İkiz Kaderler {KTH}

~20~

-Sen... Adımı nereden biliyorsun?

Oldukça sakin ve küstah bir gülüş ile cevap vermişti.

-Sarhoş iken yaptığın şeyleri hatırlamalısın....

-Bana ne yaptığımı söylemeyeceksin değil mi?

-I..ıı

Hala onun göğüs kafesine temas ettiğimi fark ettiğim de sevimli suratına rağmen ondan uzaklaşmıştım.

-Bu çok utanç verici...

Gerçekten utanç vericiydi. Ona bir suçlu olduğunu veya... Veya benim polis olduğumu!!!

"Ah, kahretsin!! "

-Ne? Ne.. Ne oldu şimdi

-Benim gitmem lazım. Evine girdiğim için üzgünüm...

Aklımda ki düşünceler ile deliye dönmüş biçimde odadan çıkarken Tae'nin zevkte attığı kahkahaları duyabiliyordum.

Çıkış kapısına geldiğim de kolumdan tutup beni kendine çevirmişti.

-Ne yaptığını mı hatırladın yoksa??

Cevap veremeyip sadece yüzümü yere dönmüştüm.

- Aslında... Pek sorun değil. Unuttun mu o gün bende sarhoştum hiç birşey hatırlamıyorum.

Sözleri bittiğinde yavaşça yüzümü ona çevirmiştim. Suratında mükemmel bir gülümseme ile bana bakıyordu. Nasıl bir tür psikopat'sın sen? Anlamıyorum..

Sözleri üzerine çok rahatlamıştım ve eminim bu yüzümden de belli oluyordu. Tae yavaşça elini kolumdan çekerken fısıltıyla ;

"Üzgünüm" demişti.

Bunu o kadar sesiz söylemişti ki bana "umarım duymazsın" hissi vermişti.

Ellerine saçlarına götürüp geri doğru yatırmıştı.

-Biraz yürümek ister misin?

Ah, bu gerçekten çok ani olmuştu.

-Tabi..

&&&&

Rüzgar tatlı bir esinti ile bize eşlik ediyordu. Ellerimi rüzgara doğru açtığım da tüm güzel hisleri tenime ilettiğini hissedebiliyordum.

Uzun bir sessizlik ile yürüdüğümüz yolu nerede ise yarılamıştık.

-Benim ile kal...

-Ha?

-Ani oldu, biliyorum ama öyle olsun istiyorum. Hislerimde pek yanılmam

#TaeHyung'un ağzından

Tamamen hislerimi konuşturuyordum. Kabul etmeyeceği çok açıktı ama... Benim içimden geçirdiğim şey buydu ve söylemiştim.

Rüzgarın harika esintisi eşliğinde yürüdüğümüz yolda benim sorum üzerine duraksamıştık. Bana doğru dönmüş sadece öylece bakıyordu.