Zaman gelir pişman ederse ; dönme...
Yağan yağmurun altında hızlı adımlarla okula doğru yürüyordum. Derse çok geç kalmıştım. Okul ile yurdun arası 2 saatti. Servis olmadığı için yürüyerek geliyordum. Hem zaten servis olsa , param yoktu ki. Okula girdiğim de sıcak beni adeta güleryüzü ile karşılamıştı. Sınıfa doğru kesik , kesik nefeslerle ilerliyordum. Yeni geldiğim yurt beni bu kadar yormasına rağmen hasta da etmişti. Sınıfa girdiğim de henüz ders başlamamıştı. Sırama doğru ilerlerdiğim de birisinin sıram da oturduğunu gördüm. "Şey , ben orda oturuyorum da kalkar mısın" demiştim. "Ben yeni geldim adım Baran boş buldum ve oturdum peki kalkayım" demişti. Evet ! Sınıfa hatta okula yeni gelmişti. "Peki , tamam oturabilirsin sakıncası yok" demiştim sakin bir sesle. Öyle vicdansız değildim , oturabilirdi.
Öğretmen sınıfa girmişti. Dersi de işledikten sonra zil çalsa bile teneffüslere çıkmamıştım.
Sırada oturduğum da yanıma birinin geldiğini fark etiim. Bu Baran'dı , kafamı sıradan kaldırarak kendime çeki düzen verdim. "Senin adın ne ? Söylemedin de tanışabilir miyiz ?"
Sesi kalındı , tam bir erkeğe yakışacak ses tonu. "Evet söylemedim , benim adım Eylül İzmir'den geldim buraya" demiştim. Beni dinlemesi çok samimi gelmişti bana. "Hımm iyimiş" aslında pekte iyi sayılmaz ki Baran yetim kalmak sence iyi mi ? "Şey , yok aslında iyi değil benim annem ve babam yok yetimim yani iyi deme" sesim ağlayacak gibi olurken "tamam ben özür dilerim ama sakın ağlama" demişti. Boğazıma düğüm gibi gelen zor nefeslerim , gözyaşlarım hepsi birbirine karışmıştı. "Ama ağlama dedim hişştt bunlar da geçecek bu arada başınsağolsun" cebinden çıkardığı peçete ile gözümden akan yaşı silmişti. "Geçmeyecek Baran , onlar toprakta ben ise burda sa..sağol " ağlamaklı sesim ile sadece bu kadar konuşabiliyordum. Sonra bana yaklaşarak başımı omzuna yasladı. Birden aklıma babam geldi oda hep bana böyle yapar sever , okşardı beni. "Ağlama Eylül ahh keşke hiç sormasaydım" beni teselli ediyordu. Belli ki bir kızı ağlatmayı sevmiyordu. Omuzundan kalkarak gözlerinin içine baktım. İyi birisine benziyordu. Oda benim ağlamaktan kırmızı olan gözlerime masum bir şekilde bakıyordu.
Yurda geldiğim de biraz garipsenip çekinsemde yemekhaneye doğru ilerledim. Burda disiplin fazlasıyla ağırdı. Ceza yemek istemiyordum. Yemekhane'den yemek kokuları daha fazla acıkmama sebep olmuştu. Tabağıma yemeği koyarak masa da oturup yemeye başladım. Aklıma Baran gelmişti. Peçete ile gözyaşlarımı silmesi , başımı omzuna koyması ama bana kendini anlatmamıştı. Samimi gelmişti hareketleri sevmiştim...
Arkadaşlar bölümleri kısa yazıyorum ama inşallah diğer bölüm büyük bir süpriz ile gelecek. ♡♡
BEĞENMENİZ DİLEĞİYLE 🌹💜
