"Λίλυ μου ξύπνα" άκουσα μια φωνή να μου ψυθιρίζει στο αυτί "Μαμα ακόμα δέκα" είπα. Άκουσα ένα γελάκι και γύρισα απο την άλλη να δω ποιός με ξυπνούσε "Που είμαστε;" ρώτησα . Ήταν ο Λάιονελ. Σηκώθηκα και το κεφάλι μου πονούσε και γύριζε. "Ξύπνα υπναρου είμαστε Παρίσι" τιιιιιι;;; Τι εννοεί "Λάιονελ δεν έχω όρεξη για αστεία. Πρέπει να πάω σχολείο" αυτός ξανα γέλασε και είπε "Φυσικά και δεν σε κοροιδεύω. Εψες είχες γίνει λιώμα και δεν απόλαυσες την βόλτα μας με το ελικόπτερο μέχρι εδώ." μου είχε πέσει το σαγόνι και σηκώθηκα πάνω, άνοιξα το παράθυρο. Αυτή δεν ήταν η Ελλάδα. Ήμουνα με το νυφικό. Μα πως γίνεται να κάναμε κάτι και ακόμη να είμαι με το φόρεμα μου; " Εμ χθες την νυχτα εμειις..... Εγώ και συ....ξερεις εσύ και γω " γέλασε απο την αντίδραση μου. "Όχι ήσουν μεθυσμενη. Κοιμήθηκες" είπε και χαμογέλασε. Ανακουφίστηκα. Δεν ξέρω όμως γιατί. Αφου εξάλλου κάποτε θα γινόταν και αυτό. Σηκώθηκα πήγα στο μπάνιο έβγαλα το φόρεμα και μπήκα να κάνω ένα μπάνιο. Ξαφνικά ακουσα την πόρτα της τουαλέτας να ανοίγει. Αμέσως έπιασα την πετσέτα και την τύλιξα γύρω απο το σώμα μου. Δεν χρησιμοποίησα το μπάνιο αλλά την ντουζιέρα. Ήταν αρκετά μεγάλη αλλα διάφανη "Λάιονελ;" ρώτησα. Δεν είπε τίποτα. Απλά προχώρησε μπροστά. Έβγαλε το παντελόνι και ήρθε μέσα στο ντους. Με κοίταξε επίμονα μέχρι που άρχισε να βγάζει το εσωρουχο του χωρίς να διακόπτει την οπτική μας επαφή. Εγω δεν άφησα στιγμή την πετσέτα και δεν κοίταξα ποτέ κάτω. Αυτός επιασε την πετσέτα μου αλλά εγώ πάλεψα λιγάκι, μην φανταστείται πολύ απλά δεν την άφησα αμέσως. Πεταξε την πετσέτα μου έξω και εγώ κάλυψα το σώμα μου. Απαλά έπιασε τα χέρια μου και τα έκανε πέρα ψυθιρίζοντας μου στο αυτί "Με μένα δεν θέλω να ντρέπεσαι" είχα μείνει κόκκαλο. Η φωνή του κάτι μου έκανε. Δεν ξέρω. "Εντάξει;" είπε. Εγω ένεψα καταφατικά αλλα αυτός ειπε "Για να καταλάβω τι θες θα πρέπει να μου μιλάς. Εντάξει;" επανέλαβε "Εντάξει" είπα και η φωνή μου παραλίγο να μην φύγει απο το στόμα μου. Με κοίταξε απο πάνω μέχρι κάτω και το ένστικτο να καλείψω τον εαυτό μου επέστρεψε αλλα το καταπολέμησα. Έπιασε το σφουγγάρι που ήταν κρεμασμένο στο τηλέφωνο του ντουζ και έβαλε σαπούνι πάνω. Άρχισε να το τρίβει πάνω μου και να με καθαρίζει. Η κατάσταση συνέχισε έτσι μέχρι που έφτασε στο κάτω μέρος της κοιλιας μου. Αμέσως πήρα μια βαθιά ανάσα που ήταν αισθητή προς τον Λάιονελ ο οποίος ήταν γονατιστός μπροστά μου. Γύρισε πάνω, με είδε με τα καταγάλανα μάτια του και με φίλησε στην περιοχή λιγο πιο κάτω απο την κοιλιά μου. Όταν ήταν