp kanlar içinde bırakmıyor muydu ? İnsanın tükenişi buradan çıkıyordu.Hergün bilekleri gibi umutlarını keserek.Hergün içinde acıyla savaşıp ve o savaşa...
