Mizahi Zombiler

KISIM 1 (Ölüler)

The Walking Dead'e bayılırım. Hele zombili filmlerin hastayım, neredeyse hepsini izlemişimdir. Şuan on sekiz yaşında olmanın acısını yaşıyorum, arkadaş reşitsin gezcen, tozcan, ortam yapacaksın şu yaşadığın dünyaya bak sokağa adımımı atınca beni yemeye çalışan bir grup insan. İnsan mı dedim bunlar bildiğin ölü, kimin aklına gelirdi o zevkle izlediğin filmlerin gerçek olacağı.

Hadi oldu da arkadaş ben neden yalnızım o kadar film izledim yalnız takılan yoktu.

Acaba benden başka yaşayan var mı diye yola koyulma kararı aldım. Zaten burası pek te güvenli değildi.

En yakın dostum olan Tomy kapının önündeydi. Tomy benim arabam olur, benim adım da Tom olduğu için ona tomy diyorum. On sekizime ilk bastığım ay almıştım Tomy'yi kendisi yeşil bir Woswos olur namı değer Kaplumbağa...

Zaten pek dostum olmamıştı, aile desen hiç tanımıyorum yetiştirme yurdunda büyüdüm on altımdayken Lily adında bir kıza aşık olmuştum oda zengin bir züppeyle görüşüyordu. Şimdi herhalde birbirlerini yemekle meşgullerdir. (Gülücük)

Neyse topladım gerekli eşyalarımı, atladım Woswos'uma taktım anahtarı o sırada karşıdan gelen bir zombi gördüm. Gaza basmadım ama çekilmedi hak etti artık bastım gaza o ne arkadaş iki aydır kullanmadığım Woswos'umda gaz yok. Şaka sanırım bu...

Sıçtık mı ?

Hemen camını kapattım Woswos'umun yavaş hareket etmeleri çok iyiydi ama güç konusuna girmeyelim cama yapıştı. Güçlü olduğunu söylemiştim ikinci yumrukta camı çatlattı.

Hemen arkaya atladım kapıyı açtım o sıra camı kırmış bile. Yavaş olduklarını söyledim, arabadan atlayınca köşedeki demir çubuğu almak için ilerledim.

Hak etmişti beynini parçalayacaktım.

Daha demir çubuğu alamadan bir zombi daha atladı üzerime, savunmasızdım direk yere kapaklandım.

Sol elimle kafasını tutuyordum sağ elimle de demire uzanıyordum ama aradaki 30-40 santim demir çubuğu almamı engelliyordu. Ağzından damlayan pis kanlar suratıma gelince çok pis iğrendim. Aşırı derece güçlüydü üzerimden atma şansım yoktu. Fazla dayanacak gücüm de kalmamıştı, anladım artık bu yaşadığım son dakikalarımdı.

Bir şans olsa da kendimi öldürseydim bu ucubelerden olmaktansa ölmeyi yeğlerim. Gerçi o şans olsa bu pisliği gebertmiştim şimdi.

Artık pes etme vaktiydi, gücüm bitiyordu etrafıma son bir bakış attım. Elim yavaş yavaş geri çekildi. Artık dişlerini boynumda hissediyordum. İnanılmaz ama saniyeler sonra bu pisliklerden biri olacaktım zaten nefesi yeterince iğrendiriyordu onlardan biri olmak çok acı olacaktı...

Son bir nefes çektim içime elimi bir anda kaldırdım.

O sıra çok ilginç bir şey oldu tek el silah sesi... Neydi o nerden gelmişti o kurşun?

Ne nişancıymış ama üstümdeki ucubenin beynini uçurmuş. Hemen üzerimden attım pisliği ayağa kalkarak etrafıma bakındım kim ateş etmişti ki?

Kimsecikler yoktu, birden ayak sesleri duydum demir çubuğu kaptım direk. Eğer o bir zombiyse vay haline beynini akıtacaktım. Yalnız bir sorun vardı karşıdan gelen her neyse bana doğru silah uzatıyordu.

Yaklaştığında anladım bu bir insan üstelik bir kız ...

Ne kız ama çok etkileyici bakıyordu..

Tek sorun silahı hala bana doğru uzatmasıydı.