🐺 Die With Memories Not Dreams 🐺

🐺 36 🐺

Tylar zit in zijn kamer uit te vogelen hoe hij Dean Stefani zo snel mogelijk kan vinden.

Ergens waar je nooit zal kijken....

De zin van de Maangodin spookt continue door zijn hoofd. 'Waar zou ik nooit kijken?' Vraagt hij zicht steeds af. Dat is toch niet logisch?! Overal waar ik nu op de kaart kijk, zou ik naar gaan zoeken en daar zit hij dus niet. Hij heeft nooit quizes of van zulke uitdagende vragen, waarbij je uren klant moet nadenken, leuk gevonden. 'Waarom zou je zo'n moeilijke vraag maken, als je het antwoordt toch 9/10de keer fout hebt?! Dan steek je er heel veel tijd in en aan het einde van de dag, ben je niks opgeschoven.

Misschien moet hij even pauze houden. Ty zit nu al sinds dat hij is terug gekomen van het altaar, opgesloten in zijn kantoor met een kaart van de hele wereld voor zich en dar is nu precies drie dagen geleden. De kaart zit vol pinnetjes, gekleurde stickertjes en wollen draadjes die uiteindeljk allemaal met elkaar te maken hebben. Dus daar schiet hij ook nien mee op.

Georgia aan de andere kant is soort van 'actie' begonnen. Ze heeft haar moeder gelijk ingelicht toen ze terug kwam. Tylar had zicht toch weer opgesloten zoals gewoonlijk in zijn kantoor. Dat gaat Georgia overigens op ten duur irriteren. 'Nu is het wel genoeg geweest om de zielige piet uit te hangen'. Denkt ze. Laten we nu echt ook iets gaan doen, inplaats van zitten treuren en langzaam de hele wolvenwereld zien in te storten.

Over hun bondgenoten hoeven ze niet te twijfelen die helpen -of ze het nou willen of niet- toch. Hun hoofdzaak is nu, om de andere kant van de wereld in te lichten, zonder dat Scar er iets van merkt. Nu we het daar over hebben, er zijn al drie andere Packs gesneuveld. De pack wordt steeds groter en groter. Nu vindt iedereen het wel vreemd, hoe Scar de Packs veroverd. Er zit helemaal geen logische patroon in. Hij heeft vooral de kleinere Packs veroverd, maar het duurt niet lang voordat hij een aanval gaat doen op de grotere Packs.

'Eigelijk klopt dit hele verhaal niet.' Denkt iedereen. De Darkspiral Pack wordt in één keer veroverd, terwijl andere Packs het probeerde en dat mislukte altijd. Is de Pack dan zo slecht zonder Alfa of Luna? Of zit er een verborgen verhaal achter deze hele situatie? Misschien is dit wel één grote leugen en trapt iedereen erin.

'Zou Tylar en Scar in het geheim een deal hebben gemaakt?'
'Zouden de bewakers van de Darkspiral Pack deze aanval al lang geweten hebben?'

Zo staat tegenwoordig alle krantenkoppen, nieuwsberichten en media's. Het geroezemoes op straten blijkt ook maar nooit een einden te komen. 'Worden we allemaal in de val gelokt?' En vallen we er allemaal in? Of is dit echt en moeten we ons echt voorbereiden op een eventuele WO III?

"Je krijgt drie bewakers met je mee vanuit hier." Zegt Fabienne tegen haar dochter. "En onthoud, vertrouw niemand."

Georgia knikt en geeft haar moeder een knuffel.

Hun plan is om Georgia naar alle Packs -die nog niet zijn veroverd- te gaan en daarvan de Alfa en Luna te overhalen om te helpen. Nu weten ze van sommige Packs dat ze een grote kans hebben op een positief antwoord, dus daar gaan ze eerst naartoe en daarna de moeilijkere.

Tylar is er natuurlijk van op de hoogte. Hij heeft besloten om mee te gaan. Reden één is om natuurlijk zijn Mate te beschermen, want met of zonder Pack. Hij blijft de sterkste wolf en je weet maar nooit wat voorn wezens er zwerven aan de andere kant van de horizon. Reden twee is, om gelijk te zoeken voor Dean. Het lijkt keer en keer een onmogelijke opdracht.

Wie is Dean?
Hoe ziet hij eruit?
Wat weten we ervan?
Weet überhaupt iemand van zijn bestaan af?

Allemaal vragen heeft hij en krijgt hij er ooit een antwoordt op? Dat weet niemand.

"Heb je alles?" Vraagt Ex- Luna Fabienne.

"Mam, alles komt goed." Zucht Georg, maar begrijpt haar begrip.

"I know, maar toch." Zegt haar moeder zo kalm mogelijk. "Het is niet makkelijk om je dochter naar de andere kant van de wereld te sturen, wetend dat ze elk moment-."

"Ik garandeer je als je de zin afmaakt." Zegt Georgia waarschuwend. "Ik ga nergens naartoe anytime soon!"

Haar moeder perst er zo goed mogelijk een glimlach uit. Ze vindt het goed dat haar dochter zoveel zelfvertrouwen heeft, maar diep van binnen weet Fabienne zelf hoe het daaraan toe gaat. Ze is er zelf een paar keer geweest toe ze Luna was en ze zou er nooit meer naartoe gaan. Die mensen daar zijn gewoon niks meer dan fout/vies en eng....