Natalie sabahın erken bir saatinde kapının zil sesiyle uyandı. Ardından kapıyı açtı ve beklemediği bir manzara ile karşılaştı. Yutkundu.
"Anne? Baba? Sizin ne işiniz var burda?" dedi Natalie.
"Minik Lisa'mızı özledik meleğim. Ahh ne kadar da büyümüşsün." annesi onu boğarcasına kucakladı.
"Tamam hanım kızımı bırak da ben sarılayım."
"Aaaa sadece senin kızın mı Victor?"
"Şeeeeeeeeeeey bu sürprizi neye borçluyum çocuklar? Hayır aslında asıl sorum bu değil. Siz nasıl izin aldınız?" dedi Natalie. Annesi babası kahkaha attı. Neden kahkaha atıyorlardı? Bu sözü o kadar komik miydi?
"Kızım hani sana söylemiştik baban terfi almıştı..."
Tabii ya terfi... diye aklından geçirdi Natalie. Kafası Peter, balo, dersler ve Şu ASOSYAL'den dolayı çok karışıktı. Artık o karışıklılığa ailesi de eklenmişti. Ufff tam gelecek zamanı buldunuz... diye yeniden aklından geçirdi. Gözlerini babasına çevirdi ve gururlu bir bakış attı.
"Hadi giyin hazırlan okula. Hadi benim güzel kızım. Biz kendimiz yerleşiriz. Senin odanıda karıştırmayız merak etme" dedi babası onu merdivenlere iterek. O da onlara göz devirip hızlıca üst kata çıktı. Giyindi ve eline bir kitap aldı. Okul çantasını omzuna attı,aşağı indi. Anne ve babasına veda edip sabah sabah yürümeye başladı. Kapıdan çıktığı an telefonuna mesaj geldi.Legocu Asosyal: Heey
Natalie: Günaydın aslında güneş iki dakika önce doğdu
Legocu Asosyal: Evet vee sen neden bu saatte dışardasın?
Natalie: Çünkü annem babam evimi bastı ve onu erkenden okula saldılar
Legocu Asosyal: Sevinmiş olmalısın
Natalie: Ne demezsin
Legocu Asosyal: Ama dikkat et sapıklar etrafta dolaşıyo
Natalie: Ah kıyamam beni de korurmuş.d
Legocu Asosyal: Alınıyorum belki ben bir süper kahramanım??
Natalie: O günleri de görmek umuduyla
Legocu Asosyal: Sana ironman'im demiyorum
Natalie: Tonyy şakacı olma
Legocu Asosyal: Ahahahaha
Natalie: Neyse susuyorum
Legocu Asosyal: Benim gitmem gerekiyor. Şarjım az beni anla ;D
Natalie: Bb
Natalie telefonunu kapatıp çantasına koydu. Mesaj yazarken ne kadar yürüdüğünü fark etmemişti. Baya fazla ilerlemiş Peter'ların evinin oraya gelmişti. Biraz daha yürüdü belki 10 metre. Bir bank gördü ve oturdu. Bu saatte okula gitse güvenliği bile bulamazdı belki de. Kitabını okumaya başladı. Natalie büyük bir Polisiye tutkunuydu. Kitapla her anı canlı canlı yaşıyor gibiydi.
"John aniden etrafına bakındı. Kimseyi göremedi. Yere baktı... ardından duyduğu sesler korkmasına sebep oldu. Nefes sesleri ve Sessizliği delen adım sesleri. Arkasına dönmeye cesareti yoktu. Bir tetik sesi duydu ve bu duyduğu son şeydi..."
Bu satırları okurken Natalie'nin içi bir tuhaf olmuştu. Genelde bu olmazdı. Sessiz ortam belki onu bu kadar rahatsız etmişti. Sonrasında duyduğu nefes sesleri onu iyice ürküttü ve omzunda bir el hissedince hafifçe başını kaldırıp baktı. Ama gördüğü insan kiralık katili değil, Peter'dı.
"Merhaba Natalie umm şey yanına oturabilir miyim?"
" Neden olmasın tabii ki yanıma oturabilirsin."
"Polisiye sever misin?"
"Kitaplığımdaki bütün kitaplar neredeyse polisiye. Peki ya sen?"
"Çizgi roman ve bilim kurgu daha çok..."
"Bir çizgi roman koleksiyonumun olduğunu söylesem." dedi Natalie. Her ne kadar Polisiye sevsede çizgi romanlara da bayılırdı.
"Ve bunu bana söylemedin!?" dedi Peter. Şu an ikiside uzun bir süre için çizgi romanlar hakkında konuşmaya başlayabilirlerdi fakat bunu yapmak yerine ikisi de bir süre sustu. Ardından Peter:
"Hey yarın için heyecanlı mısın?"
"Eh işte sen?"
Peter yutkundu.
"Efendim bir şey mi dedin?"
"Diyorum evet, herkes heyecanlı."
"Saat kaç bu arada?"
"Daha baya var derse..."
"Ben biraz daha yürüyerek oyalanıcam gelmek ister misin?"
"Tabii neden olmasın?" dedi Peter ve oturduğu yerden kalktı. Çantasını omzuna attı.Yürümeye başladılar. 5 dakika sonra bir konu konuşmaya başladılar. Çizgi romanlar, süper kahramanlar, en sevdikleri yemekler ve daha milyonlarca şey. Zamanın nasıl geçtiğini bile anlamadılar.
"Saat kaç Peter?"
"Saat...dersin başlamasına 10 dakika var."
"Ha iyi o zaman. Ne? Peter koşsana!"
"Natalie neden..." demeye kalmadan Peter, Natalie elini tuttu ve okula doğru koşmaya başladılar.:::::::::::::::::::::
2017 de bunu yazan bana, beni düzenlerken çok zorladığı için gelsin bu bölüm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖRÜMCEK ÇEVRİMİÇİ
FanfictionLegocu Asosyal: Adım ve ben senden uzakta seni izleyerek mutluyuz. Natalie: Tanrım! Senin kim olduğunu bulmayı her şeyden daha çok istiyorum. Legocu Asosyal: Beni sevmezsin... Natalie: Bu kalbi hangi insan sevmez?