amorf: atomları bir düzene göre değil de gelişigüzel dağılmış olan (bünye); kendine özgü bir biçimi olmayan (nesne)
biçimsiz, düzensiz gelişigüzel ilişkiler yumağı...
amorf.
Uyarı:
Kurguda +18 öğeler barındıran bölümler yer alıyor ve hikaye iki erke...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
... Chanyeol kucağında yatan gencin açık kahverengi saç tutamlarıyla oynarken durumun ne kadar ciddi olduğunu düşünmeden edemedi. Baekhyun'u tanıdığı kadarıyla hep neşeli, şakacı biriydi. Üzgünken de, sinirliyken de bunu neşesinin ardına gizlediği konusu, onunla yakınlaşmadan önceki gözlemlerine dayanarak da söyleyebileceği bir şeydi. Şimdi de o anlardan biri olmalıydı. Baekhyun içine dolan sıkıntıyı saklama çabasıyla kendini gülümsemeye zorluyordu.
Kapı açılır açılmaz onun kollarına atlamış, sıkıca sarılıp tüm kokusunu içine çekmek ister gibi derin nefesler alarak sarılışını bir türlü sonlandıramamıştı kısa olan. Boğuk çıkan sesinden özürler dökülürken Chanyeol gülümseyerek saçları arasına öpücükler kondurarak onu bağışladığını göstermişti.
Baekhyun kollarını uzun olandan ayırdıktan sonra sanki hiç o büyük kavuşma yaşanmamış gibi ceketini çıkarıp yere atarak salona yöneldi ve "şarabın vardır umarım" dedi garip bir kıkırtıyla.
Chanyeol sorgulamadan sevgilisine itaat edip şarap ve kadehleri salona getirdiğinde Baekhyun'un üçlü koltuğa oturmuş başını koltuğun sırt kısmına atıp gözleri kapalı bir halde bir şeyler mırıldandığını gördü. Usulca yanına oturup "iyi misin?" diye sordu.
Baekhyun gerçekliği sorgulanacak bir gülümsemeyle Chanyeol'a çevirdi bakışlarını "daha iyi gecelerim oldu" dedi yine o garip kıkırtı eşliğinde. Chanyeol göz devirirken şarap kadehlerini doldurmaya başlamıştı.
Baekhyun ilk yudumu aldıktan sonra sırtını koltuktan ayırdı ve öne doğru eğilip elindeki kadehi kendinden uzaklaştırarak içindeki şarabı çevirip izlemeye başladı.
"Bir sorun var değil mi?" Diye sordu Chanyeol. Baekhyun şarabından bir yudum daha alıp bakışlarını Chanyeol'a çevirdi. Ardından uzanıp dudaklarını sevgilisinin endişeyle gerilmiş dudaklarına bastırdı. Dudaklarının üzerine "sorun sensin aptal" dedi ve kıkırdadı.
Ortada bir şeyler dönüyordu ama Chan ne döndüğü hakkında en ufak bir fikir yürütemiyordu. Baekhyun Chanyeol'un koltuğa çıkardığı ayağını yere itip başını dizlerine düşürdü.
"Saçlarımı sevsene..."
Chanyeol'un dudaklarında küçük bir gülümseme oluştu ve sevgilisinin ondan istediğini yaptı. Baekhyun elindeki kadehi hala sarsıp, kadehin içinde çalkalanan bordo sıvıyı izlemeye devam ediyordu.
"Bana bir çocuk verebilir misin Chan?" diye sordu güçlükle çıkan sesiyle. Soru karşısında Chanyeol'un eli havada asılı kalmıştı.
"Anlamadım."
"Çocuk."
Chanyeol, Baekhyun'un çenesini tutup yüzünü kendine çevirdi. "Sevgilim sen neden bahsediyorsun?"
