MbiMb :Tied up ✔

Κεφάλαιο 45

"Νομιζω ηρθε η ωρα Εμιλυ" ειπε η Μαρια. Εδω και μια βδομάδα το επαναλαμβανει. Μου εχει στριψει το κεφάλι. Προσπαθω να αντεξω αλλα ο φοβος δεν με αφηνει. Τα μωράκια μερα με την μερα μεγαλώνουν. Πανε τέσσερις βδομαδες. Με ψαχνουν παντού. Σαρώνουν τους δρόμους και μας ψάχνουν καθε μέρα. Ειναι αλλόκοτο συναισθημα αλλά συνηθισα πλεον να ζω κλεφτά
"Δεν είμαι ετοιμη. Οχι ακόμα" απαντησα. Ηξερα τι θα απαντούσε. Το ιδιο οπως καθε μερα την τελευταία βδομάδα.
"Είσαι έτοιμη απλά το αρνεισαι."
"Κάθε μέρα το ίδιο λες. Προτιμώ να μεινω να κανω και τις δικες σου δουλειές παρα να βγω εξω" απαντησα και γύρισα στην δουλειά μου σκαλίζοντας το χώμα
"Ο Χαντερ και ο Αλεξ μεγαλώνουν. Πρέπει να βγαίνουν λιγο έξω. Τα εχεις κλεισμενα όλη μερα σπίτι. Δεν τα φροντίζεις πλεον. Δεν σε αναγνωριζω πλεον. Πριν δύο βδομάδες δεν τα αφηνες απο τα μάτια σου. Τους έδινες γάλα. Τώρα δεν τα βυζαινεις πλεον ούτε τα φροντίζεις. Ειναι παιδιά του αντρα σου. Ειναι σαρκα της σάρκας σου. Συνελθε" ο ιδιος εξαψαλμος. Ο ιδιος καθε μερα. Ειχα κουραστεί. Ειχα βαρεθεί. Ακου εκει δεν τα νιαζόμουνα πλέον. Αν δεν τα νιαζουμουν δεν θα εμενα εδώ να βασανιζομαι για να είναι αυτά ασφαλή
"Μπορεί τελικα να μην αγαπω αυτον που τα έφτιαξε. Μπορεί και να τον μισώ. Αν ενδιαφερόταν αρκετα θα με είχε βρει εδώ και πολλή καιρό. Βαρεθηκα να ενδιαφερομαι και στο τελος αυτο που να παιρνω να ειναι η απόρριψη. Τελικά μπορεί να χεις δίκαιο. Θα ήταν καλύτερα να εβγαινα και να νε έβρισκαν να νε σκοτωναν. Ολα θα τελειωναν" συνεχισα να σκαβω. Αυτή ισιωσε το μακρύ κορμί της και με κοιταξε με δυσπιστια για λίγο ώσπου με χαστουκισε. Ηταν ενα χαστούκι μητερας προς κορη
"Συνελθε. Μόνο αυτό έχω να σου πω. Συνελθε"
Αφησα το σκαλιστηρι και περπατησα με βαριά βήματα μεχρι το τσιμέντο οπου και αρχιζε η εισοδος του σπιτιού. Έβγαλα τις γαλότσες μου και μπηκα μέσα. Έκανα ενα γρηγορο μπάνιο και ντυθηκα για να πάω έξω. Εδεσα τον Αλεξ και τον Χαντερ πανω μου και βγήκα προς τα έξω.
"Φεύγεις;" ειπε η Μαρία. Την κοίταξα με νόημα χωρίς να απαντήσω λεκτικα και αυτή πλησιασε. Εβγαλε εβα εικοσαρικο και μου το εδωσε στο χέρι
"Πιστεύω αυτά σε φτάνουν" ειπε χαμογελωντας με ενα χαμογελο οχι υπεροψιας αλλα που εδειχνε οτι ναι τα καταφερα. Ο θριαμβος φαινόταν παντού στην αύρα της. Ξεφυσηξα και περπατησα αναμεσα στα δεντρα και εφτασα στην ακρη του οικοπέδου οπου και θα εκανα την εξοδο μου απο την τελευταία σειρά των δέντρων.
