Trixzy's Point of viewHighschool ako nung makilala ko si zander naglalakad ako nun sa hallway ng mabangga niya ako nagkatinginan kami pero diko siya pinansin hinihintay kong magsosorry siya pero hindi naglakad na siya palayo abat walang manners.
hindi pa ako nerd noon kaya maraming nagkakandarapa saakin,kasali ako sa school council noon ako yung president. Hanggang isang araw may nambastos sakin at diko alam kung ano yong gagawin ko pero natigilan ako nung may nagligtas sakin na isang lalake pagtingin ko nanlaki ang mata ko nung makita siya.
"Ikaw" sambit ko
"Oh bakit? Dika man lang ba magpapasalamat sa akin?" He said
Abat loko to a ako magpapasalamat eh hindi nga siya nagsorry nong nabangga niya ako makapal a.
"No! Bakit nagsorry ka ba noon sa akin ha!"
"Tss ewan ko sayo pasalamat ka niligtas kita, kung hindi kita niligtas narape kana"
"Aba edi quits na lang tayo di ako magthathankyou, para di ka na masorry!" Nakakainis naman talaga oh. Naglakad na ako hindi ko na hinintay yung isasagot niya.
"Wait" he said so i stopped walking
"Yes?"
"Can i ask a favor? Tutal niligtas naman kita please?" Napaisip ako ano naman kaya yung favor niya mabait naman ako kaya tinanong ko kung ano yun.
"So ano yun?" Mataray kong sabi
"Can you be my friend? Kase wala pa akong kakilala dto please?" With puppy eyes pa ang panget.
Pagbigyan ko nalang total niligtas niya naman ako tsaka hindi ako yung taong mahirap pakiusapan so.
"Okay"tipid kong sabi
"Okay as in okay magkaibigan na tayo?" Kita mo sa mga mata niya yung excitement
"Yup" pagkasabi ko non niyakap niya ako omg abnormal ata to eh nangyayakap.
Ehem. Nagfake ako nang ubo para naman mahimasmasan sya sa ginagawa niya.
"Oh sh*t im so sorry."
"It's okay tara kain tayo libre mo ako ha"
"Oo ba"
Hanggang sa grumaduate na kami magkaibigan parin kami pero nagulat na lang ako nung niyaya niya ako magdinner may sasabihin daw siya kaya medyo kinabahan ako. Iyear collage na kami ewan ko ba sa tinagaltagal na magkasama kami ngayon niya lang ako niyaya ng date
Tapos na akong nag ayos im wearing black dress kita yung likod ko and heels with my shoulder bag bumaba na ako sa kotse ko. Yes collage palang may kotse na ako pati si ate kase gift yon ni kuya at dad.
Pumasok na ako pumunta ako don sa receptionist,Sinabi ko yung name ni zander at sinamaan ako nong waiter pagkapunta ko don nakatalikod siya pagharap niya omg i was totally stunned his hair was percfectly
Brushed up, his polo and ripped black pants suits him. Naglakad siya papunta sakin a inabot yung boquet of rose and inalalayan niya akong umupo."Thank you" i said
Ngumiti lang siya tapos umupo na."Trix i want to tell you something"
"Ano yon zander?"
"Ahm siguro kumain muna tayo." Sabi niya sabay tawag sa waiter
Nag order na kami after 15 mins. Naserve na yung food namin walng nagsasalita sa amin hanggang matapos kaming kumain. And he broke the silence.
"Trix" hinawakan niya yung kamay ko nakatingin siya sa mga mata ko natutunaw na ako ano ba bumilis ang tibok ng puso ko.
"Yes" isaid
"I likeyou trix and iloveyou noon pa man sorry kung napakalaki kung torpe sorry trix at diko sinabi agad sayo naduwag ako trix im..." pinutol ko na yung sasabihin niya ibig sabihin pareho lang kami ng nararamdaman noon pa man. Ang saya ko at narinig ko sa mga bibig niya yung mahal niya ako.
"Ako rin" sagot ko nanlaki ang mga mata niya nong sinabi ko yon may malaking ngiti sa labi niya.
"Ulitin mo nga" pagkasabi niya
"Sabi ko mahal rin kita"
"So tayo na?" Dahan dahan akong tumango at sinagot siya ng yes.
"Yuhoo kami na ni trix iloveyou so much babe sobrang saya ko babe"
Pinatigil ko siya dahil tumitingin na lahat sa amin nakakahiya halos tumalon na siya sa saya.
YOU ARE READING
the ultimate heartbreaker
Genç KurguThis is a work of fiction. Names, characters, places and incidents either are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental. First tim...