Indispensable | KaiSoo

14. Bölüm

İYİOKUMALAR. ..👅

K..krystal n..neye çarptık?"

"B...bilmiyorum!"

Kemerini çözüp arabadan indi. Korkak adımlarla araba'nın arka tarafına doğru ilerledi. Dayanamadım, ben de ardından inmiştim. Onun aksine ben koşar adımlarla ilerledim. Gördüklerim yüreğimi çoktan ağızıma getirmişti.

BİR İNSAN...

  ////

Adam inleye inleye düştüğü yerden kalkmıştı. Beni halen farketmemişti. Ama ben onun kim olduğunu farketmiştim. Yavaş adımlarla arabanın ön tarafında, şoför koltuğunda yerimi buldum. Arabayı çalıştırıp gitmeyi düşünüyordum. Ama dikiz ayna'ya baktığımda krystal'in hala adama iyi olup olmadığını sorduğunu farkettim. 

'O Kai'nin  adamlarından biriydi. Doğru ya o yaşıyor muydu?'

Buradan uzaklalmamız gerekiyordu. Beni arıyor olmalıydı.

Ama...

Ben kadar da dönmek istesem sevgilim, dönemeyecek uzaksın bana...

Üzgünüm.. 
Senden bana, benden sana yar olmaz...

Arabayı çalıştırdığımda krystal'in dikatini çekmiş olmalıyım ki çatık kaşlarıyla bana bakıyordu. Arabayı  geri'ye sürdüğümde, araba'nın camını indirip...

"KRYSTAL HEMEN ARABAYA BİN!!"

ikilemde kalan krystal'e yalvarırcasına ağız burun eğdim.  Adam da beni görmüş olmalı ki ayağa kalmakaya çalışınca krystal adama baya iyi tekmeyi geçmişti. Telaşla yaptığı, olur olmadık hareketlerinden belliydi. Adama hafif eğilerek;

"Ö..özür dilerim bayım,  ama gitmem gerekiyor..."

Arabaya binmesiyle gaza  basmam aniden gerçekleşmişti. Dikiz aynasından arkaya baktığımda, adamın ayağa çoktan kalkmış ve  elinde olan silahı arabaya doğrultmuştu.

" Eğil hemen!!!!"

Bana anlamaz bir şekilde bakması iyice sinirimi bozuyordu.

" SANA EĞİL DEDİM.!! SAĞIR MISIN? "

Adamın bir el ateşinden sonra korkakrak eğilen krystal ve benim gaza basmam aniden gerçekleşmişti. Kendimi amerikan filmlerindeki kaçaklar gibi hissetmiştim.
Adam hâla silahla ateş ediyordu. Sonuncu ateşini sol arka tekere denk getirmişti.

O...Çocuğu.!!

Hemen kendimi şehire atmam gerekiyordu. Onbeş km.  Daha az kalmıştı. 
Sessizliği  ilk bozan krystal olmuştu.

"Ne oluyor... neden adama  yardım etmeme izin vermedin? Üstelik adam niye bize  ateş açtı? "

Konuşmak yerine, Sessiz kalmayı yeğlerdim. Öyle de yaptım. Konuşmadım...

"KONUŞ!! BAŞIMI BELAYA MI SOKMAK İSTİYORSUN? SANA GÜVENİP ARABAMA ALMAK HATAYDI ZATEN! "

Bağırması onur kırıcıydı. O bu tarzda konuşmak istiyorsa, bende aynı tarzda ilerlerdim o zaman. Arabayı ani frenle durdurdum.

"Yeter, YETERRRRR! BAĞIRMA BANA!"

Onun bağırmasına karşılık benim ona bağırmam daha da baskın görünüyordu. Kendinş bşrden arabanın camına yaslayınca korktuğunu gördüm. Korkmuştu. Evet korkmuştu. İlk defa biri benim gözlerime korkuyla bakıyordu. Neden birden yumuşadım ki... Kafamı iki yana sallayarak, bu saçma düşünceleri beynimden sildim. Korktuğu için yumuşamış olmalıyım. Daha sessiz davranmalıyım. Kimseyi korkutmamam  gerekiyor. Özür dilerim krystal. ..

