ASIL KIZ

🤠BÖLÜM4🤠

        Omzumun deşilmesiyle gözlerimi açtım. O omzumu deşen eli ben!? Bana sırıtan Aylin'i görmemle bu düşünceyi aklımdan çıkardım.

"Aylin'ciğim,

"canım"

"ne omzumu deşiyorsun"

"sınıfta bir tek biz kaldık kanka bir uyanmadın!?"

"tamam, hadi bahçeye çıkalım bari bizde?"
     
     Bahçeye çıkmamla rahatlamıştım. Kim bilir derste neler olmuştu. Bahçede gözlerimi gezdirdim ama gezdirmez olaydım. Bir tek Barış ve çetesinin olduğu bank boştu. Aylin çoktan yürümeye başlamış aklımdan geçeni yapıyor yani o banka oturuyordu. Sanırım uzun zamandır ona bakıyordum ki en sonunda ayağa kalktı ve beni sürüyerek banka oturtturdu.
       

       Etrafıma baktığımda bütün çete buraya bakıyordu, bakmakla kalmıyor bide sırıtıyorlardı ha yani ben daha sabah inek kız değil miydim? Ne ara bu hale gelmiştim. Lanet olsun ki eski inek kız halime dönmek istiyordum. Ahh, yine omzumu deşen bir parmak ve sefer kim olduğunu söylemiyorum çünkü anlamışsınızdır?!

"ne var Aylin!?"

"kızım dalıp gitmişsin sende bugün bir haller var ama?"

"kanka şunlara bak  sence sinirlenmemek mümkün mü? bide sırıtıyorlar"
     
       Aylin önce oraya sonra bana baktı ve beni kaldırıp sınıfa götürdü. Ben o çeteyle aynı ortamı havayı solumak bile istemiyorum. Sanırım eve gitsek iyi olucak? Ama Mert nerde acaba o da mı gitti. Biraz sonra zil çaldı. Bizde bundan istifaden eşyalarımızı toplayıp sınıftan çıkmaya çalıştık, çalıştık çünkü gelen Barış'la birlikte kapıdan geçmeye çalışınca kapıya sıkıştık. Ciddi ciddi sıkıştık.

"çıkar mısın?"

"deniyorum"

"of Allah'ım ya neydi günahım!?"
       
       Kendimi biraz daha itince az kalsın yere kapaklanıyordum ki Biri beni tuttu. Durun bir dakika biri beni tuttu mu? Ve beni tutan kim, ben niye hala gözlerimi niye kapatıyorum peki!?
         
        Gözlerimi açmamla karşımda kimi görmem iyi dersiniz? METE!? İyide bu burada değildi. Bir anda Mete'dende çekilmemle ikinci şokumu atlattım. BARIŞ!? Aa, hadi ama bi oraya bi buraya? Bırakın beni ben size top alıp geliyim. Bu sefer tekrar çekilince gülmeye başladım. Sinirim bozulmuştu. Tekrar, tekrar,tekrar... Peki ben niye bunları durdurmuyorum da mal diye duruyorum. Çünkü;ben Bence çok açıklayıcı oldu.
"YETER, YETER LAN BIRAKIN?!"
         
        Tabi bunu dememle ikiside bıraktı. Ve ben yere popo üstü düştüm. Ne kadar da kibarsınız, bırakın tamam da böyle bırakmayın😤
Ahh!?
"canım iyi misin?"

"iyiyim Aylin ya kaldırır mısın beni?"

"peki hemen"

"şimdi sıra sizde, bekleyin beni top alıp gelicem onla rahat rahat oynarsınız ha ne dersiniz?"
      

           Sinirle Aylin'in de kolundan tutup koşarak okuldan çıktım. Yeter ya hala başım dönüyordu. En iyisi biraz kafa dağıtmaktı. Düşündüm de sinema iyi gidebilirdi. Evet evet biz sinemaya gidelim.

"aaa, bırak kolumu Özge acıtıyorsun!?"

"pardon, dalmışım ya"

"kafa dağıtalım ha biraz rahatlarsın"

"bende öyle düşünüyorum hatta sinemaya gidelim."

"tamam"
      
       
         Biz Aylin'le hep böyleydik.Kardeş gibi sanki benim olmayan kardeşim gibi. Bağımız olmasada hep birbirimize o derece sahip çıkıyoruz. Ama tabi tartışmalar bu kardeşliğin tadı tuzu. Gelen korna sesi bu düşüncelerimin içine etti orası ayrı.
-yavaş yavaş ne kuşağımın dibinde korna çalıyor.... cümlemin devamı gelmedi çünkü araba gördüğüm kişi Mete'ydi. İyide burada ne işi vardı. Okulda olması gerekmiyor muydu. Sanırım gerekiyordu.