tell me im pretty > evak

nitten - endelig

*4 yıl sonra*

"çok tatlı değiller mi, even? aileleri onları nasıl bırakmış anlayamıyorum."

isak sosyal hizmetlerdeki çocuklara bakarken mırıldandı. even ellerini isak'ın ellerine dolayıp kafa salladı. o da çocuklara acımıştı. birden ikisi de ayaklarında hissettikleri bir şeyle aşağı doğru döndüler.

ayaklarında sürünen, küçücük, yaklaşık 1 yaşlarında, kocaman mavi gözleri ve hafif çıkan sarı saçlarıyla onlara gülümseyen bir kız çocuğu vardı.

even ve isak ona baktıkları an büyülenmişlerdi. aynı anda konuştular.

"onu alacağız. adı nedir?"

birbirlerine dönüp bakınca gülümsediler. even, küçük çocuğu yerden kaldırıp kucağına aldı ve yanağına bir öpücük kondurdu. sosyal hizmet görevlisi gülümsedi.

"adı syn. uslu bir çocuktur. 1 buçuk yaşında. annesi ve babası trafik kazasında öldü, hiçbir akrabası da onu istemedi. çok sevecendir, sizinle mutlu olacağına eminim."

even syn'e gülümsedi ve burunlarını değdirdi.

"merhaba syn. ben even, baban."

isak, mutluluktan ağlamak üzereydi. karşısında dünyanın en güzel manzarası duruyordu.

"merhaba syn. ben de isak, diğer baban ve biz, senin yeni aileniz."

--

isak ve even, tüm evrakları sosyal hizmetlere teslim edip, syn'ı aldıktan sonra markete gitmişlerdi ve syn'e bir sürü mama almışlardı. eve yorgunlukla gelmişlerdi ve syn, isak'ın kucağında uyuyakalmıştı. isak, syn'i önceden hazırladıkları çocuk odasına yatırmak yerine, even'la kendi yatağına yatırıp o yanına uzandı. even, odaya girince onları gördü ve o da yorgun bir şekilde gömleğini üstünden atıp,  syn ortada olacak şekilde yanlarına uzandı. isak'ın da even'ın da yüzünde tatlı bir tebessüm vardı. birbirlerinin yüzüklü ellerini birleştirdiler ve even, isak'ın elini öptü.

"seni çok seviyorum."

isak gülümsedi.

"ben de seni çok seviyorum."

even içini çekti.

"sonsuza kadar böyle kalmak istiyorum. kalabilir miyiz?"

isak fısıldadı.

"kalabiliriz."

klişeden ölen vaaar
leş gibi bi final ama olsun
bu küçücük tatlış hikayeyi okuyan herkese teşekkür ederim
bu arada gerçekten hikayenin başından beri yorumlarını eksik etmediği için özellikle naesheim 'e çok teşekkür ederim. beni fazlasıyla motive etti.
veda konuşması yapamıyorum, en iyisi diğer hikayeme gelin siz ;)

epilog isteyen varsa atacağım, bir kişi bile istese yeter