Bu şehirde olmasan bile her sokakta seni arayışımda ki çaresizliği anlayabilir misin ?
Sana git derken ki içimin burkuluşunu,canımın yanışını bilebilir misin ?
Şimdi yine bir cenazenin verildiği salondayım.
Ortada yere çöküp ağlıyorum.
Çaresizliğime..
Canım günden güne acıyışı ve Ahmet Kaya'nın hergün söylediği unutamam canım,unutamam seni şarkısı eşlik ediyor,
Sigaramdan çıkan dumanlara,
İçtiğim sek rakıya.
Sabahlarım gecelerim birbirine karışıyor,
Kimi gün sabahım olmuyor.
Sahi sen gittin gideli güneşim doğmuyor adam
Artık sokaklarım sana çıkmıyor.
Bize,birbirimize yazık ediyoruz.
Ağlıyorum,ağlıyorum,ağlıyorum..
Göz yaşlarım lav gibi içimde ki ateşe damlıyor,
Yanıyorum senin aşkın uğruna,
İçimdeki acıyla kavruluyorum.
Sanki bağırsam,sanki neden diye haykırsam boğazımda ki düğüm çözülecek ama
Sadece ağlamakla yetiniyorum.
Sesim sana yetişmiyor,
Gel sana muhtacım dediğim dizelerim artık seni bana getirmiyor.
Özlüyorum adam
Bu gece gidişini bir kez daha izlerken,
Ölüyorum.
"Biz seninle gecenin derinliğinde ipleri birbirine dolanmış iki uçurtmayız.Ne birbirimizden kurtulup sonsuzluğa gidebiliyoruz ne de rüzgar bizi yanyana getirebiliyor."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölü Ruhlar #Wattys2018
PoetryZaten hep böyle olmuyor muydu ? Yaralarını sarıp sarmalayan insan defalarca aynı yerden bıçaklayıp kanlar içinde bırakmıyor muydu ? İnsanın tükenişi buradan çıkıyordu.Hergün bilekleri gibi umutlarını keserek.Hergün içinde acıyla savaşıp ve o savaşa...
