Sana olan sevgim beni öldürmemişti,
bu benim yalanımdı.
Asıl o sevgi yaşamak için bir sebepti.
İnsan sevgisiz ve umutsuz yaşamazdı,
yaşayamazdı.
Ben senden hep umut ettim,
Ben hep seni bekledim.
En güzel sevgiyi sen ruhumu öldürürken,
Kalbimde tekrar tekrar yeşerttim.
Bedenimi ayakta tutan tek sebep seni sevmekdi,
Ruhumdan söz etmiyorum bile,
Çünkü seni unutma pahasına ruhumdan vazgeçtim,
Onu kirlettim,
Onu kaldırıp attım bir paçavra gibi,
Sonra dayanamadım.
Gözlerimi kapatıp bir intihar yolculuğuna çıktım,
Gözümü açtığımda gözyaşlarım omuzlarından damlarken buldum kendimi,
Unutmak diye bir şey yokmuş ,
Tekrar tekrar en başa sarmak,
Ve sonsuza dek onun ruhuna ait olmak varmış.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölü Ruhlar #Wattys2018
PoezieZaten hep böyle olmuyor muydu ? Yaralarını sarıp sarmalayan insan defalarca aynı yerden bıçaklayıp kanlar içinde bırakmıyor muydu ? İnsanın tükenişi buradan çıkıyordu.Hergün bilekleri gibi umutlarını keserek.Hergün içinde acıyla savaşıp ve o savaşa...
