Hatıramın acısı kadar , anı yaşamıştım. Sonunda tek kalmıştım . İstanbul 'da.
Akrep yelkovanı kovalarken , kalbimin sesi bir kuş gibi çırpınıyordu. Telefonuma gelen bildirim sesi annemden başkasına ait değildi. Mesaj bırakmıştı.
Gönderen : Annem
Biliyorum , bana kızgın olabilirsin ama yapmam gerekti. Şuan ben İzmirdeyim. İyimisin barii orada sana iyi geleceğine eminim .
|14:42|
İzmirdeyim. İçimi , en çok bu cümle yakmıştı.
Gönderilen : Annem
Eğer , için rahat ediyorsa iyiyimdir. Peki ya neden aramak yerine mesaj atıyorsun. Burası bana iyi gelmiyor , tekim burada. Nasıl iyi gelebilir ki.
|14:45|
Çevrimiçi değildi. Olsa mesaj atar mıydı ? Bilmiyorum. Burada tek teyzem vardı. Bayrampaşa ' da oturuyordu. Ben ise , Kadıköydeydim. Teyzemi hiç görmemiştim. Kuzenim Çağlar ve Özge ile sık , sık mesajlaşırdım ama teyzemi görmemiş sesini dahi duymamıştım.
Yemekhane ' nin zili çalmıştı. Sanırım yemek hazırdı. Ama yemek istemiyordum , canım hiçbirşey istemiyordu. Odadan çıkarak kasvetli merdivenlerden indim. Benim gibi çoğu kızda yeni gelmişti buraya. Onlar alışmışmıydı acaba. Yemek yemeceğimi , yemekhane görevlisine söyledim. Beni anlayışla karşıladı. Kasvetli merdivenlerden tekrardan çıkarak , odama yöneldim. Yağmur aralıksız , hiç durmadan yağıyordu. İstanbul'a. Telefonuma baktım henüz arama yada mesaj yoktu.
Bu yağmurda hiçbiryere çıkamazdım. Zaten Lamia 'dan başka arkadaşımda yoktu. Kayra ise hiç mesaj atmamış ve aramamıştı. Zaten aramak yada mesaj atmak zorunda değildi. Telefonumu benim için ayrılan küçük komidine koyarak , yatağa yattım. Uykum yoktu , olsa bile uyuyamazdım. Kolay değildi yaşadığım hayat çerçevesi. Anne desen yok babam zaten hayata küsmüş toprağın altında uyuyordu. Telefonum çalıyordu. Komidinin üstündeki telefonumu elimle kavradım. Arayan Lamia idi telefonu yanıtladım.
"Alo" dedim solan sesim ile. "Alo ne yapıyorsun Eylül , evdesin değil mi yağmur biraz dindi. Gezelim mi " evdesin değil mi ?
Hayır yurttayım Lamia ...
Demeyi çok , istemiştim. Ama yapamazdım. Bunu ona söylerek kimsenin bana acımasını sağlayamazdım. " ee şey ben..ben evde değilim annem ile teyzemin yanına geldim belki daha sonra gideriz canım olur mu ?"
(Anne ... Teyze ) aynı kelimelerdi aslında , teyze anne yarısıdır derlerdi. Ama ben bu söze hiç inanmamıştım. "Neyse peki tamam , daha sonra gezeriz artık seninle , öpüyorum seni sarışın hoşçakal" dedi. " bende seni öpüyorum hoşçakal kızılım " dedim ve telefonu kapadım. Arayan kişiyle uzun konuşmalar yapamıyor , hemen kapatıyordum. Annem henüz , mesaj göndermemişti. Göndermeye niyeti yoktu sanırım...
Biraz ölseydin,
Birazda sizin bana ağlamanızı seyretseydim ...
Beğenmeniz Dileğiyle
♡♡
Bölüm Sonu .
