Sonra karşımdaki manzarayla olduğum yerde donup kaldim...
Annem karşımda yere uzanmış yatıyordu, öyle çaresiz, öyle masum, öyle güzelki. Babamın doğum gününe aldığı bembeyaz elbisesi şimdi renk deyiştirmişti. Kısımların çoğu kırmızı olmuştu, tıpkı yerler gibi.
Yavaş yavaş annem'e doğru adımlamaya başladım.
'Ela gitme, gel benimle hadi, herşey güzel olacak güzelim hadi gel'.
Mira'nin sesi yankılanıyordu.
'güzel olacak, herşey güzel olacak'.
Hiç birşeyi görmez ve duymaz oldum sanki. Heryer birden karanlık oldu, sadece annem, annem o karanlığın ışığı idi. Babam, annemin yanina oturmuş ağlıyordu. Kardeşim Mert de aynı babam gibi annem'e sarılmış ağlıyordu.
'Anne hadi kalk, ne yapiyorsun burada üşüteceksin. Mert kalk ordan annem'e yer ver. Baba neden ağlıyorsun, kalk evimize girelim, baksana herkez bize bakiyor!!'.
'ALOO KIME DIYORUMM?!'
Bağırıyordum ve herkez beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Kendimden geçeli çok oldu. Heryerden ses geliyordu, çok ses geliyordu. Ama sanki hepsi yankılanıp kayboluyordu ve duyamıyordum.
'Kızım ne olduğunu anlamadim, çamaşır asıyordu sonra---..'.
Artık sinirlerimin sınırın'a gelinmişti, babam konuşmaya çalışıyordu. Herkezin içinde olamaz hayir buna izin veremezdim. Akan gözyaşlarım gittikce çoğalıyordu. Yanağımdan kayıp, akıp gidiyordu.
'SUS BABA SUS'.
'Kızım, biliyorsun annende epilepsi var ve...... birden balkon'da epilepsi attağı geçirdi ve düştü, kurtaramadım Ela, kurtaramadım kızım....'.
Babamın hıçkırıkları çoğalmış benim gibi istemsizce ağlamaya başlamıştı. Artık gerçeklerle yüzleşmiştim. Yüzüme vurulmuştu tüm gerçekler.
Içime, kalbim'e, büyük bir boşluk düştü, sanki karanlığa hapis olmuş gibi. Derinlerden birşeyin asılıp çıktığını hissettim.
Heryer karanlık oldu, heryer. Annemin verdiği ışıkta birden yok oldu..
Gözlerimi açmaya çalışıyordum, ama yanıyordu. Gözlerimden yaşlar dökülüyor ama gözlerim kapalı ve hala heryer karanlık. Vucudumun heryeri sızlıyordu.
Sesler duyuyordum, ama hepsi o kadar boğuk geliyorduki, anlamaya çalıştıkca beynim ağrıyordu. Gözlerimi hafifte olsa açabilmiştim. Nerede olduğumu çözememiştim.
Yarım açılmış gözlerimle etrafı keşfetmeye çalışırken, karşımda hiç beklemediğim birini gördüm, çok bulanıktı gördüklerim.
Ama emindim o idi.
'Senn?!'...
Bir bölümün sonuna daha geldik, umarım beyenirsiniz, sonsuz sevgilerimlee...
XXX-x_NuNu_x ♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığa yolculuk
RomanceÇok duydum hayatım bir günde deyişti diyen insanları. Bir günde hayatmı deyişirmiş, bu mümkün olmasa gerek diye düşünürdüm hep. Aslında yine öyle düşünüyorum, ama sadece bir farkla. Hayat gerçekten yönünü deyiştirebiliyor insanın, aynı benim yönümü...