σειρά μου να τον καθαρίσω ντράπηκα λίγο. Σε καμία περίπτωση δεν κοίταξα κάτω και δεν επρόκειτο να κοιτάξω. Άρχισα να τον καθαρίζω αργά στο στήθος αρχικά και μετά πιο κατω μέχρι που έφτασα αρκετά κάτω. Δεν ήξερα τι να κάνω. Να προχωρήσω πιο κάτω. Αυτός είχε προχωρήσει. Προχώρησα λίγο κάτω οσο και έφτανα στις λιγοστες του ξανθές τρίχες. Αυτός φάνηκε να ξεροκαταπίνει. Συνέχισα και λίγο πιο κάτω αλλα αποφάσισα να μην προχωρήσω άλλο. Τον είχα φιλήσει στο στόμα και του είπα να γυρίσει. Τον καθάρισα στην πλάτη και τελειώσαμε. Σαπουνίζαμε ο καθένας τα μαλλιά του όταν γλυστρισα και ο Λάιονελ με άρπαξε αλλά τελικά βρεθήκαμε εγω απο κάτω και εκείνος απο πάνω μου στο πάτωμα. Αυτος χασκογέλασε και μου έδωσε ένα φιλί. Σηκώθηκε και με βοήθησε να σηκωθώ και γω. Ξεπλύναμε την σαπουνάδα απο τα μαλλιά μας και βγήκαμε. Βάλαμε τα χθεσινά ρούχα μας αφού δεν είχαμε καινούρια. Θα αγοράζαμε είπε καινούργια. Το ωραίο της υπόθεσης είναι οτι δεν είχα χρήματα μαζί μου. Θα έπαιρνα τον Λουι να μου κανόνιζε κάτι αργότερα. Αφησα κάτω τα μαλλιά μου και τα στεγνωσα. Ηταν ισια με χαλαρες μπουκλίτσες απο κάτω. Ο Λάιονελ είχε πάει κάτω πριν κανένα τέταρτο για να κανονίσει κάτι με την ρεσεψιόν και αποφάσισα να πάρω τον Λουις. Ειχαμε μιλήσει κάμποση ώρα και με είχε ρωτήσει και για τα ξέρετε εσείς. Δεν του είπα τίποτα για να τον αφήσω σε αγωνία. Εξάλλου δεν επρόκειτο να του πω για τα δικά μας. "Λοιπον. Δεν έχω καθόλου χρήματα και χρειάζομαι κάποια για μένα" του είπα. Αμέσως προθημοποιήθηκε να κανονίσει στην κοντινότερη τράπεζα να μπορέσω να πάρω χρήματα. Μου εστειλε οδηγίες για την κοντινότερη τράπεζα και εναν pin και οδηγίες για το τί θα πω. Αμέσως έβαλα τα παπούτσια μου και κατέβηκα στο λόμπυ όπου ευτυχώς δεν ήταν εκεί ο Λάιονελ. Βγήκα έξω και ξεκίνησα να περπατάω. Μια κοπέλα νε ακοκουθούσε. Φοβήθηκα και περπατησα λίγο πιο γρήγορα. Σε ένα δευτερόλεπτο πρόσεξα μια άλλη παρέα να με ακολουθα και να φωνάζει. Γύρισα πίσω και είδα τρεις φωτογραφους να με φωτογραφιζουν. Crap. Άρχισα να τρέχω. Ευτυχως η τράπεζα ήταν 200 μετρα μακρια απο το ξενοδοχείο έτσι ούτε ενα δεκαλεπτο δεν θα μου έπαιρνε να φτάσω. Ετρεχα μέχρι που έφτασα. Μπήκα μέσα μη γνωρίζοντας που να πάω. Ζήτησα τον διευθυντή. Ετσι μου είπε ο Λούις να κάνω. Όταν επιτέλους μπήκα στο γραφείο του, του είπα αυτά πουμου είπε ο Λούις και ο ιδιος μου προτεινε να εκδόσω μια κάρτα και θα μπορούσε προσωπικα να το αναλαβει ώστε σε μισή ώρα να βγει διότι σύμφωνα με αυτόν δεν ήταν σωστό μια κοπέλα να μεταφερει αφυλακτα τόσα