ASIL KIZ

🗣BÖLÜM 16🗣

Çalan zil sesiyle rahatladığımı hissettim. Mete'nin imalı bakışları altında zaten ne kadar rahat olabilirdim ki? Bari bugün çıkma teklifi etse de şu Doğukan beni de kurtarsa yoksa söyleyeceğim artık.

Mete öğrenmeden önce hiç bir sorun yoktu ama şimdi sanki sırrı tehlikede olan kişi benmişim gibi hissediyorum. Daha da tedirgin olmaya başlarken aklıma bu akşam Mete ile buluşacağımız geldi peki ya yemek? Ben onu çoktan unutmuştum. Yemek var ve biz dışarı çıkıcaz?

Bu da yetmezmiş gibi bir de Mete sırrı öğrendi. Tamam sır olmayabilir çünkü Doğukan'ın benim bildiğimden haberi Yok. Olsun ama sonuçta sır, Mete onun kankası söylemez yani?

Beynim iyicene yanarken daha fazla düşünmemem gerektiğini düşündüm. Bu ne biçim bir cümle oldu ya, kendimle cebelleşirken kahvenin bana iyi geleceğini düşündüm ve hiç tereddüt etmeden kantine indim.

Hemen kendime bir kahve aldıktan sonra öylesine bir masaya yerleştim. Bir yandan kahvemi içerken bir yandanda bu akşam olacakları düşünüyordum. Acaba şu oğlu nasıl biriydi? Asıl önemlisi bu akşam babam evde olucaktı.

"Selam oturabilir miyim?" Diyen Barış nazikliğiyle ilk başta dikkatimi çekse de sonra Burak olayı aklıma gelince bünün saçma olduğuna karar verdim. "Hayır" diye kesin bir dille reddederken o beni dinlemedi yani kısacası her zamanki Barış'lığını yaptı. Ne kadar saçma oldu sanki yıllardır tanıyor gibi!

Masaya oturan Barış'la ne yapacağımı bilemezken masaya hızlıca gelen Mete'yi fark ettim. Ama sanki yanımda duran Barış'ı görmüyor gibiydi. Hemen boş olan sandalyeye oturduktan sonra heyecanla konuşmaya başladı.

"4n 1k'nın filmine gidebiliriz ne dersin? Hem eğleniriz de, bu arada ben akşamki yemeği unuttum. Ben biraz geç gelsem kapıdan seni alsam olur mu?" Kafamı olumlu anlamda sallarken Mete'nin Barış'ı fark ettiğini anladım. Birden onu görünceki surat ifadesini görmeniz lazımdı?!

"Bence akşam buna fırsatınız olmayacak?!" Diyip masadan kalkan Barış ile Mete'yle birbirimize bakmaya başladık. Niye böyle demişti ki şimdi? Hayır sanane kardeşim!? İnşallah akşama bir şey çıkmazda eğleniriz yoksa ben akşam yemeğine kalmak zorunda kalırım.

AKŞAM SULARI 🌅🌅🌅

Okuldan çıktıktan sonra evin yolunu tuttum. Mete ile akşam sekizde buluşmak üzere anlaşmıştık. O zamana kadar idare etmem gerekiyordu durumu daha da kötüsü annemi ikna etmem gerekiyordu.

Babam ayda yılda bir kere geliyordu ama onda da yemek için geliyordu. Üzgünüm baba ama çıkarsız gelmen gerekiyor seni görmem için.

Evin önüne geldiğimde içimi bir huzursuzluk kapladı. Bugün bir şeyler olacak ama hadi hayırlısı?! Zile basıp bir adım geri gittim. Annem kapıyı açtı ama nasıl açış o açar açmaz kendimi içeride buldum. Nasıl içeri girdiğimi anlamamıştım. Ayaklarıma baktığımda ayakkabılarım da çıkmıştı. Vay be bundan sonra annem beni içeri böyle alsın, ayakkabı çıkarmama gerek kalmadı. Yaşasın annelerin gücü?!

Anneme gözümü kırpmadan bakarken bir yandan da yukarı çıkıyordum. Boynum ağrıdı be!? "Önüne bak kız, düşcen şimdi. Ayrıca hemen hazırlanıp gel" kafamı olumlu anlamda sallayıp seke seke yukarı çıkmaya başladım.

Odama girip çantamı fırlatırken bir yandan da dolabıma bakışlar atıyordum. Şimdi hazırlanmak istemiyorum ki çok uzun iş?! Üşeniyorum. Elbise mi giymeliyim yoksa sportif bir şeyler mi? Olmazsa elbise giyeyim daha sonra da değiştirir rahat bir şeyler giyerim.