🐺 Die With Memories Not Dreams 🐺

🐺 38 🐺

<Tylar>

"Dean Stefani?" Roep ik vragend door de gallende grot.

Ik loop meer de donkere grot in. Het is er vochtig en ik voel de vleermuizen me al aanstaren. Brrr...

Anyway, vraag me niet hoe ik hier ben gekomen. Ik weet eerlijk gezegd ook niet waar ik ben, maar ik ben uiteindelijk uit nieuwsgierigheid belandt.

"Dean Stefani?" Roep ik weer. Dat ik tegenwoordig wat ik roep. Wat zou hij eigenlijk doen in deze grot?! Waarom ben ik hier überhaupt aan 't kijken? "Auch!"

Ik schijn met m'n zaklamp naar m'n voeten en schrik als ik daar een skelet zie liggen. Ik heb denk ik nog nooit zo'n grote sprong gemaakt in mijn leven.

"Je liet me schrikken." Zeg ik wanneer ik tot adem ben gekomen. Ik loop wat sneller door. Griezelig hol. Het lijkt wel een levende Halloween wereld hier. Na een tijdje ben ik wel gewend aan alle skeletten van mensen en dieren. Misschien was dit toch geen goed plan. Straks kom ik nooit meer levend hieruit en ik vertik het om mijn lichaam nu al aan de Godinnen te laten offeren. Ik heb nog een heel pad te gaan.

Ten eerste, alles met Georgia goed praten. Ze probeert me al een week lang te Mindlinken. Trust me, het kilt me van binnen elke keer als ik haar weiger. Ik mis haar zo erg en Skoep ook. Haar glimlach, geur, ogen...., gewoon alles! Ik kan niet wachten om haar aan te raken en haar de wereld geven, maar voor nu is dit het best. Ze bedankt me later wel.  

Ten tweede, Kinderen! Geloof het of niet, maar ik wil echt minstens drie welpjes. Hoe leuk zou het zijn om een mini me of een mini Georgia door het huis te zien rondlopen lopen. Als het een jongen is, ga ik hem tot een echte Alfa trainen. Net als wat mijn vader deed.....

Hoe zou het met hem gaan? Ik weet dat ik nog nooit over mijn familie heb gepraat, maar het is ook niet zo heel belangrijk. Alleen mijn ouders, die waren alles voor me. Nu vraag je vast af wat en waar ze nu zijn. Nou, ze zijn allebei dood. Niet door een oorlog, maar door een doodnormale ouderdom. Ik had de beste tijd met ze. Toen waren Scar, Eva en ik ook de beste broers en zussen, maar dat veranderende allemaal na hun dood. Natuurlijk als oudste krijg je de Pack, maar daar konden Scar en Eva niet mee akkoord gaan.

Mijn vader was de beste man die iemand in zijn leven kon hebben. Hij was lief en zorgzaam, maar wist wat hij deed. Mijn moeder was iets wreder, maar voor ons was ze natuurlijk ook de best. Dat hoor je niet zo vaak. De Luna wreder dan de Alfa! Dat is in mijn leven in ieder geval niet zo, maar dat vind ik wel relax.

Maar ik bewaar dit verhaal voor nog later, ik weet het, maar nu kan ik niet zoveel in detail gaan. Ik moet me nu focussen op DEAN STEFANI!

Ik voel dat ik er dicht bij be-.

"AAAAAAAA!"