Natalie okul çıkışı çantasını toplayıp laboratuvara yürüdü. İçeri girdi ve Peter'ı gördü.
"Selam Parker." dedi ve gülümsedi.
"S-selam"
"Peki başlayalım mı? Sayfa 130'dan alalım diyorum?"
"Aaa şey tabii." dedi Peter ve heyecandan titreyen elleriyle kitabı açtı. Natalie konuyu anlatmaya başladı. Peter'ın aklına konu yatmıştı fakat hâlâ sorular vardı. Başka bir konuda. Natalie hakkında. Ona açılmalı hislerini söylemeli miydi? Peki mesajların ondan geldiğini? O kadar cesur muydu? Peki Natalie onu seviyor muydu? Cevabını alamadığı bu sorular karşısında sustu.
"Şeeeeeeey o zaman pazartesi görüşürüz..." dedi Natalie ve çantasını alıp hızlıca yürümeye başladı. İçinde bir şeylerin uçuştuğunu hissediyordu. Acaba niye böyle olmuştu? Peter'ı mı seviyordu? Hayır, bu olamazdı. Legocu Asosyal bu konuda ne düşünürdü? Ona neydi ki? Bu sorular kafasında dönerken otobüs durağına yürüdü ve otobüse bindi. Eve döndü ve yatağına oturup kitap okumaya başladı. Aniden telefonuna mesaj geldi.Legocu Asosyal: Konuyu mükemmel anlatıyorsun.
Natalie: Tşk
Legocu Asosyal: Peter çok şanslı.
Natalie: Hangi açıdan?
Legocu Asosyal: Ne bileyim senle dip dibe
Natalie: Ya ne demezsin
Legocu Asosyal: Ordaydım gördüm
Legocu Asosyal: Şimdi soruma cevap ver ondan hoşlanıyor musun?
Natalie: Bilmiyorum ve bunu sana söylemek zorunda mıyım?
Legocu Asosyal: Tamam sakin. Sen sakinleş ve sonra bana mesaj at. Şimdilik Görüşürüz
Natalie: Tamam. Görüşürüz
*****************
-_-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖRÜMCEK ÇEVRİMİÇİ
FanfictionLegocu Asosyal: Adım ve ben senden uzakta seni izleyerek mutluyuz. Natalie: Tanrım! Senin kim olduğunu bulmayı her şeyden daha çok istiyorum. Legocu Asosyal: Beni sevmezsin... Natalie: Bu kalbi hangi insan sevmez?