Uykuyla uyanıklık arasında gidip geliyordum. Gecenin , saat üçüydü. Ama hala gözlerim de bir damla uyku arasan yoktu. Yağmur 'un yağan sesi camımın pervazına değince çok güzel oluyor , yağmurun hiç dinmemesini diliyordum. Zordu , gerçekten hayat sevdiklerin yanında olmayınca.
Yavaş , yavaş gözkapaklarım yağmurun güzel sesi ile kapanıyordu. Yarın okul vardı , geç kalmayı istemezdim. Pandalı yorganımı üzerime çekeleyerek gözlerimi kapadım. Telefonuma gelen bildirim sesi ile gözlerimi tekrardan açtım. Prize sabah kadar sarj olması için taktığım telefonu çektim. Gelen mesaj WhatsAppdan'dı , kim olabilirdi ki bu saatte. Kilidi açarak gelen mesaja baktım. Kayra bu saatte mesaj atmıştı.
Kayra : Uyanık mısın çevrimiçi olduğunu gördüm de , mesaj attım.
Eylül :Evet uyanığım ama , uyuyacağım.
Kayra : Peki o zaman , uyu geceler iyi ...
Ne demek istediğini anlamamıştım. Geceler İyi güzel bir sözdü aslında uyku melodisi :)
Eylül : Evet , geceler iyi :)
Son görülme :| 03.35|
Çevrimiçi değildi , çıkmıştı WhatsApp 'dan . Bende gözlerimi kapatıp uykuya dalmıştım.
Alarmın tiz sesi ile , 4 saatlik uykumdan uyanmıştım. Hâlâ uyku sersemiydim. Okula gitmeyi istemiyor , ölene kadar uyumak istiyordum. Yataktan kalkarak mutfağa yöneldim , dilimlenmiş ekmeği alarak kaplıktan çıkardığım çikolatayı ekmeğe sürdüm. Servisin gelmesine yarım saat vardı. Odama geçerek hazırlanmaya başladım. Annemler hala uyuyordu , evde ki sessizlik canımı her defasında sıkıyordu , babam olmayınca daha da çok.
Servis gelmişti , fortmantoda ki montumu giyerek , botlarımı ayağıma geçirdim ve merdivenlerden indim. Servis aşağı da kornaya tüm hırsıyla basıyordu. " tamam be geldik " diye seslendim.
Okula varmıştık. Servisten , indiğim an üşümeye başlamıştım. Okula doğru yavaş yavaş ilerliyordum. "Eylüll" sesin sahibi tanıdıktı , Lamia idi beni çağıran. Yanına doğru yanaştım " Lamia çok üşüdüm sınıfa çıksak olur mu canım " bir müddet dinledi. "Şey hayır olmaz ben çıkıyorum ama sen çıkma birisi gelecek" gözlerimi devirdim. Acaba kim gelecekti ? Deliydi bu kız , hemde fazlasıyla.
"Yaa bari söylee kim gelecekk " diye arkasından bağırdım , ama o çoktan okula girmişti.
Bana doğru yaklaşan Kayrayı gördüm. Bacaklarına sıkıca sarılan siyah bir kot pantolon , üstünü de deri ceket giymişti. Tutam tutam , ensesine dökülen saçları hoş bir görüntü veriyordu. Elinde sigarası ile öfkeli adımlarla yanımda bitti. "Günaydın " demişti kaba sesi ile bende karşılık verdim. "Şey sana da günaydın ". Kayra ile her konuşmam da heyecanlanıyordum. "Bugün de işin yoktur sanırım , Çağlayan cafe ' ye gel bugün " sesi hem kaba , hem korkunçtu. Nedense bütün herkes ondan korkuyor gibiydi , ama saçmaydı yani bence sürekli kavga ediyor , okulda olay yaratıyordu. "Peki , tamam bugün geleceğim saat iki buçukta olsun , şey ben sınıfa gideyim" sesim onunla konuşurken titriyordu. Banktan kalkarak onu arkamda bıraktım ve okula doğru yürümeye başladım. Aslında Kayra yakışıklı bir adamdı. Uzun saçlara sahipti , ama fazlasıyla sinirliydi.
Ders başlamıştı. Hocanın anlattığı her konu kafamın , içine kazılarak yazılıyordu. Yanımda oturan Lamia dersi dinlemiyor , kağıtlara birşeyler yazıyordu. Pek üstelemedim. Belki özel birşey yazıyordu.
Zil çalmıştı. Son derste bitmişti , sınıftan hızlıca çıktım bugün Kayra ile buluşacaktım. "Dur kız beni de bekle ayakların kıçına değe, değe kaçıyorsun" Lamia ' nın sesini işittiğimde duraksamadım , servise binerek görüşürüz bahanesiyle elimi salladım.
Eve varmıştım. Annemler herzaman ki gibi evde yoktu. Bugün de güzel yağmur hiç dinmemiş , hep yağıyordu. Mecburen cafeye taksi ile gidecektim. Hazırlanarak evden çıktım. Cafeye varmıştım. Oturmuş beni bekliyordu , uzaktan daha da yakışıklı görünüyordu. " çok şükür " dedi " hayır ama daha saat 14 : 55 geç mi kaldım özür dilerim" dedim. Böyle ani heyecanlanmalarıma sanki gülüyor gibiydi. Gergin ve öfkeli suratı gülünce çok sevimli duruyordu. "Özür dilemene gerek yok hadi bana kendinden , bahset " dedi. Bir an şaşırmıştım. "Ben mi ? " diye yanıtladım. "Yok ebem" dedi sanırım onu sinir etmiştim.
Hafifçe kıkırdadım. Gözleri bir an yanağımda oluşan gamzeye düştü. "Peki sana kendimden bahsedeyim " dedim . Kafasını çok şükür der gibi salladı. " ben buraya İzmirden geldim. Ailem buraya taşınmaya karar verdi , babam yok yani şey be..ben 7 yaşında iken trafik kazası geçirip öldü. Annem ise evlendi tek çocuğum kardeşim felan yok " kendimden bu kadar anlatmıştım. Sıra ondaydı babamın öldüğünü duyunca üzülmüştü sanki biraz. " bende tek çocuğum burda doğdum burada büyüyorum ailem ise yurtdışında Almanyadalar. Annem şizofreni hastası 10 dk sonra herşeyi unutuyor beni bile sık , sık annemi görmeye giderim. Tabii annemin yanına orada ona çokça iyi bakacak , bir hemşire stajyer buldum. Hergün arayıp durumunu sorarım " bana kendinden, bu kadar bahşetmişti. Onun da annesine üzülmüştüm. Sık , sık oraya gidiyordu. Kayra zengin birisiydi. Hergün okula farklı , farklı jeeplerle geliyordu.
Günümüz hep böyle muhabbet ederek geçmişti...
Herkesin ruhunda
Kendine gizli derdi vardır ●●●
Beğenmeniz Dileğiyle
♡♡
