MbiMb :Tied up ✔

Κεφάλαιο 15

Ένα δύο τρία τεσσερα πέντε..... ο μετρονομος πανω στο γραφείο του μπαμπά έκανε και με απορροφησε. Ηταν εθιστικό. Με κάλεσε στο γραφείο αλλά τελείωνε μια δουλειά και θα μου μιλούσε.  Ησυχία στο μοντέρνο δωμάτιο. Καθομουνα σε μαι μικρή πολυθρονα που έβλεπε πλαγια απο το γραφείο. Η πανακριβη πένα του ακουγόταν να χαρασσει το χαρτί. Τόσο ησυχία ήταν. Εγω καθομουνα και μετρούσα τους κτυπους του μετρονομου μέχρι που ο ήχος απο το στυλό σταμάτησε. Εγω συνέχισα μα παρακολουθώ τον μετρονομο να κτυπαει ρυθμικά. Μου θύμιζε την ισορροπία που θα επρεπε να κρατησει μια εταιρία ως προς την παραγωγη της. Ο ηχος ξαφνικά σταμάτησε και με τράβηξε βίαια απο τον λείθαργο μου. Γύρισα το βλεμμα μου προς τον κουστουμαρισμενο άντρα και αυτός έβιξε καθαρίζοντας τον λαιμό του προετοιμάζοντας το έδαφος για μια σοβαρή συνομιλία. Έπιασε τα χαρτιά του τα κτυπησε δυο τρεις φορες στο γραφείο και τα έβαλε σε ενα χαρτινο καφε ολοκαίνουριο φάκελο. Τον αφησε στο πλαι και σταύρωσε τα δάκτυλα του μπροστά στο γραφείο του. Γενικά η παρουσία του παράπεμπε σε τάξη και πειθαρχία.
"Λοιπόν"  είπα νευρικά περιμένοντας τον να μιλήσει
"Λοιπόν με καποιο τρόπο που δεν γνωρίζω"  είπε και με κοιταξε με ενα φρύδι σηκωμένο  " η μητέρα σου έμαθε για τον γάμο σου και με εχει πριξει στα τηλέφωνα. " μονόλεπτη σιγή με εμένα να κοιταζω νευρικά το πάτωμα και αυτον να κοιτάζει εμένα. Μπορουσα να νιωσω το διαπεραστικό του βλεμμα να με τρυπάει
"Λίλυ τι είναι αυτά τα καμώματα; "  πάλι σιωπή... "Αδιαφορεις παντελώς για το συμβόλαιο. Δεν πιστεύω να ξεχασες τους όρους ετσι δεν είναι; "  ειπε και με κοιταξε με ζαρωμενο πρόσωπο. 
"Όχι δεν το ξέχασα"  είπα και τον κοίταξα στα μάτια
"Σε παρακαλώ μην το ξανακάνεις. Δεν θα υπάρχει επιστροφή τότε."  είπε εγω ένεψα καταφατικά και σηκώθηκα πάνω να φύγω.
"Επ που πας; " είπε και εγω τον κοίταξα απότομα. "Δεν τελείωσα ακόμα" . Εκατσα και σταύρωσα τα χέρια μου και τον περίμενα να μιλήσει.
"Συμφώνησα με την μητέρα σου να ρθει για δειπνο απόψε να γνωρίσει τον Λιονελ."  είπε. Το πρόσωπο μου φώτισε. Μπορεί να μην τα πηγαμε καλα στο προηγούμενο τηλέφωνο αλλα την ήθελα διπλα μου σε αυτό εστω και σε ενα δείπνο. Ο μπαμπάς σηκώθηκε απο την καρέκλα του γραφείου του και ηρθε μπροστά απο το γραφείο και ακουμπησε.
