MbiMb :Tied up ✔

Κεφαλαιο 49

"Λαιονελ δεν μπορουμε να ζησουμε με τοση περιπολια. Τι νομισες πως είμαστε ε; Δεν μπορουμε εξω να βγούμε; "  ειπα. Ημουν τοσο νευριασμενη που εριξα το κράνος στον καναπέ και ετρεξα σαν σιφουνας μπροστά του. Αυτός σηκώθηκε πάνω και με πλησιασε πιανοντας καθησυχαστικά τα χερια μου
"Ηρεμησε μωρό μου. Τι έγινε;"  ρώτησε.
"Ειχα βγει για μια βόλτα με την μηχανή και με ακολουθουσαν οι φυλακες απο πίσω με το τζιπ"  με κοιταξε για λιγο και τελικά επιασε στα χερια του τα δυο μάγουλα μου και με φίλησε. Εγω βιαια τα απερριψα απο το να με αγγίξουν και ειπα
"Λαιονελ δεν μπορεις καθε φορά που νευριαζω μαζί σου να με φιλάς για να κάνεις τα πράγματα καλύτερα. Εχω βαρεθεί"  κατερευσα στον καναπέ και δακρυα κυλησαν στα μάτια μου. Πηγε να με αγγίξει στον ωμο αλλα εγω ειοα
"Αφησε με"  και δεν τολμησε να με αγγίξει ξανά.  Νόμιζα πως τελικα θα με άφηνε ήσυχη αλλά οχι. Οοοοχιιι ειχα μεγαλες ελπιδες. 
"Εμιλυ πρέπει να νε καταλάβεις. Έχω μεγάλες ευθυνες. Μας απειλούν απο παντού.  Δεν μπορώ να σε αφήσω να βγαινεις χωρις ασφάλεια. Τον να είσαι μαζί μου σημαινει μεγάλος κινδυνος. Δεν θελω να ειστε σε κινδυνο ουτε εσυ ουτε ο Χαντερ και ο Αλεξ."  απειλουμαστε; Νόμιζα πως ολα είχαν τελειωσει. Νομιζα πως ειμασταν ασφαλής.
"Ποιοι μας απειλούν;"  ρώτησα
"Δεν χρειάζεται να σκοτιζεσαι. Θα σε κρατήσω ασφαλή"  είπε αλλά δεν με καταλαβαινε καθολου. Ηθελα να συμμετέχω. Ήθελα να βοηθήσω
"Λαιονελ! Πες μου!"  κτυπησε τα χέρια του στον καναπέ και σηκωθηκε πανω εκνευρισμενος
"ΣΟΥ ΛΈΩ ΔΕΝ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ"  φωναξε. Τωρα ειχα εκνευριστει και γω. Σηκωθηκα πανω και του ορμηξα πιανωντας τον απ τον γιακα. Αυτός δεν μου επιτέθηκε. Εμεινε εκει φανερα εκνευρισμενος αλλα δεν με άγγιξε.
"Πες μου τωρα αλλιως.."
"Αλλιώς τι; Ε;  Τι;" ειπε κάνοντας βήματα προς εμενα. Αφησα τον γιακα του και εκανα βήματα πισω προσπαθώντας να κρατήσω την απόσταση μας.
"Θες να μαθεις ΕΕ; ΘΕΣ;"  ειπε καθως είχα ακουμπήσει στον τοίχο απο πισω μας. Πλησιασε τοσο κοντα μου που τα χείλια μας απειχαν εκατοστα.
"Ο Αλεξ και η συμμορια του."  τι;  Ειχα μεινει κόκαλο και τα μάτια μου γουρλωσαν. Είχαν γεμίσει και ηταν ετοιμα να αφησουν τα δακρυα απο την απόγνωση να κυλησουν. Οταν δεν μίλησα ειπε
"Ευχαριστήθηκες τωρα;"  ειπε και απομακρυνθηκε.  Επιασα το κεφάλι μου και κατερευσα στο πάτωμα. Τα δάκρυα κύλησαν και σε λιγότερο απο τρια δευτερολεπτα αρχισαν να κλαίω με λιγμους. Εγώ εθετα σε κίνδυνο την οικογένεια μου. Εγω ημουν αυτη που προκαλουσε τις εντάσεις στην οικογενεια μου. Εγω φταιω για τα πάντα. Τελικά μπορεί να ηταν καλύτερα να εμενα μακριά τους......

Α/Ν
Χελλοου ζελεδακια μου!!!! Τι κάνετε τόσο ομορφα; Εγω πειναω οπως παντα εσεις;;;

Οποιος θελει μια πίτσα ας ψηφισει!!!

Trailer για το επομενο 😂😂
Πάρις, Αλεξ, σύνδεση

Αμα καταλάβατε εγω είμαι οκταπόδι