My Murderous Mate

Chapter 7

Raven

'Ik ben echt heel slecht in excuses aanbieden maar het spijt me.'

'Vertel verder.' Antwoord ik.

'Raven het spijt me zo erg. Het was echt niet mijn bedoeling om je pijn te doen, het doet mij alleen maar meer pijn wetend dat jij er zo onder lijdt.'

Ik loop naar mijn bed toe en ik ga liggen om zo verder te luisteren naar zijn verhaal. 'En je bedoeling? Dat ik jullie samen zie liggen en er blij van moet worden?'

'Ik hoef echt niets met die Nikita, ik was alleen zo kapot van wat je zei die dag over mij dat ik afleiding nodig had, ik was dronken toen ik haar meenam.'

'Dronken zijn is echt geen excuus, dat snap je hoop ik ook wel.'

Wacht, wat zei ik ook al weer waar hij kapot van was? Terug denkend aan die dag realiseer ik me het. Shit, ik zei dat hij niet om mensen kon geven en ze alleen maar vermoordt. Ik begin me heel schuldig te voelen..

'En het spijt me nog heel erg Ace, van wat ik zei die dag. Ik meende het niet, het floepte gewoon zo uit mijn mond zonder dat ik erbij nadacht.'

En klein glimlachje ontstaat er op Ace zijn gezicht. 'Het is al goed. En ik weet dat dronken zijn geen excuus is maar het zal niet nog een keer gebeuren.' Met een gekwetste blik kijkt hij me aan. Ik merk dat hij me echt weer terug wilt en veel spijt heeft.

'Beloof je het?'

'Beloofd, vergeef je me het?'

Iedereen verdiend een tweede kans, zelfs de idioot die mijn mate is. Ik weet dat hij alles meent en deze situatie hem pijn doet.

'Raven? Vergeef je me het?'

Ik ga recht zitten en kijk hem aan in zijn ogen. Ik twijfel er geen seconde aan en druk een kus op zijn lippen. Tintelingen ontstaan overal. Het lijkt alsof er een bom met vlinders ontploft in mijn buik.

'Is dat een goed antwoord voor je?' Grijns ik.

'Nee, eigenlijk is het me nog niet duidelijk. Ik moet het nog een keer voelen dan weet ik het pas zeker.' En hij pakt mijn wangen vast. En drukt zijn lippen op de mijne. Het lijkt wel alsof mijn huid in brand staat als hij me aanraakt. Het is zo'n geweldig gevoel.

Ace leunt steeds verder voor over tot dat die helemaal op me ligt. Zoenend liggen we daar samen op bed. Ik hou echt van deze jongen.

Mijn slaapkamer deur slaat open. 'Ace, ik heb je overal gezocht er is-' Jack stopt onmiddellijk met praten als hij beseft wat hij aantreft.

Grommend kijkt Ace op en kijkt hem aan met een kwade blik. 'Ik wacht wel in de woonkamer.' Jack maakt dat hij zo snel mogelijk weg is.

Ik begin te grinniken en duw Ace van me af wat amper lukt. 'En wat probeer jij te doen?'

Ik weet gewoon dat hij zit te grijnzen. 'Ga nou maar naar Jack toe, straks is het belangrijk.' Met zielige ogen probeert hij me nog over te halen.

Ik kijk hem aan met een "Ga-nou-maar-van-me-af-het-gaat-je-toch-niet-lukken" blik.

Met tegenzin staat Ace op. 'Ik ben zo weer terug.' Een laatste kus op mijn voorhoofd en hij vertrekt naar de woonkamer.

Verveelt lig ik op mijn bed. Wat kan het ook saai zijn hier in het Packhuis. Ik besluit om ook naar de woonkamer te gaan.

'-en nu zit een van hen in de kerker, de wachters hebben haar gevangen genomen.' Hoor ik iemand zeggen.

