🐺 Die With Memories Not Dreams 🐺

🐺 15 🐺

<Tylar>

"Schiet nu!" Roep ik. "Yes!"

"Dammit!" Roepen Stefan en Vincent. Ik grinnik en ren met m'n speler het treinstation op. Ik speel dus nog steeds GTA. Het is al zo'n 4 uur en we begonnen om 11. Wel, soms verdien je zo'n dag. Georg moet nu wel thuis komen, dat zei ze. 

"Jongens stop het spel er is iets met de Luna." Zegt Gino. Dat hoeft die niet nog een keer te zeggen. Ik zet het spel gelijk op pauze en kijk hem vragend aan.

"Wat is er, waar is ze?!" Roep ik paniekerig. I swear to God als er iets ergs met haar is. Ik focus me op haar en voel met de mate-band dat ze in veel pijn en verdriet is. Shit! Wat kan er in vredes naam gebeuren, waardoor ze pijn én verdrietig is. "Letterlijk alles! Ze kan gevallen zijn, door iemand geduwd zijn, gevo-." (Wob). "Oké nu begrijp ik het wel. Dom van me. Kan je me helpen?!" Roep ik naar hem geïrriteerd.  

"Kalm down, Kikka zegt dat ze nu naar het ziekenhuis wordt gebracht." Zegt Gino die aan het Mindlinken is. Zijn ogen zijn niet meer wazig en staat dan gelijk op. Ik ren gelijk met Vincent, Gino en haar broers de gamekamer uit.

"Mam, pap ziekenhuis nu!" Roept Damiaan. Ik hoor ze nog wat terug roepen, maar ik verspil m'n tijd daar nu niet aan en ren naar buiten. Ik laat Skoep me meteen overnemen.

Ik verander gelijk in m'n wolf en adem diep in om Georges geur beter te kunnen ruiken. Ik ruik vaag haar heerlijke geur, maar net genoeg om het spoor te volgen.

"Alfa Tylar deze kant is het ziekenhuis." Roept Ferdinand de wolf van Stefan. Ik frons, want de geur wijst heel ergens anders naar. Wacht, ze zijn natuurlijk eerst naar het centrum gegaan. Ik knik en ren achter hem aan.

"Kan je iets sneller gaan?!" Roep ik geïrriteerd.

"Sorry, ik ren al heel snel." Roept hij beledigend terug.

"Probeer harder." Zucht ik en haal hem in als ik het ziekenhuis zie. Als ik bij de deuren aan kom geef ik Tylar weer de controle.

Ik verander in m'n mensenvorm en ren het gebouw in. Ik loop naar de Bali. "Georgia Vischer. Waar is ze!" Roep ik naar de vrouw achter de Bali. Iedereen kijkt geschrokken mijn richting op.

"Sorry mag ik vragen wie u bent?" Vraagt de vrouw.

"Ben je serieus?" Vraag ik en vecht met al mijn kracht om dit raam niet doormidden te slaan.

"Ehh.., ja." Grinnikt de vrouw en een paar andere mensen dan ook.

"Hey, wij komen voor mijn dochter Georgia." Zegt Alfa Charly en grijnst naar me. Ik rol met m'n ogen en adem diep in. Ik ruik haar geur karamel en mango nu veel sterker. Ik ren naar de weg dat de geur lijdt. Het lijdt naar de tweede verdieping en nog wat gangen waardoor ik heen ren. Ik moet eerlijk toegeven dat dit geen verkeerde ziekenhuis is. Het is mooi wit met gekleurde lijnen die wegen wijzen naar iets. Hmm.., dat moet ik onthouden voor mijn ziekenhuis.

Ik zie de wachtkamer en zie daar Kikka, Claudia en de rest van haar vriendinnen. Ik ren naar ze toe. "Hey, waar is ze? Gaat alles goed?!" Roep ik gelijk vragend.

"Ja ze is da-." (Wob).

Voordat ze verder haar zin kan afmaken, sprint ik de kamer in. Ik doe de deur open en zie haar daar met een paar andere vriendinnen zitten. Ze ziet er rood en zwetend uit. Eén van haar vriendinnen houd een washandje tegen haar voorhoofd aan.

"Babe." Kreunt ze. Ik ren gelijk naar haar toe.

"Ik be er, ik ben er. Ssst..., wat is er aan de hand?" Vraag ik en kom naast haar op bed liggen.