My Murderous Mate

Chapter 3

Raven

Ik word wakker in een kingsize bed. Ik probeer op te staan wat echter niet lukt door alle koppijn. Ik grijp naar mijn hoofd en ga weer liggen. Plotseling gaat de deur open en zie ik een man aan komen lopen. Als ik beter kijk zie ik dat het de Alpha is van de Blue Moon Pack.

Ik deins achteruit, want ik weet dat het een gevoelloze Alpha is met genade voor niemand. Ookal ben ik zijn 'Mate'. Hij komt op het bed zitten en legt zijn hand op mijn been. Ik voel overal tintelingen in mijn been. Tintelingen die ik nog nooit gevoeld heb, bij niemand.

'Van mij' Gromt hij en ik zie dat zijn ogen donkerder worden.

'Ik ben niet van jou.'

'Je bent van mij.'

'Ik ben van niemand en al helemaal niet van jou. En blijf van me af en donder op.'

Ik trek mijn been weg. Hij trekt een gekwetst gezicht maar herpakt zich snel weer. 'Je zit wel in mijn kamer, hé Sweetheart .' Grijnst hij.
Binnen een seconde sta ik op en wil zijn kamer uitlopen. Wat niet zo snel gaat door mijn koppijn. Maar al gauw voel ik een hand om mijn pols heen die me terug trekt. Ik word tegen de muur aangeduwd. 'Probeerde je te vluchten?' Als ik omhoog kijk zie ik niets behalve een emotieloos gezicht.

Ik probeer hem weg te duwen, zoals ik zei, probeer.

Naar mijn mening staat hij te dichtbij en dat laat ik merken ook. Ik begin nog meer te duwen. 'Godverdomme, je staat in mijn persoonlijke ruimte. Te dichtbij dus.' Maar na deze woorden komt hij nog dichterbij staan. Ik voel zijn adem tegen mijn huid aan.

Ik krijg een geweldig idee. 'Fucking Raven, je waagt het om weg te vluchten van onze mate.' Hoor ik mijn wolf Lucy zeggen. Jammer genoeg voor haar ga ik het toch wagen.

Ik grijp naar mijn hoofd. 'Ugh, koppijn.' Ik zak door mijn benen. Ik lieg niet helemaal, ik heb echt hele erge hoofdpijn. Ik zie dat hij schrikt en naar beneden zakt.

'Oh fuck, gaat het? Uh, moet ik een paracetamol voor je halen?' Als ik omhoog kijk, zie ik dat hij echt bezorgd kijkt. Dat is eens wat anders dan zijn kille, emotieloze gezicht. 'Oh nee hoor, alles is goed.' En ik ren zo snel mogelijk de deur uit en de trap af. Ik kon nog net wat van zijn verwarde gezicht oppakken. Ik begin te grijnzen.

Als ik beneden ben ruik ik een overheerlijke geur. Ik ruik dat het uit de keuken komt. Ik loop er zo snel mogelijk heen, vergetend dat ik aan het vluchten was. Eten is mijn zwakte. In de keuken staat iemand Lasagne uit de oven halen.

'Oh god! Lasagne!' Roep ik. Het meisje schrikt en laat de Lasagne bijna vallen. 'Oh shit, sorry! Ik wilde je niet laten schrikken.'

'Oh maakt niet uit hoor. Maar hé, jij bent de mate van Ace! Hey ik ben Leah! De mate van Thomas! Hij is de Gamma van Ace en het is echt een lieverd! Je zal hem vast nog een keer voorbij zien lopen en-' Ratelt ze maar door. Mijn mate heet dus Ace, aha.

'Rustig rustig, ik ben Raven trouwens. Maar ik kwam voor de Lasagne! Het ruikt echt goddelijk!'

'Bedankt dat je mijn Lasagne zo waardeert! Maar je kan alvast aan de eettafel gaan zitten het komt er zo aan!' Is het laatste wat ze zegt voordat ze weer door gaat met waar ze gebleven was.

Ik loop naar de eettafel en zie daar een jongen zitten. Hij geeft me een warme glimlach. 'Hey, ik ben Thomas!'

'Ah, Leah had al over je vertelt. Ik ben Raven.' Ik ga aan tafel zitten.
Ik zie dat Ace aankomt lopen, hij kijkt opgelucht als die mij ziet. Hij komt naast me zitten.

'Wat je net deed was niet zo lief, Sweetheart.' Fluistert Ace in mijn oor en legt zijn hand weer op mijn been. Weer die verdomde tintelingen.

Ik geef hem een dodelijke blik en sla zijn hand weg. 'Noem. me. geen. Sweetheart.'

'Wat is je naam dan?'

'Spongebob.'

'Als jij je naam niet zegt, blijf ik je Sweetheart noemen.' Ik weet gewoon dat hij zit te grijnzen.

'Ugh! Oke! Raven.' Antwoord ik geïrriteerd.

'Thanks voor je naam, Sweetheart.'

Ik rol met mijn ogen. Ik moest weten dat hij me Sweetheart zou blijven noemen. Stupid me.
Ik negeer Ace verder als ik de Lasagne zie aankomen. Ik begin nog net niet te kwijlen. Mijn liefde voor Lasagne is groter dan voor.. geen idee. Maar laten we zeggen dat mijn liefde ervoor groot is.

• • •

Nadat we klaar waren met eten, ben ik het huis gaan verkennen. Ik heb toch besloten om een poosje in het Packhuis te verblijven, alles beter dan leven als een Rogue. En jezus, wat is het een groot packhuis. Boven aangekomen ga ik een slaapkamer zoeken waar nog niemand slaapt. No way dat ik naast Ace ga slapen.

Uiteindelijk vind ik een kamer waar volgens mij niemand slaapt. Ik zie dat Leah verderop staat.
'Leah! Slaapt hier iemand?' Vraag ik.

'Nee hoor, maar hoezo? Ga je niet met Ace slapen?'

'Nope.' Ik ren mijn uitgekozen kamer in en plof neer op het bed. Dit is een ge-wel-dig bed! Ik kijk op als ik voetstappen hoor. Drie keer raden wie er staat.

'Sweetheart, kom je niet naast mij liggen?'

'Nee en noem me niet zo.' Zeg ik kortaf. Ik sluit mijn ogen en geniet van dit hemelse bed.

Op een gegeven moment voel ik dat Ace naast me gaat liggen en kusjes in mijn nek geeft.
Hij komt steeds hoger. Van mijn nek, tot kaak, tot.. En hij stopt bij mijn mondhoek.

Ik raak verstijft en mijn wolf wordt helemaal gek. Na een paar seconde realiseer ik me wat er gebeurde en duw hem van me af. Ik loop zo snel mogelijk de kamer uit, zoekend naar een badkamer.

In de badkamer aangekomen gooi ik wat water in mijn gezicht om af te koelen. In de spiegel zie ik meisje, met een verward rood hoofd. Wat een jongen allemaal met je kan doen. 'Niet zomaar een jongen, onze mate!' Ik rol met mijn ogen na de woorden van Lucy.

Snel doe ik mijn avond routine en ik ga in bed liggen. Ik besef even wat er allemaal gebeurd is vandaag. Hoe veel er kan gebeuren op één dag. Ik vraag me af wat Ace gedaan heeft met die mannen die me in de kerker gooiden. Dat vraag ik hem morgen wel. Mijn gedachte blijft haken bij Ace. En met hem in mijn hoofd val ik langzaam in slaap.