Nieuwsgierig begin ik me ermee te bemoeien. 'Wie zit in de kerker en waarom?' Geschrokken kijken alle 3 de de jongens mijn kant op. Thomas was blijkbaar ook in de woonkamer.

'Niemand om je zorgen over te maken.' Ace komt naar me toe lopen en slaat zijn armen om me heen.

'Ik heb ook het recht om te weten wat er allemaal gebeurd in de roedel.'

Ace zucht. 'Er liepen Rogue's op ons terrein en we hebben een meisje opgepakt.'

Ik krijg gelijk een flashback van toen ik als Rogue op het terrein van de Blue Moon Pack liep. (Ace zijn pack)

De mannen die me vast grepen, schopte, in mijn gezicht spuugden. En verschrikkelijke dingen met me wilden doen. Rogue's worden behandeld alsof ze stuk vuil zijn.

Ik krijg gelijk medelijden met het meisje, bang voor wat andere mensen haar aan zouden doen. Ik werd gelukkig net op tijd gered door Ace.

'Laat haar vrij.' Zeg ik vastbesloten.

'Wat? Ben je gek? Het is een Rogue!' Roept Thomas vanuit de andere kant van de kamer.

Ace kijkt Thomas boos aan omdat hij schreeuwde tegen mij.

Aan Ace zijn gezicht te zien twijfelt hij nog. Ik heb hier zo'n genoeg van. 'Hallo, ik was ook een Rogue?!' Ik storm de woonkamer uit en ga richting de kelder.

Ik loop langs vele cellen. 'Wat is het hier eng, ga terug naar onze Mate!' Zeikt Lucy de hele tijd aan mij hoofd. Gevangenen kijken mij stuk voor stuk aan met een griezelig gezicht. Damn, kunnen ze even niet zo eng kijken?

Achteraan de kerker zie ik een cel met een meisje dat hulpeloos op de grond ligt. Ze komt me zo bekend voor maar ik kan het niet plaatsen in mijn hoofd.

Een man staat net buiten haar cel allemaal dingen te roepen wat die haar wel aan zou kunnen doen. Ik word hier zo woedend van. Heb eens respect voor andere!

'Laat. haar. met. rust!' Grommend kijk ik de man aan. Hij schiet in de lach.

'En jij denkt dat je mij kan stoppen?' Hij grijpt met zijn hand naar mijn keel. Uit reflex schop ik hem op een plek met wat hij kinderen kon maken.

'Vieze bitch!' Hij schreeuwt het uit van de pijn. Zijn ogen kleuren donkerder en hij komt langzaam naar mij toe lopen. Uh, shit.

Hij grijpt weer naar mijn keel en drukt me tegen de muur aan. En dit keer met zijn been tegen mijne aan zodat ik hem niet weer op een gevoelige plek kan raken.

Ik hoor een luide en moordlustige grom achter de man. Hij wordt op de grond gesmeten. Ik zak door mijn benen op de grond.

'Hoe durf jij je toekomstige Luna zo te behandelen?!' Ace zijn ogen zijn zo zwart als de nacht.

'De L-Luna?' De man realiseert zich nu wat hij gedaan heeft.

Hoestend probeer ik weer op te staan, wat niet echt lukt. Ace gooit de man in een cel met ijzeren kettingen. De man kijkt angstig om zich heen. 'Vergeef het me alsjeblieft! Ik wist niet dat ze uw mate is!'

Ace slaat de celdeur dicht. 'Later reken ik wel met jou af.' Hij draait zich vlug om en rent naar me toe. 'Gaat alles goed met je Rave?' Bezorgd helpt hij me omhoog.

Ik loop langzaam naar de cel van de 'Rogue'. Ik heb nu pas door dat ze alles gezien heeft wat er gebeurde. 'Gaat het?'

Als ze omhoog kijkt heb ik pas door wie er voor me zit. 'Eva..' Tranen springen in mijn ogen.