χρήματα. Συμφώνησα και ευχήθηκα ο Λάιονελ να αργίσει να πάει στο δωμάτιο. Επιτέλους μου την είχε εκδόσει . Σε ενα τεταρτο ήταν ετοιμη. Αχ τι κάνουν τα χρήματα. Επιταχύνουν την κατάσταση. Αν δεν χρυσοπλήρωνε ο Λουις θα έπαιρνε μια βδομάδα η όλη κατάσταση. Όταν την πήρα τον ευχαριστησα όμως δεν είχα κάπου να την βάλω. Την κρατούσα προσπαθώντας να την κρύψω. Βγήκα απο την τράπεζα και ένα σμίνος απο φωτογράφους και ανθρώπους με περίμενε. Μόλις βγήκα με περικύκλωσαν και μου έκαναν ερωτήσεις. Εγω τους έσπρωχνα να περάσω μέχρι που σε κανενα τέταρτο έφτασα πίσω αλλα με είχαν βγάλει ενα εκατομμύριο φωτογραφίες. Μπήκα μέσα στο ξενοδοχείο προσευχόμενη ο Λάιονελ να μην πρόσεξε τίποτα. Πολλά ζητούσα αλλά ντρεπομουν να του πω δεν έχω χρήματα. Και εξάλλου θα με ανάγκαζε να δεκτώ να πληρώσει. Έπιασα τον ανελκυστήρα πηγα στον όροφο και ακολούθως στο δωμάτιο μας. Αυτό που έκανε ο Λάιονελ μπορεί να ήταν ρομαντικό αλλά με αφησε αφραγγη. Δεν πρόλαβα να πάρω τίποτα μαζί μου. Δεν ήταν κανένας στο δωμάτιο μας. Κάλεσα τον Λάιονελ να δω που ήταν. Είπε πως ήταν κάτω στηβ τραπεζαρία και ζητά συγνώμη διότι απορροφηθηκε παρακοκουθώντας ποδόσφαιρο. Μου ζήτησε να κατέβω και γω. Αχ θεε μου πως είναι δυνατόν να μην ένιωσε την ώρα να περνάει; Επιασα το κινητό και έβαλα την κάρτα πίσω απο την θήκη του κινητού και πήγα κάτω στην τραπεζαρία. Καθόταν εκεί και είχε ήδη παραγγείλει πρόγευμα και για τους δυο μας. Χυμός πορτοκάλι, αυγό μερικά τοστ , λίγο γάλα, χαμ, μπεικον, κρουασάν, φρουτοσαλάτα και όλα τα συναφή. Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα. "Λάιονελ ποιος θα τα φάει όλα αυτά;" ρώτησα καθως καθόμουν στην καρέκλα. "Μην φοβάσαι τα τρώω εγώ αμα δεν τα θες" Τελος πάντων φάγαμε και αποφασίσαμε να πάμε για ψώνια να πάρουμε ρούχα διότι ειμασταν με τα χθεσινά. Βγήκαμε έξω αυτή την φορά με τεσσερις σωματοφύλακες και περπατήσαμε στον δρόμο. Σε κάποια φάση ένας φωτογράφος πήρε φόρα και εσπρωξε τον Λαιονελ και έπεσε πάνω του. Ο Λάιονελ και αυτός βρέθηκαν στο πατωμα λίγο πιο μπροστά μου και αμέσως έσπευσαν να τον βοηθήσουν οο σωματοφύλακες. Τότε ήταν που κάποιος με τραβηξε απο το χέρι και με τράβηξε έξω απο το πλήθος και ετρεβε σέρνοντας και εμένα. Φοβήθηκα και αντιστάθικα αλλά ήταν πολύ δυνατός. Μαζί του έτρεχε μια κοπέλα μέχρι που φτάσαμε σε ένα χαντάκι. Με τράβηξε τόσο δυνατά που όταν με άφησε έπεσα χάμω. "Donnez-moi votre argent maintenant" ειπε η γυναίκα "I dont speak French" τους είπα τρομαγμενη "Money you give to me" είπε τότε ο άντρας. Ενστικτωδως