🐺 Die With Memories Not Dreams 🐺

🐺 27 🐺

<Tylar>

"Het is niet zo heel moeilijk." Lach ik naar Georg. Ze rolt met haar ogen en praat me na.

"Het boeit me ook ect niet. Ik ben een cheerleader, dat betekent niet dat ik alle spelregels moet weten. Ik doe mijn stuk en zij doen hun stuk." Zegt ze frustrerend en kijkt naar het water. Ik glimlach naar haar en druk kusjes op haar achter nek.

"Je komt wel hé?" Zegt ze en draait om, zodat ze me recht in de ogen aan kijkt.

"Tuurlijk! Ik ga een heel groot spandoek maken waarop staat. 'GO GEORGE!' Of zoiets." Lach ik.

Ze trekt haar wenkbrauw op en schud lachend haar hoofd. "Nu ga je te ver, serieus als ik zo'n spandoek in de tribune zie. Dan gooi ik mijn  pompoen erdoor heen, als ik wordt op getild." Lacht ze en draait zich weer om naar het water.

"Oh wow, wat gewelddadig weer." Lach ik. Ik voel haar elleboog in mijn mag porren. Ik lach en geniet ook van het mooie uitzicht.

George zit nu al drie maanden op school. Op zich loopt het wel smoeltjes. Elke dag weer een verhaal over dit en dat. Tot nu toe is er niks gebeurd, waardoor ik naar school toe moest komen.

Vrijdag is er een speciale voetbalwedstrijd. Georg zit -zoals je net weet- dus in het cheerleaders team. Ze praat sinds dat ze wist dat er een speciale wedstrijd zou komen, non stop over dat. Ik vind het alleen maar leuk. Nu maar kijken of het ook echt zo is.

"Zullen we naar het bos gaan en rennen? Ik ben echt hyper." Zegt Georg naar een tijdje.

"Als je dat wilt, maar weet wel dat als we gaan rennen. We ook echt gaan rennen." Zeg ik. Ze draait zich met ween ruk om en kijkt me beledigend aan.

"Dus jij zegt dat ik je niet kan bijhouden omdat ik een meisje ben?!" Zegt ze en doet haar beide handen in haart zij. Ik haal m'n schouders op.

"Wel, de vorige keer..." Grinnik ik.

"Ah! Ik heb getraind. Op school met gym. Je zou nog verstelt staan!" Grijnst ze uitdagend en staat op. Ze verandert meteen in haar wolvenvorm.

Ik lach en doe hetzelfde.

(Ik speel niet dat ze eerst hun kleren helemaal uit moeten trekken, voordat ze kunnen veranderen. Ik doe het zoals in de serie Wolfblood, op Disney Channel!)

<Skoep>

Ik volg Isa door de paden en spring over boomstronken of duik soms onder een tak door.

"Kan je niet sneller?" Grijns ik.

Isa draait zich om en rolt met haar ogen. Ze begint sneller te rennen. Ik doe hetzelfde en kom naast haart rennen als de paden breder worden. Opeens slaat Isa een scherpe bocht naar links. Ik stop en doe hetzelfde, maar omdat het best wel glad is door alle bladeren. Struikel ik en lig plat op mijn buik. Ik grom boos en sta snel weer op.

"Gaat die goed?" Hoor ik Isa lachen. Ik kijk omhoog en zie haar op een heuvel staan.

"Kan niet beter." Zucht ik en ren naar haar toe. We knuffelen wat en spelen heen en weer. We gaan liggen en ik lig mijn rechter poot over haar nek.

"Wat gebeurt er als we gaan huilen?" Vraagt Isa.

Ik lik achter haar oor en begin dan te janken. Het is even stil, maar daarna hoor je de hele Pack janken.

"Dat is zo mooi!" Zegt Isa opgewonden en gaat dan ook janken. Er volgen weer andere jank geluiden. "Onze mooie Pack." Glimlacht ze en graaft haar hoofd in mijn nek.

"Ik hou van je." Glimlach ik.

"Ik hou ook van jou." Glimlacht Isa en kust me.

"Zou je later kinderen willen hebben?" Vraagt Isa naar ui tijdje.

"Tuurlijk. Een leuke mini me of een mini you door het huis rond hebben." Glimlach ik. Ze glimlacht ook.

"Dan weten we wat we moeten doen na mijn diploma uitreiking." Glimlacht ze. Ik knik glimlachend terug. Ik kan niet wachten om een zoon te krijgen en hem op te voeden tot een echte Alfa zoals ik. Ik ga hem niet in de steek laten zoals mijn vader....