Beynimin içinde koca bir gürültü,bir savaş..
Terkedilmişim gecenin bir vakti karanlık sokakta.
Bilincimi kaybetmemek için bir direniş var.
Niye bu direniş bilmiyorum.
Bu savaş ruhuma zarar verdiği gibi bedenime de zarar veriyor günden güne.
Halüsinasyonlar görmeye başlıyorum.
Deliriyorum galiba en sonunda.
Mutlu oluyor musunuz peki bu hale getirdiğiniz için ?
Gurur duyuyor musunuz ?
Soruyorum hepinize ben sizlere değer verip,sevmekten başka ne yaptım ?
Neden beni her defasında savaşın ortasında tek bırakıyorsunuz ?
Aslında sizler de adam gibi sevmiyorsunuz.
Hiçbiriniz nasıl sevilir bilmiyorsunuz.
Sonra çıkıyorsunuz şu kadar yıl sevdim,şu kadar yıl bekleyip,özledim.
Nerdesiniz o zaman ?
Bu kadar çok sevip,beklediyseniz şimdi nerdesiniz ?
En ufak bir engelde bırakıp gitmek midir aşk ?
Sevmek bu mu ?
Yok bayım yok.
Sizlere adam demekte bile hata yaptım ben.
Sizler daha hayatınızda hiç sevmemiş gibi çocuksunuz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölü Ruhlar #Wattys2018
PoesíaZaten hep böyle olmuyor muydu ? Yaralarını sarıp sarmalayan insan defalarca aynı yerden bıçaklayıp kanlar içinde bırakmıyor muydu ? İnsanın tükenişi buradan çıkıyordu.Hergün bilekleri gibi umutlarını keserek.Hergün içinde acıyla savaşıp ve o savaşa...