σηκώθηκα πάνω τον κλότσησα στα αρχίδια -συγνώμη για την έκφραση -και σηκώθηκα πάνω. Δυστυχώς ειμαι πιο αργή και απο την ομίχλη γι αυτό και με άρπαξε απο τα μαλλιά και με έριξε κάτω. Μου έδωσε μια σφαλιάρα και τότε άρχισε να με ψαχουλευει. Ηλικρινά δεν είχα τίποτα μαζί μου. Μέχρι και το κινητό μου με την κάρτα το είχε ο Λάιονελ στην τσέπη του για να μην το κουβαλάω. Συνέχισε να ψαχουλευει μέχρι που κατάλαβε οτι δεν είχα τίποτα πάνω μου "Prenez sa robe. C'est Chanel. Très cher" ειπε η κοπέλα robe? Φόρεμα σημαινει έτσι δεν είναι; Όχι "No no no." ειπα με αναφιλητα και τράβηξα τον εαυτό μου μακριά του αλλά αυτός με τράβηξε κοντά του απο το φόρεμα "Es-tu stupide? Méfiez-vous de ne pas ruiner la robe" είπε η κοπέλα. Αυτός την αγριοκοίταξε και με γύρισε ανάποδα. Ανοιξε το φερμουαρ μου και αμέσως πανικοβλήθηκα. Αρχισα να κουνιέμε και να προσπαθώ να τον εμποδίσω αλλά δεν τα κατάφερα. Μου τράβηξε το φόρεμα και το έβγαλε. Το έπιασε μαζί με τα ψηλοτάκουνα μου και αμέσως έτρεξαν να φύγουν. Φοβισμένη και ντροπιασμένη κάθησα στην γωνίτσα και ο πάνικος με κυρίευσε και δεν αργησαν τα δάκρυα μου να τρέχουν και τα αναφιλητα μου να ακούγονται. Αν έβγαινα έξω θα έβρισκε τον Λάιονελ. Όμως αν έβγαινα θα με έβλεπε όλος ο κόσμος και φωτογραφίες μου θα γίνουν πρωτοσέλιδο. Ομως τί σημασία θα είχε αν έμενα εκεί. Εξαλλου τα εσωρουχα είναι σαν το μαγιό. Βγήκα απο την κρυψώνα που με είχαν πάει και είδα το σμίνος μπροστά απο το ξενοδοχείο . Δεν μπορούσα να διακρίνω τον Λάιονελ. Μια ήταν η λύση. Θα προχωρούσα προς το σμίνο. Όταν έφτασα όλοι άνοιξαν ένα διάδρομο και σιώπισαν για μια στιγμή. Επιασα τον αγκωνα μου και προχώρησα σιωπιλά μπροστά. Η ντροπή με έκανε να ζαλίζομαι ενώ τα δάκρυα μου θόλωναν την όραση μου. Παρελειψα να αναφέρω πως τα φλας απο τις φωτογραφικες έκαναν την μέρα πιο μέρα (😂αγνοηστε). Λίγο πριν φτάσω στην είσοδο του ξενοδοχείου ο Λάιονελ με πρόσεξε καο αμέσως άνοιξε την πόρτα και σε κλάσματα δευτερολέπτων είχε βγαλει το πουκαμισο του και με κάλυπτε. Ταυτόχρονα με αγγάλιαζε και φίλησε στο μέτωπο. Εγω αφέθηκα στα χερια του και περπατήσαμε γρήγορα προς τα μέσα. Με έβαλε να καθήσω στον καναπέ και εγώ έτρεμα οχι απο το κρύο αλλα απο το σοκ και τον φόβο μου. Ο Λάιονελ γονάτισε μπροστά μου και έπιασε τα χέρια μου "Ηρέμησε. Ελα ηρεμησε τελειωσε" είπε. "Δεν τελείωσε" είπα εγώ " εκανα τον εαυτό μου ρεζίλι και μαζί και σένα" "Ελα τώρα. Ποιος είναι πιθανόν να γινόταν ρεζίλι με το δικό σου σώμα;" ήθελε να με παριγορησει αλλά δυστηχώς δεν τα καταφερνε. Μου