Amorf *sekai*

4/7 * 0.5 - SADECE kadınlardan hoşlanmıyorsa...

Dimie Cat - Everybody Wants To Be A Cat

...

Baekhyun'un kavun aromalı marshmallow kokusuyla dolu geçen hafta sonunun ardından, Sehun yurttan gelen telefonla artık odasının boşaltıldığını öğrenmiş, okulun ilk günü sabahın kör karanlığında kısa olanı da yanında sürükleyip ait olduğu yere kavuşmuş, mimarlık eğitiminin ilköğretimden farklı olmadığını bilmesine rağmen "ilk gün okula gidilmez" kuralına uyarak, yurtta kalıp tüm eşyalarını yerleştirmeyi seçmişti. Güvenli ortamına döndüğüne göre hem sapık komşudan kaçma stresi ortadan kalkmış, hem de Baek'e her zaman olduğu seviyede maruz kalmayı garantilemişti. Hiçbir ölümlünün hormonu, bu derece sürtük Baekhyun'a karşı koyamazdı. Sehun bu konuda antrenmanlıydı ama o da bir yere kadar dayanabiliyordu. Gerisini banyonun seramikleri rahatlıkla kelimelere dökerdi.

Her şeyin normale dönmesi durumu Baekhyun için de geçerliydi. Baekkie havasını aldığı yan komşu konusu sonrasında yeni bir aday için kolları sıvamıştı. Okula yeni kabul edilenler için düzenlenen geleneksel tanışma partisine dek birini bulup, o geceye kadar gerekli ritüelleri tamamlamalıydı. (O gece 0 kilometre *önceden birlikte olmadığı* birisiyle sevişecekse elini çabuk tutmalıydı). Zaten kısa olan flört etmeden duramazdı. Ve nasıl beceriyorsa asla kovalayan rolünde de flört etmiyordu. Birilerinin peşine düşmesinden hoşlanıyor, süründürme süreciyle tatmin oluyordu. Seks ise bu oyundaki kazananın yani Baekhyun'un büyük ödülü oluyordu. Bu ödülün büyüklüğü hangi uzvun büyüklüğüyle kıyaslanıyor tahmin etmek hiç zor değildi.

Ritüel: tanışma, konuşma, kaynaşma, yiyişme ve seks olarak beş seviyeden oluşurdu. İlk dört aşamayı geçemeyen aday ise Baekhyun'a elini süremezdi.

Sehun dördüncü aşamaya dek sabırla bekler o aşamadaki adayla buluşmanın olduğu gece mutlaka soluğu Baekhyun'un yanında alırdı. Eğer aday yiyişme bölümünü geçememişse, kısa olanın dairesinin yakınındaki marketten mama alıp, yurda dönerken güzergahındaki tüm kedilerin tok olarak uyumasını garantilerdi. Ancak aday o aşamayı da geçtiyse Sehun diğer aşamanın bittiği ve Baek'in seksini dinlediği ana dek doğal bir afet olması için bildiği tüm tanrılarla pazarlık ederdi. Hoş şimdiye kadar ne tanrılar onu sallamıştı, ne de Baekhyun o adaylarla sonsuz aşkı tatmıştı. Yani bir anlamda hala bir yerlerde minik şans kırıntıları olmalıydı.

Sehun'a göre bu ritüel Baekhyun'u basit bir sürtükten ayırıyordu. Evet, onun bir sürtük olduğunu kabul ediyordu. Ama en azından standartları olduğunu düşünüyordu. Sevgi bazen bazı şeyleri görmek için oldukça kalın bir perdeydi.

Okulun ikinci günü kalıplaşmış olarak Mimari Tasarım dersine ayrılırdı. Mimari Tasarım haftada iki gün olur ve tüm gün boyunca sürerdi. Bu günler mimarlık fakültesinin kuruluşundan itibaren Salı ve Perşembe günleriydi. Araya koyulan bir günde en uygun tabirle "ağzına sıçılan" öğrencinin kendini ve projesini toplaması beklenirdi. Her dönem Mimari Tasarım dersinde bir proje yapılır bu projeye göre okulunuzun uzayıp uzamayacağı belli olurdu.

Derslerde katılım önemliydi ancak zorunlu değildi. Bu bir atölye dersiydi, isteyen kalıp tüm gün orada çalışır, istemeyen projesi için görüş alacaksa alır, ardından gidebilirdi. Devamsızlıktan çok, proje konusunda görüş almamak göze batardı. Bu da otomatik olarak hocaların gözünde projenizin bir halta yaramayacağı ön yargısını oluştururdu. O ön yargıdan kurtulmak için ise 1 dönem yetmez ve hiç zorlanmadan okulunuzu uzattığınızı kabullenirdiniz. Genellikle 4 veya 6 ayrı hocanın yürüttüğü derste en az haftada bir defa hocalardan biriyle projeniz hakkında görüşmeniz ve onun tashihlerine göre tasarımınızda revizyona gitmeniz beklenirdi. Elbette ki ego bu bölümün kapısından girdiğiniz an gözle görünen bir nesneye dönüştüğü için hiçbir hocanın söylediği diğerini tutmaz siz de elinizde rulo yaptığınız karalanmış çiziminizle baş başa kalırdınız. Belki de beklenen tüm bu ego savaşı arasında kendi yönünüzü bulup, kendi kararlarınızı verebilmeniz ve daha önemlisi bu kararları savunabilmenizdi.