Oh!Baby || Jung Hoseok ✔

Miss The Baby

Hoseok una bulanmış ellerini birbirine vurdu.

"Namjoon ben bunu beceremedim galiba."

Israrla çalan telefonu nihayet kulağına koydu.

"Jung Hoseok'un rezidansı, buyrun?"

"Linsoo ile evlenmediğin için çok yakında orası rezidansın olmaktan çıkacak. Ben olsam ben de tadını çıkarırdım."

"Ne istiyorsan çabuk söyle."

"Bebek gitti Hoseok. Daha ne bekliyorsun evlenmek için?"

"Baba. Bebeğim annesine bile gitmiş olsa,hala benim oğlum. Üstelik sevmediğim biriyle evlenemem. Tek engel Jun değildi."

"Şirket batsın yani?"

"Batabilir. Çok sevgili abimi ara."

"Senin aksine o bir işle meşgul."

"Kıçımın muhasebecisi!"

"Ya sen Hoseok? Sen ne ile meşgulsün? Şirket dışında yapabileceğin iyi bir iş var mı?"

"Beni gerçekten tanısaydın, bu işi yapamayacağımı anlardın."

Ahizeyi sertçe kapattı.

"Hoseok. Cep telefonun çalıyor."

Bitmiyorlardı.

"Yabancı bir numara. Alan kodu Avustralya'ya ait."

"Alo?"

"Hoseok. Git ve şirketin başına geç."

"Sana da merhaba canım Abim!"

"Uzatmaya gerek yok ne de olsa!"

"O şirket asıl ne zaman batar Daehyun biliyor musun? Ben şirketin başına geçtiğimde."

"Ho-"

"Daehyuncuğum işim var canım. Kapatır mısın telefonu. Hadi çok sevdiğim,biricik abim. Hadi boş yapma yine çok!"

Telefonu kapattı.

Namjoon becerikli parmaklarıyla hamuru yoğururken Hoseok'a güldü.

"Seni arayası mı gelmiş?"

"Maalesef."

O sırada Hoseok'a mail gelmesiyle, Hoseok dönüp maile baktı.

"Babamın kredi kartı ekstresini yanlışlıkla bana göndermişler."

Hoseok tam maili silecekken bir şey fark etti. Olmaması gereken bir şey.

Çok yüksek miktarda para transferi.

"Namjoon. Babam bir hesaba tam 4874421.84 won para transferi yapmış."
(15 milyar yapıyor TL hesabıyla.)

Namjoon hamurlu ellerini hiç umursamadan bilgisayara yaklaştı.

"Bu baya büyük bir para."

"Holding batıyor olabilir. Ama bu kadar riske atmasına gerek yok."

"Bence de. Babanı ara da söyle. Şirkete böyle yatırımlar yaparsa, şirket daha çabuk batar ve- Lanet! Hamuru bir an önce fırına koymamız lazımdı!"

"Yah! Kim Namjoon!"

Hoseok hemen aceleyle bilgisayarı kapatıp masaya koşturdu.

Bu poğaçaların düzgün bir şeye benzemesi için, ancak bir mucize yeterli olurdu.

&&&&&&&&&&&&&&&&

Hoseok her gece daha çok özlüyordu. Oğlu gideli bir aydan fazla olmuştu ve bir kere daha görememişti.