έφτιαξε τα μαλλιά λίγο και είπε. "Θές να μου πεις τι σου κάναν;" του περιγραψα με λεπτομερεια τι έγινε και αυτός με παριγόρησε και φίλησε. Μετα απο κανένα μισάωρο που καταγγελαμε την επίθεση στην αστυνομία 🚨 ένας απο τους μποτιγκαρντ ήρθε με ένα outfit στο χέρι. Αυτό για σένα είπε. Καλύτερά να πάμε πάνω είπε. Το outfit ειναι αυτό που σας δείχνω απο κάτω και επιτέλους είχα τσάντα
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Ντύθηκα όμως δεν ήθελα να βγούμε. Του το είχα πει. Δεν αρνήθηκε "Τι λες για μια βόλτα με το ελικόπτερο;" είπε. Ηλικρινά μετά απο αυτό το μόνο που ήθελα να κάνω είναι να κοιμηθώ ή έστω να κλάψω μέχρι να αποκοιμηθώ. Αλλά δεν μπορούσα να του το στερήσω. Ειπα ναι και πήγαμε για μια βόλτα. Ειχαμε βάλει αυτά τα μεγάλα ακουστικά και καθήσαμε πίσω. Ο πιλότος πήρε την άδεια για πτήση και έδειξε την πορεία μας στον εναέριο ελεγχο της Γαλλίας και απογειωθηκαμε. Περάσαμε πάνω απο τον πύργο του Αιφελ. Ήταν απλά μοναδικό. Ηλικρινά. Περασαμε πάνω απο κτήρια και πόλεις μέχρι που φτάσαμε σε επαρχία όπου και προσγειώθηκε το ελικόπτερο πάνω σε ένα χοράφι γεμάτο απο πρασινα αγριόχορτα. Ήταν απλά τέλεια. Τρέξαμε λίγο σαν τα παιδάκια στο χωράφι με τα χόρτα και μετά πήγαμε στο χωριο οπου και αυτοξεναγηθήκαμε. Μπορεί να μην ξέρουμε το όνομα του κάθε αξιοθέατου αλλά τα βγαλαμε φωτογραφία και παραμένουν στην μνήμη μας. Κατα το απογευμα καθήσαμε σε μια μικρή παραδοσιακή ταβερνουλα οπου και παραγγείλαμε τις σπεσιαλιτε , μακαροναδα καρμποναρα και πίτσα μαργαρίτα. Τρωγαμε σαν τα γουρούνια. Μοιραζόμασταν και τα δύο γι αυτό που και που υπήρχε καποια παρεξήγηση για το ποιος θα πιάσει το κομμάτι αλλα τα βρίσκαμε με ένα φιλί. Ένιωθα σαν ερωτευμενο ζευγαράκι. Μονο που δεν ήμουν ερωτευμένη παρά τον αγαπούσα. Άρπαξα ένα κομμάτι πίτσα όταν ένιωσα ένα φλας να με στραβώνει. Ήταν ένας παπαράτσι που στεκόταν στην γωνιά αλλά αμέσως έφυγε. "Γιατί μας κυνηγάνε;Σε πόσες ταινίες εχεις παίξει και σε κυνηγάνε κυριε James Bond ;" ειπα χαμογελώντας. "Αρκετές για να με γνωριζουν αρκετοί. Απαραδεκτη. Δεν ξερεις τις ταινίες στις οποιες επαιξε ο άντρας σου; Μια μερα θα σου τις βάλω όλες μέχρι να βαρεθείς και να κανουμε κάτι άλλο." "Μην εισαι ατακτουλης" είπα και συνέχισα να τρώω. Τελικά φύγαμε επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο οπου ξαπλωσαμε λίγο ο ένας πάνω στον άλλο. "Σε αγαπάω. Δεν το πιστεύω πως δεν έφυγες στην εκκλησία και εμείνες. Θέλω να σου κάνω έρωτα όλο το βράδυ" μου ψυθίρισε και με αγγάλιασε περισσοτερο φιλώντας το μέτωπο μου
