My Murderous Mate

Chapter 8

Raven

'Raven?' Komt er nog met moeite uit Eva's mond. Ze valt neer. Ik ren zo snel mogelijk naar haar toe. 'Eva?!' Maar een reactie komt er niet. Ik leg mijn hand om haar pols heen. Gelukkig heeft ze nog een hartslag.

'Ace! Sta daar niet zo, help me!' Hij tilt haar op en we brengen haar naar een logeerkamer. Hij legt haar voorzichtig op bed. 'Ga je nou nog de dokter bellen of wat?!' Roep ik gefrustreerd.

'Rustig sweetheart, ik heb hem allang gemindlinkt.' En hij geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Sorry ik ben gewoon zo bezorgd om haar.'

'Wie is ze eigenlijk?' Maar voordat ik kan antwoorden komt de packdokter binnen. Hij ziet Eva liggen en schiet gelijk te hulp. Hij doet allerlei dokter dingen waar ik geen fuck van snap, ik hoop maar dat het goed komt.

'Er is niets aan de hand. Ze kon alle pijn niet meer verdragen en is flauwgevallen. Het komt goed met haar.'

Ik zucht opgelucht en ga aan het randje van het bed zitten. 'Hier liggen wat pillen voor als ze met veel pijn wakker wordt.' Is het laatste wat de dokter zegt voordat die vertrekt. Ik glimlach nog dankbaar naar hem.

'Ik blijf wel hier tot dat ze wakker wordt.' Ace blijft nog even bij me zitten, luisterend naar het verhaal over Eva's en mijn verleden. Ik vertel niet alles, dat bewaar ik voor een andere keer. Maar na een tijdje vertrekt hij weer omdat hij nog werk heeft te doen.

Ik zit te staren naar Eva, het klinkt best creepy alsof ik een stalker ben, maar ik vind dat ik best mag staren naar iemand die ik al jaren niet meer heb gezien.

Wat is ze groot en zo mooi geworden. Eva was een lid van mijn oude pack die nu.. uitgeroeid is. We speelden altijd samen, ze was een zus die ik nooit heb gehad. We waren onafscheidelijk.

Een traan glijdt naar beneden. Ik mis de oude tijden. Alles was zo eenvoudig en probleemloos. Elke dag was wel wat te beleven. Met mijn ouders, Eva, of andere packleden. Ik mis het. Ik mis het zo erg.

Ik hoor gekraak van een deur. Snel veeg ik mijn tranen weg en zie dat Leah in de deuropening staat. 'Kom je mee naar benden, wat eten?'

'Nee, ik blijf hier voor als Eva wakker wordt.'

'Zeker? Ik kan wel bij haar blijven, ik heb toch al gegeten. Ga nou maar gewoon naar beneden.' Leah komt naast me zitten op bed en kijkt me geruststellend aan. 'Het komt goed met haar, maak je geen zorgen.'

Ik twijfel nog even maar besluit om dan toch wat te gaan eten. Ik heb namelijk best wel honger. Dankbaar schenk ik Leah een blik.

Beneden aangekomen zie ik dat iedereen al bijna klaar is met eten. Ik loop naar de keuken en neem nog wat er over is van de pizza mee.

Met mijn geweldige, smaakvolle, liefdevolle, heerlijke pizza plof ik neer op de bank naast Jack. 'Wat kijk je?' Zeg ik met mij mond vol eten. Wachtend op antwoord staar ik hem aan. Hij lijkt wel op een andere planeet te zitten met zijn hoofd.

'Hallo? Keer terug naar aarde alsjeblieft?' Zwaaiend met mijn pizza in mijn handen probeer ik zijn aandacht te krijgen.

'Oh sorry Raven, wat is er?' Zegt Jack nog steeds half afwezig.

'Kan eerder vragen wat er met jou is. Man, als je me niet interessant vindt kan je dat ook zeggen.' Reageer ik grappend.

'Oh nee, sorry! Dat is het niet. Het is dat ik de hele dag al met een raar gevoel loop, ik kan gewoon niet plaatsen wat het is.' Gefrustreerd grijpt hij naar zijn hoofd.

'Voel je je niet lekker? Misschien moet je gewoon even wat uitrusten.'

'Nee dat is het niet. Het is een apart maar een positief gevoel. En wat voor schoonmaak spul gebruiken de schoonmaaksters, het ruikt de hele dag al heerlijk!'

'Heerlijk? Ik ruik niets bijzonders. Behalve mijn pizza. Ben jij er wel honderd procent bij met je hoofd? Je doet een beetje apart.' Vragend kijk ik hem aan.

'Laat ook maar, het zal wel aan mij liggen. Trouwens wie ligt er boven?'

'De Rogue die jullie gevangen namen aan het begin van de dag. Het is een lid van de oude roedel van mij.' Jack mompelt nog wat onverstaanbaars. Volgens mij heeft die gast ook niet eens gehoord wat ik zei, maar goed.

Ik leg mijn bord met pizza in de vaatwasser en loop vrolijk naar boven. Wat eten allemaal met mijn stemming kan doen.

Ik kom rustig de kamer binnen waar Eva ligt. Ik zie dat ze een beetje wakker wordt.

'Ik ga beneden wel even wat water halen voor haar.' Zegt Leah nog vlug en verlaat de kamer al.

Als Eva eenmaal beseft dat ze in een onbekende kamer ligt, schrikt ze wakker. 'Waar de f-' En grijpt naar haar hoofd.

'Eva ik ben het Raven! Rustig maar hoor, je bent veilig bij mij.'

'Wacht, wat? Raven?!' Ze wikkelt haar armen om me heen. 'Ik dacht dat je al dood was en ik...'

'Het is al goed, ik ben nu hier bij je. Maak je maar geen zorgen.' Ik knuffel Eva terug en geef een kus op haar hoofd.

Leah komt binnen met een glas water. 'Hee, ik ben Leah trouwens. Hier is wat water voor bij je pijnstillers.'

Glimlachend kijkt Eva haar aan. 'Heel erg bedankt.' Ze slikt de pijnstillers moeiteloos binnen. Kon ik dat maar ook zo makkelijk, ik krijg echt geen pil door mijn keel. Moet er niet eens aan denken. Bah.

Uit het niets wordt de deur geopend met een harde zwaai. Jack staat in de deuropening, zoekend naar iets bijzonders, hij scant de kamer vlucht door.

'Ehm, zoek je toevallig iets?' Ik en Leah kijken elkaar vragend aan.

De kleuren van Jack zijn ogen worden steeds donkerder. Hij kijkt vol met lust en liefde naar Eva. Ik denk dat hij heeft gevonden waar hij naar zocht? Grommend komt hij steeds dichterbij. 'Eindelijk heb ik je gevonden, mijn mate.'