My Murderous Mate

Chapter 13

Raven

Ik word gewekt door een heerlijke geur die mijn neus binnendringt. Mijn ogen springen open als ik realiseer dat ik fucking pannekoeken ruik! Mij krijg je echt niet snel wakker, tenzij je met eten aankomt.

Ik pak al mijn losse haren vast en doe het in een warrige knot. Een snelle blik in de spiegel en ik loop naar beneden, heel hongerig naar beneden.

Als ik bij de eettafel aankom zie ik borden vol met pannenkoeken! Eva en Leah zijn al aan het eten. En terecht, hoe kan je dit weerstaan?

'Goedemorgen schatjes!' Vrolijk schuif ik aan en zit er helemaal klaar voor om alles naar binnen te werken.

'Wat houdt ik van deze vrolijkheid! Gelukkig niet nog een persoon in het huis met vreselijke ochtendhumeuren.' Zegt Leah, en de laatste woorden nadrukkelijk hard.

'Ik hoor je wel hoor Lee! En wacht maar, als ik helemaal wakker ben en deze ochtend heb doorstaan dan-' Roept Thomas vanuit de woonkamer maar wordt onderbroken door zijn vriendin, die geweldig kan koken trouwens.

'Wat wil je doen? Alsof je mij wat aan durft te doen.' Grinnikend geniet ik mee van dit gesprek.

'Daar heb je gelijk in. Maar over je pannen gesproken..' En dat was het laatste wat ik hoorde voordat ik twee mensen als kleine kinderen richting de keuken sprinten.

'Ze zijn zo leuk samen! Maar wat is er zo speciaal aan pannen?' Vraagt Eva aan me.

'Dat vraag ik me ook af.' Verward kijk ik haar aan.

'Leah is heel gehecht aan haar pannen. Maar dan ook extreem erg. En als ik extreem zeg bedoel ik echt héél-' Hoor ik een stem achter me praten. Als ik me omdraai zie ik Jack staan.

Leah kapt hem af en onderbreekt zijn zin. 'Ja het is wel duidelijk nu hoor!' Ze gaat weer aan tafel zitten.

'Goedemorgen leukerd.' Jack geeft Eva een kus op haar wang die erna erg rood kleuren.

Ik wil erop reageren maar ik wordt afgeleid door mijn knorrende maag. Een teken dat ik mijn buik moet vullen met pannenkoeken.

Ik pak de poedersuiker en strooi er zoveel mogelijk op mijn pannenkoek. Als ik het van mijn bord wil pakken, wordt het uit mijn handen gegrepen. Ik kijk geïrriteerd omhoog en zie een grijzende Leah.

'Jij krijgt speciale pannenkoeken schat. Nog even geduld.'

Ik kijk haar verbaasd aan. 'Speciale? Ze zijn beter wel extra lekker als je me ervoor laat wachten.'

Een paar minuten later komt Ace binnen gelopen. Met een bord pannenkoeken in zijn handen, fuck. Ze zien er verbrand uit, fuck.

'Ze zijn zelf gebakken door mij.' Trots legt hij het neer voor mij neus.

In mijn ooghoeken zie ik iedereen zijn lach inhouden. Zelfs Thomas staat om een hoekje mee te gluren. Ik kijk ze allemaal stuk voor stuk aan met een ik-krijg-jullie-nog-wel-te-pakken-en-hoe-kunnen-jullie-mij-dit-aan-doen-blik. Een blik met een heel verhaal, ja.

'Ga je het nog proeven? Ik wed dat ze bijna even lekker zijn als die van Leah, waarschijnlijk lekkerder zelfs.' Ace kijkt me vol verwachtingen aan.