"Kaçıyorum çünkü....  O insanlar kötüler. Hiçbir iyiliği hak etmiyorlar. Senin en ufak iyiliğin, seni kötü sonuçlara ulaştırabilir."

Korktuğu için ufaktan dolan gözleriyle, arabanın arka camına bakmıştı.

"Ne... ne yaptılar ki sa...sana?  Gerçekten korkutuyorsun beni?"

"Seni korkuttuğum için özür dilerim ama onlar iyi insanlar değil! Yardım edilmeyi hak etmiyorlar!"

Gözlerini kapatıp sabır diler gibi bir  hali vardı. Sorduğu sorunun cevabını almak istiyordu besbelli.. Ama nasıl söylenir bilemiyorum. Söylemeye dilim bile varmıyor. . Utanıyorum..

"Sana ne yaptılar dedim? Seni
bu hâle getirecek kadar ne yaptılar?"

"Söyleyemem!"

" Söyle...söyle ki bende bileyim bu insanlar ne kadar kötü... bir insanı bu hale getirecek kadar ne yaptılar?"

Bıkmıştım artık neyi saklıyordum ki? Saklayınca bana bir yararı olmuyordu. Artık içimde de tutmak istemiyordum.

"Söylememi gerçekten istiyormusun? Yüreğin dayanır mı? Empati kurar mısın? Hissedebilir misin neler yaşadığımı?"

Kafamı iki yana sallayıp

"Hayır hissedemesin! Çünkü.... çünkü sen yaşamadın. Bilemezsin neler hissettiğimi."
 
Beni sakinleştirmek adına elini elimin üzerine koydu destek verircesine...

"Anlat. Ankat ki sana nasıl yardım edeceğimi bende bileyim."

Derin bir nefes aldım. Kendi nefesime sığınırcasına. Kanlanmış gözlerimi onun hafif ıslak gözlerine kenetledim.

"Bana tecavüz etti. Bana vurdu. Beni sevdiğini söylediği hâlde beni öldürmekten beter etti. Ben onu kabul etmiştim. Ama o beni emanetiyle terk etti.  O GİTTİ! ! "

Bana dar gelen arabadan kurtulup özgürlüğe kavuşmak istedim. Ve öyle de yaptım. İnip gittim Arabadan. Bir daha dönmek istemiyorum bu haspe çöle.
Koşarak uzaklaştım. Nefessiz kalana kadar.  Göğüs kafesim iki yana açılacakmış gibi olana kadar koştum. Ayaklarımda derman kalmayana kadar koştum. Önümde seul'ün meşhur gökdelenleri vardı.  Ve gözyaşlarımdan bulanıklaşıyorlardı. 

Ağlamalara doyamıyordum.

---

Tam yarım saat geçmişti. Ne Kai'den ne de krystal'den haber vardı. Şehre giriş yapmak üzereydim.  Düşüncelerim de derindi ki, arkamdaki arabanın kornasından birhaberdim. İki üç defa çalınca anca dank etti kafama...

Baya uzaklaşmıştım arabadan.  Arbadaki kişi Krystaldi. Beni bırakmayı akıl edememişti. Aksine bana yardım etmeye adamıştı kendisini. Uzakta olduğu için elinin birini ağzının kenarına koyup sesli bir şekilde konuşmaya başladı.

"Gitme! İzin ver, seni ben iyileştireyim!!! "

××××××

Selam beni destekleyen okuyucularıma..
Sizleri seviyorum❤
Bu arakçlar bana ne oldusa oldu çok da guzel oldu.  Bol bol bölüm atıyorum. Bence bunun üzerine bir bardak soğuk su için!!
Yarın okul başlıyor...  başarılar dilerim.

Bir de
Bu arada hikaye kapağını değiştirmeyi düşünüyorum ama karasızım yardımcı olun!!

●Değiştir!

■Değiştirme!

Yazar; KaiSoo_Ra