fake role\\SaTzu

32

Sana'nın Anlatımından.
Tzuyu karşımda ki koltukta oturmuş,beni izliyordu. İkimiz de olumsuz gelecek bir tepkiye karşı ağlamak için göz yaşlarımızı hazır tutmuştuk. Gerginlikten parmaklarımla oynuyordum. Daha önce ailemi böyle bir şey için karşıma alacağımı düşünmemiştim. Ama aşktı bu işte. Ne zaman,nerden veyahut kiminle geleceği belli olmuyordu. "Yemek hazır." Annemin neşeli çıkan sesini duyduğumda derin bir nefes aldım ve ayağa kalktım. Tzuyu'nin kalkmasını bekledim. O da kalktığında beraber masaya doğru ilerledik. Babam ve annem her zamanki yerlerine oturduğunda biz de Tzuyu ile yanyana oturmuştuk. Annem yemekleri servis ederken,Tzuyu başını eğik tutuyordu. Geldiğinden beri böyleydi zaten. Annem ve babama bakmaya cesareti yok gibiydi. Sanki kötü bir şey yapmış gibi davranıyordu. Ve onun bu hali kalbimi parçalıyordu. Yaptığımız kötü bir şey değildi. Ve o yalnız değildi. Ben vardım. Babam boğazını temizlediğinde gözlerimi kaldırıp yavaşça ona baktım. Tzuyu hala başını kaldırmamıştı. "Tzuyu. Geldiğinden beri niye bize bakmıyorsun?" Babamın sert sesi duyulduğunda ben bile korkmuştum. Onu sakinleştirmek için konuşacağım sırada Tzuyu,babamın sorusuna cevap verdi. "Size bakarak saygısızlık etmek istemedim efendim. Sonuçta bu,alışılmışın dışında bir durum." Tzuyu'nin titrek sesini duyduğunda,annem hüzünlü bir şekilde gözlerini yemeğine çevirmişti. "Bu alışılmışın dışında bir durum değil. İnsanların alıştığı şeyler nesnel değildir,Tzuyu. Başını kaldırıp bize bakmanı istiyorum." Babamın sesi birden yumuşadığında şok olmuştum. Tzuyu gözlerini kırpıştırıp başını kaldırdığında,babamın hafif tebessüm eden yüzü ile karşılaştı. Babam içki içtiği bardağı yavaşça kaldırdı. "Aileye hoşgeldin Tzuyu." Annem de bardağını kaldırdığında,Tzuyu ile aynı anda ağlamaya başlamıştım. Göz yaşlarımız aynı an da akmaya başladığında dudaklarımızda yer edinen tebessüm,geceyi aydınlattı. Tzuyu,ilk kez aile sevgisini tattı.
Ben de ilk kez aşkı tattım.
Ailem,kızlarının mutluluğunu gördüğünde,durum ne olursa olsun kabullendi.