Indispensable | KaiSoo

26. Bölüm

İYİ OKUMALAR...

Bebeğimiz seni benden alacak."  sessizce söylediği cümleden vurulmuştu karşımda... "oğlumu doğurursan öleceksin Soo!"

Artık tek vurulan o değildi. Beni de beraberinde  götürdü. 

 

Bir oğlan...  

...

Iki kişilik öyküde tek başına savaştığını fark ettiğin zaman vazgeçiyorsun. Dünyayı karşına alırsın ama seni yalnız bırakanla savaşamazsın. Benim hikayem de bu satırlara sığmış gibi, vazgeçmişim gibi...

Kavuşamadan vazgeçiyorsun. Kai sırtını duvara yaslamıştı. Dakikalardır konuşmuyorduk, bu başka bir zaman olsaydı asla bundan rahatsızlık duymazdım ama şimdi bu sessizlik beni öylesine ürkütüyor ki...

"Kai, doktor ne dedi?"

Ciğerlerine bir dolusu nefes soluduğunu işittim. Birşeyler düşünüyor gibiydi. Aniden gözleri gözlerimi buldu. Onu bu halde hiç görmemiştim. Bu durum benim için de tuhaftı. Çünkü ben gayet sakindim.

"Bu bebeği doğurmayacaksın!"

Söylediği sözler ile beynimden  vurulmuş gibi hissettim. Bu kaçıncı hayal kırıklığıydı.

"Buna sen karar veremezsin kai! Ben bu bebeği her ne olursa olsun doğuracağım. Öleceğimi bilsem bile.!"

Aniden ayağa kalkması benimde aynı anda yataktan doğrulup kalkmama sebeb oldu. Aniden işaret parmağını kaldırıp üzerime doğru yürüdü.

"Emin ol buna ben karar vereceğim. Bunu yapmak zorundasın soo öleceksin?"

Sinirlenmiştim, sinirlenmişti.

"BEN OĞLUMU DOĞURACAĞIM.!!"

Kai bir hışımla ellerini saçlarından geçirdi. Ölmemi  istemiyordu. Belki de haklı olarak ama ben nasıl minik bir  cana kıyarım.? Ben  bununla nasıl yaşarım?

"Senin bayıldığın gün hastanede doktor senin hakkında iyi şeyler söylemedi soo. Hamile halinle karnının üzerine bayıldın. Üstelik bu doğumu riske sokarken, doktor sana anemi teşisi koydu. Yani vücudundaki kan bile sana yetmiyor. Doğum yaparsan kan kaybından öleceksin."

Bazen sonu ölüm bile olsa bir seçim yapmak durumunda kalırsın benim halimde buydu. Ben yaşayacağım kadar yaşadım düşüncesi bana en cazip gelen bir  karardı. İntihar gibi düşünmek istemiyorum çünkü bu bambaşka bir şeydi. Kötülüğün içindeki tanecik bir iyilikti benimkisi...

Sessizce sindiğim yataktan kalktım daha fazla dinlemek bile istemiyordum. Odanın içindeki banyoya girdim ve kapıyı üzerime kilitledim. Normal şartlarda kai buna çıldırabilirdi ama umrumda değil.

Duşakbinin suyunu ayarladım ve bir süre suyun zemine akışını izledim. Ölecek olmama bile üzülemezken içime atmak ne kadar doğru onu bile ayırt edemiyorum.

Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim. Üzerimdekileri çıkarıp banyonun bir köşesine fırlattım. Zaten isteğimde ölmekti. Ama bu şekilde olmamalıydı. Şu hayatta bir kere bile gülemedim, güldürmediler. En sonunda dalga geçer gibi hayallerim varken neşeme acı oldular.

Ben hayatın mâlubuyum. Hep yenildim şimdi ise bebeğim için direneceğim son nefesime kadar...

Duşakabine girdiğimde sıcak buhar vücudumu gıdıkladı. Ağlarken yüz ifademe sıcak bir tebessüm oturudu. Ağlanacak halime gülüyorum resmen. Delirdim en sonunda, pardon delirttiler en sonunda...

Sıcak su bana iyi geliyordu, birde bebeğimin hoşuna gitmiş olmalıydı ki karnımda ayaklarını hissediyordum. Tekmesini yediğimin çocuğu seni.

Banyonun içi sıcak su buharı ile dolmuştu. Vücudumda sıcak su damlaları, normal şartlarda bu beni iyi hissettirir ama şimdi ise daralıyorum sanki boğulcakmışım hissine kapılıyorum.

Kurulama havlusunu elime alıp vücudumu sildim.  O an aynaya görüntüm takıldı. Karnımda karpuz taşıyormuşum gibi şişmiş ve kasığıma yakın kısımları ise hamileliğim nedeniyle çatlamıştı.

Yavaşça kedimi süzerken, ne kadar zayıfladığımı farkettim. Solgun ve bitkin  gözüküyordum. Bebeğim beni gittikçe tüketiyordu. Sadece içimde saf bir korku ve hüzün var.

Yazar; KaiSoo_Ra