ÖRÜMCEK ÇEVRİMİÇİ

•12•

"Bence gidip onunla konuşmalısın Pete kıza baka baka yüzündeki yer noktayı ezberledin. Kızın göz kırpışlarını bile artık sayacaksın diye korkuyorum." Ned'in bu sözleri karşısında Peter daldığı noktadan gözlerini hızlıca çekti. Dersleri bedendi ve Peter her zaman ki gibi oturduğu yerden Natalie'ye bakıyordu. Natalie ise meşguldü. Kızlara yeni matematik projesini açıklamaya çalışıyordu. Arada Peter'a istemsiz bir şekilde kaçamak bakışlar atıyordu. Michelle sessiz ve usulca Ned ve Peter'ın yanına yaklaştı
"Parker, Natalie'yi sevdiğini biliyorum." dedi. Peter ve Ned oldukları yerde zıpladılar. Michelle ise onların bu haline kahkahayı bastı.
"Ha-ha-hayır b-be-benimle ne alakası var Natalie'nin?"
"Aa hadi ama Pete herkes farkında. Natalie dışında."
"H-herkes miii?" Peter yutkundu.
"Evet Liz bile." dedi Michelle. Peter bir daha yutkundu.
"Peki o zaman hâlâ Natalie nasıl bilmiyor?" Peter ve Michelle, Ned'e bu sorusu karşısında tuhaf bir bakış attılar.
"Neee haklı değil miyim?" diye kendini korudu Ned. O sırada Natalie yerinden kalktı ve Michelle'in yanına oturdu.
"Selam çocuklar veee Peter. Ne konuşuyorsunuz?" 
"Seneye kimler hâlâ bu okulda diye konuşuyorduk." dedi Ned.
"Ben burdayım. Lise sona kadar." dedi Natalie ve Peter'a gülümsedi. Peter da ona gülümsedi.
"Çok sıkıcısınız yaa başka konuları konuşalım." dedi Michelle.
"Ne gibi?"
"Ne gibi mi Peter? Bu seneki balo yaklaşıyor. Duyduğuma göre Olivier ve Ashley ayrılmış. Olivier da boş durmayıp Natalie'ye soracakmış balo işini."
"Beni o pek ilgilendirmiyor. Hele bir gelsin sorsun belasını sikerim." dedi Natalie sinirle. Peter, Ned ve Michelle bunu beklemiyormuş gibi ağızları açık Natalie'ye bakmaya başladılar.
"Ne?"
"Demek öyle biriyim?" dedi bir ses Natalie'nin arkasından. Bu Olivier'dı.
"Evet öylesin. Bunu sende biliyorsun" dedi Natalie. Diğerleri hâlâ Natalie'ye bakıyordu.
"Bayan Brown cezaya" Bu ses koçlarınındı. Natalie hiç ceza almamış bir kız olarak ilk cezasını küfürden almak istememişti. Aslında pek üzülmedi. İçerde Peter ve Michelle de olacaktı. Bütün bir gün cezayı bekledi Natalie. Yüzünde oluşan gülümsemeye engel olmaya çalışarak etüt odasına geçti. Peter'ı gördü ve yanındaki sıraya oturdu. Bir kağıt parçası çıkardı ve birşey yazıp Peter'a uzattı.

Nasılsın?-N

İyi sen? -P

Eh işte. Eee ne konuşalım? -N

Bir şey sorabilir miyim? -P

Tabii sor -N

Olivier'ı neden reddettin?-P

Çünkü onunla gitmek istemiyordum? -N

Hmmm ben senin onu sevdiğini duymuştum. -P

Yani herkes hata yapmaz mı Parker? -N

Çoğu zaman -P

Peki sen baloya kiminle gidiyorsun? Sonuçta birkaç hafta kaldı şurda. -N

Biriyle gitmiyorum aslında. -P

Bu güzel yazışmayı Nöbetçi hoca böldü.
"Michelle, sen neden burdasın?"
Michelle hocanın sorusuna cevap verdi.
"Cezada olan insanları çizmeyi seviyorum"ve ardından çantasını alıp çıktı Michelle. Peter ve Natalie cezalarının bitmesini beklediler. Çıkışta Peter ortadan kayboldu telefonunu alıp Natalie'ye her günkü rutin mesajını yazdı.

Legocu Asosyal: Hey

Natalie: Aaaa selam seni beni hatırlar mıydın?

Legocu Asosyal: Hiç aklımdan çıkmıyorsun ki :)

Natalie: Demek öyle? Uyurken de rüyanda görüyorsun herhalde

Legocu Asosyal: Sen rüyalarıma giremeyecek kadar güzelsin

Natalie: Teşekkürler

Legocu Asosyal: Vee o Olivier'ın ağzına ettin bugün. Cezada da çok şirindin.

Natalie: Olivier hak ettiyse biz ne yapalım

Legocu Asosyal: Ne o cezadayken seni nasıl izlediğimi sormayacak mısın?

Natalie: Hayır şu saatten sonra senden her haltı beklerim belki uykumda bile gelip beni izliyor olabilirsin.

Legocu Asosyal: Hayır daha izlemedim ama güzel fikir.

Natalie: Hay amk

Legocu Asosyal: Ama olsun. Belki uslu bir çocuk olursan beni bile görebilirsin.

Natalie: Şirinler?

Legocu Asosyal: Benim acilen gitmem gerekiyor hoşçakal

Natalie: Bb

Legocu Asosyal: SENİ SEVİYORUM 💕

Peter son kelimesini de yazıp telefonunu cebine attı. Hızlıca kostümünü giyip ağlarını etrafa atarak uzaklaştı...