Güze Boyanmak

|30|

''Gördüğünü herkes sever, sen onda kimsenin görmediğini bulacaksın. Eğer gerçek aşk istiyorsan; ten'e değil, kalbe dokunacaksın.''-Bob Marley

Bölüm Şarkısı; Sezen Aksu-Vay

**

Karanlığa boğulduğu zaman hava,bende balkonda sarınmış oturuyordum..Gözlerim ay'ı ararken gülümsemiştim.. Gökay ise yatağımızda yatıyordu.. Yatmaktan bunalmıştım,ve balkonda oturmak ayrıca çok güzeldi..Bütün insanlar,geceleri açığa çıkar ve insanlar kurtulmak için balkona sarılırlar.. Ağlarlar,dua ederler.. Bazı günahlar işlenir,ve bam sabah oluverir! Acılar,sabahı bulduğunda sonlanırdı..

Gökay,yanıma geldiğindeyse gözlerimi kaçırmıştım çünkü 1 haftadır kavgalıydık.. Onun suçu ise beni tutmaması,ve beni dinlememesiydi.

''Özür dilerim!''diyince gülümsedim ona,özürle geçmezdi ki.. Bu kırgınlıktı,acıydı.. Bir haftadır evde balkonda oturuyordum.. Sanki balkon beni saklıyor,koruyor gibiydi..

''Ben kırıldım,beni kırdın.. Burada rahatça özür dilebilmen bile benim canımı yakıyor..Dayanamayacağını söyleyeceksin,tanıyorum seni..! Yaklaşma bana,git.''diyince o ise oturduğu yerden kalkmıştı..

''Senden gidemem ki-''diye gülmüştüm.. Ben senden gidemem ki,o da bir bahaneydi..

''Canım yanıyor,çok! Bir türlü kapanmayan yaralarım var benim,ve sende açıp gidiyorsun.. Gökay,sen toplamaya çalışan bir adamdın.. Yoksa? Başkası mı var? ''diyip ayağa kalkıp gögsüne vurmuştum..

''Benim canım yanmadı mı? Senden başka kimse yok,sen benimsin! Nasıl böyle soru sorabilirsin nasıl?''saçlarını çekiştirince,başımı yana döndürüp ağlamaya başlamıştım.. Bu ne çileydi? Neyin çilesini yaşıyorduk?
''Yeter,git buradan!''diye söylediğimde ittim onu.
''Bahane buluyorsun,beni kendinden uzaklaştırmak için tamam mı?''
''Bulmuyorum! ''diye söylediğimde iyice sinirlenmiştim,ve dokunsalar ağlayacak moddaydım.. Tabi o da anlamıştı..

O gideli 2 saat 15 dakika olduğundan beri ağzımdan bir kelime bile çıkmıyordu.. İnsani belirtiler göstermiyordum.Balkonda uykusuz,huzursuzdum..
İçmiştir,şimdi! Ya da bir yerde oturup Turgut Uyar okuyordur? Ama çok masum mu düşündüm? Bilmiyordum fakat sanırım onu merak etmiştim. 

Barış aradığında,ona sığınmak istemiştim..Sadece sığınmak.. Bir nebze de olsa güldürebilsin diye..

''Barış,canım çok yanıyor! Buradan beni al! Yalvarırım kardeşim..!''

''Geliyorum,sakin ol olur mu?''diyince gözyaşlarım süzülüyor,bir yandan da gözyaşlarımı silmeye çalışıyordum.

Birkaç dakika sonra Barış geldiğinde bağıra bağıra ağlamıştım.. Barışta bana sarılmıştı,masum masum bakmıştım ona..

''Beni buradan götür,yalvarırım..Kalırsam kafayı yiyeceğim..''

''Tamam canım,bir sakin olur musun? ''diyip yüzüme dokunmuştu.. Hala ağlıyor,hala birilerini suçlamak geliyordu içimden..
Barış ise beni teselli edip ''geçecek güzelim, inan bana.''demiş olsa dahi ben ona bir zerre bile inanmamıştım.
Düzelmeyecekti.
''Barış,ben sevilmediğimi hissediyorum.Sadece sözle,söylüyor.Sözle de kalıyor. Bir hediye alayım demiyor.''diyince şaşırmış gibi yaparken bende hayırdır gibisinden hareket yapmıştım.
''Biz seni seviyoruz ki! İnan bana,o adam da seni seviyor..O adamın duyguları çok yoğun.''diyip burnuma dokundu eli.Sanki ben depresyonda değilmişim gibi gelmiş benim burnuma eliyle dokunuyordu.
''Hem benim moralim bozukken neden diye burnuma dokunursun ki?''
Taksiye bindiğimizde,telefonuma bakıp açık mı değil mi diye bakarken bir mesaj gelmişti..
''Sen beni nasıl affedeceksin bilmiyorum ama ben yemin ediyorum ki pişmanım. Bir yanımda Turgut Uyar,bir yanımda rakı..Çünkü bizim anılarımız, o kitapta saklı.Bir hazine de diyebilirsin..Ama şuan pek umrumda değil fakat ben seni seviyorum.Biliyorum ki bana olan bir tutam sevgin kaldıysa sesli mesaj atta duyayım billur sesini.''diyince bir hayli kötü olmuştum. Mesaj bölümünün yanındaki sese basılı tuttuğumda vazgeçtim şarkısını söylemiştim.