The Masochist

Chapter 17: Proposal

A/N:
I know I'm a terrible writer. Kulang sa details, emotions, and lame update, I know. -_- But, just to clear things... I'm not writing this to impress anyone. I write because I have imaginations. I write because this is one of my haven. And if you don't like this story, then thank you.
____________________________
Chapter 17: Proposal

Mabilis na lumipas ang mga araw. Namamalayan ko yun dahil mas lalong namimiss ko sya sa mga araw na lumilipas. And yes. Mas lalong lumalalim ang nararamdaman ko para sa kanya.

"Sam, lunch tayo?"
Tiningnan ko lang si Ana atsaka tinuon ang pansin ko sa paggawa ng lesson plan. This past days, wala akong ginawa kundi ang magpakabusy. Ayokong magkaroon ng oras na maisip ko ulit sya. Kasi parang mababaliw na ako sa sobrang pagkamiss sa kanya.

"Sorry, Ana. I'm busy-"
"I won't take no for an answer," at hinila niya ako palabas ng office. Napapabuntung-hininga na lang ako dahil sa ginagawa ni Ana.

"Ana, busog pa naman ako. Ikaw na lang ang maglunch,"

Nilingon niya ako at nakataas ang kilay niya habang nakapameywang.

"Sagutin mo nga ako Sam. Iniiwasan mo ba ako? Or should I say, galit ka ba sakin? Why are you avoiding me?"

I sighed. Ito rin ang isa sa mga resulta ng heartaches ko na nakuha mula kay Gavin. Dahil nga nagpakabusy ako, hindi ko na namamalayang palagi ko na palang natuturn down ang mga invitations sakin ni Ana.

"Ana, hindi ako galit sayo. And I'm definitely not avoiding you. Feeling mo lang siguro yun,"

I gave her my fake smile. Sana wag na syang macurious pa. Nakakastress na kasi.

"Hay naku! Ewan ko sayong babae ka. Basta kakain tayo ng lunch. Wala ng angal pa. Tingnan mo nga yang sarili mo. Ang bilis mong pumayat."

Hindi ko na lang pinansin ang komento niyang yun. Ayoko ng humaba pa ang usapan namin. Yes. Totoong pumayat ako. Pag naiisip ko kasing wala na talaga kaming pag-asa ni Gavin ay nawawalan ako ng ganang kumain. And yeah. I'm acting like a lovesick teenager.

Kumain kami sa malapit na carinderia sa school.