Indispensable | KaiSoo

7. Bölüm

Selam KaiSoo okurları, KaiSoo_Ra sizi selamlıyor. Aslında 6. Bölümden sonra bölüm atmayı düşünmüyordum çünkü ara vermek istedim. Şimdi diyorsunuzdur zaten bölüm atarken uzun bir ara veriyorsun!! Ama işler öyle gelişmiyor. Herşey toz pembe değil!!

İyi okumalar 😙🌈🌈
⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇⬇

1 Ay Sonra

Kai artık bana karşı tuaf bir şekilde iyi davranıyordu. Belkide o iyi davrandığını sanıyordu başından beri ama, öyle değil şu aralar iyi işte..

Belkide şu aralar hâlsiz olduğum içindir. Uzandığım yataktan kalktım. Kai her zamanki gibi erkenden şirkette gitmişti. Bende sabah kendimi banyoda aynanın karşısında buldum. Yine midemin bulantısından dolayı koşarak klozete yetiştim. Mideme giren kıraptan dolayı boş boş öğürüyordum. Midemin boş olması işi iyice zorluyordu.Kusmayı bırakıp nefes almak için durduğumda kapının orayı da kolacan ediyordum. Kimsenin beni bu hâlde görmesini istemiyorum özellikle de kai'nin..

Derin bir nefes alıp yerden kalktım. Sifona bastıktan sonra tekrar aynanın karşısına geçip 'belki kendime gelirim' umuduyla yüzüme su çırptım. Tekrar ayna baktım. Birden aklıma gelen Beakhyun ile gözlerim irileşti. Benden uzun bir süre haber alamamıştı. Ne yapıyordu acaba? Beni merak etmiş midir? Hatta ortadan birden kaybolduğum için polise haber vermiş midir? Aklımda binlerce soru vardı. Ama hepsine cevap verebilecek biri yoktu. Yüzümü kuruladıktan sonra hemen banyodan çıktım. Kai'nin yatak odasında çalışma masası vardı bazen gecelere kadar çalışıyor. Tabi o masanın üzerinde ev telefonu vardı. Hemen masaya yaklaşıp telefonu aldım. Beakhyun'nun numarasını çevirip hemen aradım. Bırkaç saniye sonra karşıda tanımadığım adam sesi;

" birşey mi oldu efendim?"

"Siz kimsiniz?"

"Aşağıdaki korumalardan biri efendim. Birşey mi oldu?"

Gözlerim irileşti. Nasıl korumaları aradım. Halbuki beakhyun'nun numarasını aradığıma eminken.

"Yo-Yok birşey"

Telefonu hızla kapattım. Umarım kai bu yaptığımdan haberdar olmaz..

O sırada gözüm çekmecedeki hafif ucu gözüken fotoğrafıma takıldı. Tam çekmeceye yaklaşacakken...

Yaşlı bir ajuma yatak odasının kapısını açtı. O sırada ben hızla arkamı dönüp masadan bir adım uzaklaştım. Ajuma bana yaklaşırken gözüm elindeki telefona takıldı. Telefonu bana uzatıp;

"Efendim Kai arıyor"

Ajumanın elindeki telefonu alıp kulağıma doğru götürdüm.

" Soo yarım saat içinde hazırlan. Seni almaya geliyorum."

'Dıt dıt dıt dıt'

Daha cevap vermeme izin vermeden telefonu kapattı. Elimdeki telefonu ajumaya uzatıp;

"Teşekkür ederim."

Ajuma sadece gülümseyip terketti beni bu odada. Şu kocaman evde yanlızdım işte. Koca bir aydır yanlız...
Sürekli istenmediğim şeylere zorlanıyorum. Sürekli üzerime yapılan baskı artık daralmama sebebiyet veriyor. Şikayet ettiğim, ama halbuki muhteşem olan hayatımı almak için nelerimi vermezdim...

Şuan ki yaşadığım hayat mühteşem gibi gözüken ama bir o kadar da içler acısı olan hayatımdan ölesiye kurtulmak isterdim ki.

Ben düşüncelerimle boğuşurken çoktan giyinmiş. Merdivelerden aşağıya doğru iniyordum. O sırada hizmetlinin açtığı kapıdan giren kai'nin beni görmesiyle kaşları çatıldı.