"Γι αυτό και θα πας σπίτι τώρα να ετοιμαστείς" είπε με χαμόγελο. Δεν ήταν κακός άνθρωπος καταβάθος.... Η δουλειά του τον ανάγκαζε. Ήθελε να εχει τον έλεγχο πάνω σε όλα. Και αυτό έκανε.  Σηκώθηκα πάνω και αυτός άνοιξε τα χέρια του για να του κάνω μια αγγαλιά. Εγω έκλεισα την απόσταση μεταξύ μας και τον αγγαλιασα γυρω απο την μεση του ακουμπώντας το κεφάλι μου πάνω στο στήθος του. Αυτός έβαλε τα χέρια του γύρω απο τους ώμους μου και ακουμπησε το πιγουνι του πανω στο κεφάλι μου. Χαίδεψε την πλάτη μου για λίγο και η αληθεια ειναι δεν ήθελα να διακοψω αυτή την αγγαλιά. Ολη μου την ζωή δεν είχα πάρει ποτέ μια αγγαλιά απο μια πατρική φιγούρα. Όταν έκρινα πως ηταν ώρα να την διακόψω, απομακρυνθηκα λιγο και μου χαμογέλασε. Ένιωσα πως και ο ιδιος την χρειαζόταν την αγγαλιά όσο και εγώ. Χαμογέλασα πισω και βγήκα απο το γραφείο. Πήγα στο ανσανσερ. Έβαλα μεσα την κάρτα μου και πάτησα τον όροφο που ηταν το γραφειο μου. Κοίταξα λιγο τον εαυτό μου στον καθρέφτη και συνειδητοποιησα τα χάλια μου. Εβγαλα την κάρτα 💳 όταν εφτασα και πηγα προς το γραφείο μου. Μαζεψα τα πράγματα μου και τα έβαλα μέσα στην chanel τσάντα μου, δώρο απο τον Λιονελ. Κατέβηκα κάτω στο λόμπυ και πηρα τηλέφωνο ένα ταξί. Το ταξί μου θυμησε την πρώτη φορά που μπηκαμε στην Ελλάδα σε ταξί εγω και η μαμά μου. Την χειρονομία, μούτζα, που ακόμα δεν εχω συνηθίσει.  Αναπόλησα την στιγμή αυτή και ενα μικρό γελάκι μου ξέφυγε και ο γραμματέας που αντικατεστησε την κοπέλα που ηταν στο λόμπυ οταν είχα έρθει, με κοίταξε με επιδοκιμασία και αμεσως έβιξα για να καλύψω το γελάκι,  σουφρωσα λιγάκι τα χειλη μου με βλεμμα επιτιδευγμενο για να παίξω την σοβαρή. Δεν πρόλαβα να τελειώσω το θέατρο μου και η κόρνα απο το ταξί ακούστηκε. Έτσι βγηκα εξω απο το κτήριο και πήγα αμέσως σπίτι. Ήμουνα τόσο κουρασμένη. Πολυ απαιτητικό είναι το ωράριο μου να φεύγω απο το σχολείο, και να πηγαίνω δουλειά αμέσως. Παρεβλεπα ένα γεύμα το μεσημεριανό που τελικά φάνηκε απολυτως χρήσιμο αφού είχα χασει μερικά κιλά και δεν ειχα καθολου ενέργεια. Μπήκα στο σπίτι. Πεινουσα αλλα το στόμα μου μου έλεγε άλλα. Δεν ειχε την δύναμη να λειτουργήσει και εξαλλου ενιωθα το στομάχι μου ανακατο. Άφησα την τσάντα μου κατω και πήγα πανω στο δωμάτιο μου. Χωρίς καμιά δυναμη να αλλαξω κατέρρευσα πάνω στο κρεβάτι όμως κάτι σκληρό μου χτυπησε τα πλευρά. Σηκώθηκα να δω τι ήταν και ειδα πως ηταν ενα πλατύ ορθογώνιο χαρτινο κουτί. Το άνοιξα και μέσα διπλωμενο ήταν ενα μεταξωτό άσπρο φόρεμα. Επιασα την κάρτα η οποια ηταν πανω απο το ρούχο και την άνοιξα. Ξάπλωσα αφού είχα μετακινησει το κουτί και άρχισα να διαβάζω το χαρτάκι. Λοιπον Μωράκι μου γλυκό το ξέρω πως απόψε θα συστηθω στην μητέρα σου και γι αυτό θέλω να εισαι υπέροχη... Τα μάτια μου ειχαν αρχίσει να κλεινουν σιγά σιγά αλλα συνεχισα να διαβάζω.  Θέλω να γινεις οσο το δυνατό πιο γρήγορα γυναίκα μου. Σε θέλω τόσο πολύ. Σε θέλω δική μου και μόνο δική μου. Έχω καλά νέα να σου πώ. Αποψε θα...  Εμεινα εκει και τα μάτια μου έκλεισαν απότομα χωρίς να το θέλω.............