"Εντάξει. Μπορούμε να το κάνουμε" ειπα και επιασα το κοκκινο μαντηλι μου το οποιο και εδεσα στα μαλλιά μου για να μην ξεχωρίζει και πολύ το χρώμα των μαλλιων μου. Ημουν τελείως αβαφτη και φορούσα μια τζιν φορμα κηπουρικής και απο μέσα μια κόκκινη φανέλα. Εντελώς εκτός απο το στυλ μου. Κανεις δεν θα με αναγνωριζε αν δεν εφερνα τον Χαντερ και τον Αλεξ. Γι αυτο και τους εβαλα καπελακια που καλυπταν ικανοποιητικά τα προσωπα τους.
Ξεφυσηξα και πήρα την απόφαση να προχωρησω. Περπατησα νευρικά πανω στο πεζοδρόμιο ενω η γαλοτσες μου εκαναν τον χαρακτηριστικό ήχο πανω στο τσιμέντο. Όταν περασε κανένα τεταρτο περπατώντας και όταν περασα βιαστικά το σπίτι της Βασιλίνας ανακουφιστικα. Μπηκα μέσα στο φυτωριο και αγόρασα μερικους σπόρους ντοματας, μαρουλιων και πιπεριων. Πηρα καινούριο ατσαλινο ποτιστηρι και μερικά αλλά πραγματα που μου ζητησε η Μαρία όπως γάντια για κηπουρική κ.α. Πλήρωσα με λιγοτερα απο είκοσι ευρω που κου ειχε δώσει και επέστρεφα σπίτι. Καθώς περπατούσα πήρε το μάτι μου ένα πάρκο με γρασίδι. Θα μπορούσα να καθησω λίγη ωρα εκει στο γρασίδι με τον Χαντερ και τον Αλεξ. Τους ακούμπησα στο εδαφος μαζι με τα ψώνια και καθησα και γω μαζί τους. Αμέσως ο Χαντερ χαμογέλασε με τα ματάκια του να κλεινουν απο το πλατύ του χαμογελο και κυλησε φερνοντας τα γονατα του να στηρίζουν το μικρουλη σωματάκι. Αρχισε να μπουσουλα και να έρχεται προς το μερος μου. Πότε είχε μάθει να το κάνει αυτό; Ε; Γιατί δεν το πρόσεξα; Αντίθετα ο Αλεξ εμεινε με το στοματακι του ανοικτο να με παρατηρα γερνοντας το κεφαλάκι του στα πλάγια. Τον κοίταξα για λίγο και του χαμογέλασα. Αυτός αντίθετα εβαλε τα δακτυλακια του μεσα στο στόμα του και εβλεπε για κάμποση ώρα πάνω απο το κεφάλι μου. Παραξενευτικα. Γυρισα πίσω μου αλλά το μόνο που είδα ειναι μια πεταλουδίτσα ακριβως απο πίσω μου. Την ερευνα μου διέκοψε τα χεράκια του Χαντερ πάνω στο γονατο μου. Εβαλε δύναμη και καταφερε να σταθεί στα πόδια του. Η πιεση ηταν εμφανης στο προσωπο του ενώ όταν αφησε το γόνατο μου επεσε στο γρασίδι με τον ποπο. Αυτός αμέσως χαμογέλασε και εβαλε το δακτυλακι του μεσα στο στομα του. Του εδωσα ένα φιλάκι μέχρι που πηγα να δωσω ενα και στον Αλεξ ωσπου συνηδητοποιησα πως πάλι κοιτούσε πάνω απο τον ωμο μου. Γύρισα το κεφάλι μου και ειδα δυο αντρικά πόδια μέσα σε ενα τζιν παντελονι ακριβώς πίσω απο την πλάτη μου. Αμέσως πήγα να φέρω τα μωρακι μου πιο κοντά μου μεχρι που ο αγνωστος που δεν ειδα το πρόσωπο του μου εκλεισε σφιχτά το στόμα με τα εμφανώς δυνατά του χέρια. Ο τρόμος με πλημμυρισε και αγωνια μου ολοενα και εντεινωταν .......

Α/Ν
Υπάρχουν καποια πολύ κακα ατομα στο wattpad. Αυτό που σας συμβουλευω γλυκουλια μου και θεωρω πρεπων ειναι να σεβεστε την προσπαθεια, τον κόπο και τον μοχθο ενος συγγραφεα εστω και αν δεν ειναι του γουστου σας η ιστορία.

Ψηφιστε παρακαλωωω