Natalie okuldaydı. Hademe odasının kenarındaki kullanılmayan merdivene oturmuştu. Kapı kapalıydı. Ağlıyordu. Nedeni ise bir çocuktu. Adını bile ağzına almak istemediği bir çocuk...
Bilinmeyen numara: Ağlama lütfen...
Natalie: Sen kimsin ve bunu neden söylüyorsun?
Bilinmeyen numara: Sapık değilim merak etme. Lütfen ağlama
Natalie: Bunu nerden görüyorsun ve neden söylüyorsun. Bu korkutucu.
Bilinmeyen numara: Ağlamana dayanamıyorum...
Natalie: Sen kimsin diye sorduğumu düşünüyorum!
Bilinmeyen numara: Şu an ben önemli değilim sen önemlisin.
Natalie: Sapık olmadığına emin miyiz >:)?
Bilinmeyen numara: Sana gülmek feci şekilde yakışıyor.
Natalie: Tşk yabancı.
Bilinmeyen numara: Yabancı demesen ya.
Natalie: Adını söyleyebilirsen adınla hitap ederim mesela.
Bilinmeyen numara: Hayır hazır değilim.
Bilinmeyen numara: Hem adım önemli değil
Natalie: Tanımadığım insanlarla konuşmam tuhaf oluyor. Sence de öyle değil mi?
Bilinmeyen numara: Beni gerçekte tanıyorsun desem.
Natalie: KIÇIMLA GÜLERİM HUAHUA.
Bilinmeyen numara: Neden anlamadım ama.
Bilinmeyen numara: Sonra yazarım balım.
(görüldü:14.00)
********************************************************************************
Öncelikle merhaba:)
Bu benim ilk texting konulu hikayemdi.
Sevmeniz dileğiyle <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖRÜMCEK ÇEVRİMİÇİ
FanfictionLegocu Asosyal: Adım ve ben senden uzakta seni izleyerek mutluyuz. Natalie: Tanrım! Senin kim olduğunu bulmayı her şeyden daha çok istiyorum. Legocu Asosyal: Beni sevmezsin... Natalie: Bu kalbi hangi insan sevmez?
