amorf: atomları bir düzene göre değil de gelişigüzel dağılmış olan (bünye); kendine özgü bir biçimi olmayan (nesne)
biçimsiz, düzensiz gelişigüzel ilişkiler yumağı...
amorf.
Uyarı:
Kurguda +18 öğeler barındıran bölümler yer alıyor ve hikaye iki erke...
"Saadet zamanı; avluya doğru oturmuşuz, sen ve ben.
Endamımız çift, suretimiz çift, ruhumuz tek, sen ve ben.
Bulandıran palavralardan azade, gamsız bir keyif, sen ve ben.
Sen ve ben, ne sen varsın ne de ben, bir olmuşuz aşk elinden"
...
Yola çıktıkları 1 saati aşkın süredir yaptığı gibi camdan hiçbir şey görünmeyen karanlığı izlerken onu düşünüyordu. Düşünmek istememesine rağmen aklı onun tarafından istila ediliyordu. Sonra onu son gördüğü an geldi gözlerinin önüne vedalaşmamışlardı. Gözyaşlarının akmak için hazırda beklediğini hissediyordu. Kalbi kırıldı. Yalnızca uzaktan birbirlerine bakmışlar, ikisi de diğerine doğru adım atmayı reddetmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Otobüsün camından Chanyeol'a el sallarken "ne yaptım ben" diye kendini sorgulamaya devam ediyor, Chanyeol'un döner dönmez onu aramasını istediğini belirten ağız oynatmalarına bilinçsizce kafa sallıyordu. Zira bilinci bedeninden önde gitmiş çoktan Jongin'e dair hayali anılar yaratıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
İşte yine heyecanlanıyordu. Aklındaki cümleler hangi deliğe girdiyse çıkmak bilmiyordu. Kendini engellemeli, ondan daha fazla etkilenmemeliydi. "Evet yapmam gereken bu! Gir, dosyayı ver ve çık! Bu kadar. Hepsi bu kadar! Konuşmak zorunda değilim, ona bakmak zorunda değilim. Sadece dosya. Sadece onu verip döneceğim. Başka bir şey yok."
Aklında dönen düşüncelerin bir köşesinde onu karşılamaya geleceği an canlanmaya yüz tutsa da Sehun bu konuda hayal kurmamaya gayret ediyordu. Ne yani? Otobüsten inip kollarına atlayacak hali yoktu ya! Otobüs otelin görünürlerde olmadığı durakta durduğunda, şoför dönerek istediği yere geldiğini söyledi. Sehun gördüğü, daha doğrusu göremediği manzara karşısında biraz ürkmüştü. Sanki gündüz orada olan kalabalık ortadan yok olmuş, terk edilmiş ücra bir yerde kaybolduğu hissi yüreğine çöreklenmişti. İndiği otobüs yavaşça hareket ettiğinde şimdi ne yapacağım düşüncesi geçti aklından ve arkasından gelen sesle sıçradı.
