SON PORTRE (SAINO)

İLK PORTRE

Sai önündeki tuvale baktı, sonra az ileride poz veren kadına. Bu kadının içini görebiliyordu ama kadın dışının görmek istiyordu. Sai ise sadece insanların içini çizebiliyordu. Bu yüzden kadının içine odaklandı ve onu çizmeye başladı.

Kadın şaşkınca adama baktı. Bu istediği resim değildi, hatta resimde kendisi bile yoktu. Kadın:"Bu resim falan değil." dedi. Sai derin bir nefes aldı. Bunu duymaya alışmıştı. Biri bile bir kez olsun ona resimleri hakkında iyi bir söz söylememişti. Buna hocaları da dahildi. Üniversiteyi bitirmiş bile olsa o hâlâ yeteneği olgunlaşmamış bir ressamdı. Fakat çoğu insan onun resimlerini sanat sergilerinde şaheser sayıyordu. Gerçek hikayesini duyan kimse sevmiyordu.

Kapı açılma sesi ile bıkkınca ayağı kalktı. Gözleri beyaz, saçları koyu mavi bir kadın görünce gülümsedi: "Hoş geldiniz. Bir isteğiniz mi vardı?" dedi. Çünkü yol soranlar ona daha çok uğruyordu. Kadın başını eğdi: "Ben... Ben... Ben bir resim isteyecektim." dedi. Sai şaşırdı. Kimse böyle bir şey istememişti. Merakla: "Ne tür bir resim?" dedi. Kadın: "Be-benim bir sevgilim var. Ve dövüş sanatları uzmanı olmak üzere onu... Onu... Onu desteklediğimi belirten bir resim." dedi. Utanmış olduğunu belli eden tavırları ve kızarmış yüzüne gülümsedi Sai. Sakince: "Maalesef öyle bir resim şu anlık elimde yok." dedi. Kadın şok oldu. Sai onun bu hâlindeki umudu görerek: "Ama çizebilirim." dedi. Sessizce kadına baktı. Kadın umut dolu gözlerle: "Evet, lütfen çiz." dedi. Sai onu çizim odasına götürdü.

Kadına baktığında gördüğü şey parlak sarı bir ışıktı. Işığın etrafını saran koyu bir mavinin sesini duyabiliyordu. Aklına o ses ve ışık ile bir ilham geldi. Paleti alıp çizmeye başladı.

Kadın sonunda biten resme ve adama baktı. Kötüledikleri adam istediği resmi son derece güzel çizmişti. Resmin içindeki ruhu bile hissedebiliyordu. Adama gülümsedi: "Bu benim dileğimi yansıtıyor." dedi. Sai ona şaşkına baktı. Kadın açıklamak adına: "Ona olan güvenimi ve koruma hissini çok güzel yansıtıyor. Bunu hissediyorum. Ve emin o da hissedecektir." dedi ve parayı ödeyip çıktı.

Sai ise arkada şaşkınca çalmıştı. Sonra ağlamaya başladı. İlk kez biri ona gerçek bir eser yarattığını söylemişti ve bu mutluluk vericiydi. İçinden kadına binlerce defa teşekkür etti. O an kimseyi dinlememeye karar verdi. Çünkü o, onlardan farklı görüyordu. Ve bununla gurur duyuyordu.