"Nasılsın güzellik, daha iyi misin ?"
"İyiyim abi , bomba gibiyim "
Deyip gülümsedim.
İyi olmana sevindim , deyip saçlarımı karıştırdı abim .
Şuan odada sadece annem , babam , abim ve kardeşim Masal vardı.
Babacım diye söze girdim , Bak bomba gibiyim. Ameliyatım da çok başarılı geçmiş . Değdi mi o kadar üzülmene?
" Sen iyi ol da koca göz . "
Deyip anlımdan öptü babam .
"Yavrum canın çok acıyor mu ?"
"Biraz ağrıyor anne uyudum ya şimdi daha da iyiyim biraz kendime geldim . Yoğun bakımda hiç uyuyamamıştım"
"Oyyyy yavrum benim . Kıyamam sana . Sen bi iyileşte bol bol uyursun o şuan hiç önemli değil"
Gülümsemekle yetindim . Sonra Masal'a döndüm . Normalde hep tartışırdık hiç anlaşamazdık.
Masal birden bire ağlamaya başladı . Annem ne olduğunu sorduğunda ,
Ablam için ağlıyorum. Ona kötü davrandığım için ve sürekli kavga çıkardığım için çok pişmanım . Anne ben sana ablamı sürekli bana karışıyor diye şikayet ediyodum ya aslında ben karışıyodum ablama . Sana yalan söyledim.
"Allah'ım inanamıyorum . Ya ben her gün ameliyat mı olsam . Masal gel kız buraya. "
Yanıma geldiğinde o poğaça yanaklarından güzelce öptüm . Tabi ben bunu yaparken Masal ' ın eğilmesi gerekmişti . Malum ben kalkamıyordum.
Kapı çaldı , içeri doktorum ve fizik tedavi doktoru girdi .
Doktor , Aslıcım nasılsın daha iyi oldun mu ? diye sordu .
İyiyim teşekkür ederim diye cevap verdim .
"Aslıcım senin biraz yürümen lazım . Nazlı doktorumuz senin yürümende yardımcı olucak . Eğer şuan kendini yorgun hissetmiyorsan hemen şimdi başlayalım . "
"Ben kendimi yorgun hissetmiyorum . Şimdi başlayabilirz. "
Beni kaldırdılar ve yavaş yavaş yürütmeye başladılar . Ameliyatımın ikinci günü olduğundan çok zorlanıyordum. O yüzden sadece kapıya kadar yürüttüler ve beni geri yatırdılar.
"Çok yoruldun mu koca göz?"
"Biraz yoruldum baba ama çok değil "
"İnşallah hiç yorulmuycaksın sabret biraz daha ameliyatının ikinci günündesin."
"Evet aynen öyle . Güzellik ben sana ne getireyim . Ne canın çekiyor . Biliyosun hastene yemekleri biraz kötü oluyor "
"Abi şuan valla canım hiç bişey istemiyo . Yemek yemek istemiyorum."
Hemen annem ,
Aaa olur mu öyle kızım senin çabucak iyileşebilmen için yemek yemen lazım. Bak iyileşemezsin sonra . dedi
Ama benim canım cidden hiç bişey istemiyodu . İştahım kesilmişti.
Abim , Sen iskendere asla hayır demezsin . Ben İskender getireyim sana . dedi ve Masalın yanağını sıkıp çıktı odadan .
***
Aradan üç saat geçmişti . Abim iskenderi getirmişti ama ben sadece yarısını yiyebilmiştim.
Doktor da şuan beni yine yürüyüşe çıkaracaktı. Ama bu sefer koridora çıkaracakmış.
Doktor geldi ve beni kaldırdılar. Yine yavaş yavaş yürüyordum . Ve biraz boynum ağrıyodu . Doktora sorduğumda ,
Ameliyattan dolayı boyun uzadığı için kasların gelişiyo tatlım . O yüzden ağrıması çok normal . dedi
Koridor biraz dardı ve ben aniden kapının açılıp bana çarpmasından korkmuyo değildim .
Ben yürürken sert bir şey koluma çarptı . Korktuğum şey başıma gelmişti işte . Belim biraz sarsılmıştı haliyle ve acımıştı. Hemen gözlerimden yaş aktı ve ah diye bağırdım.
Yanıma bana çarpan şeye baktığımda benim yaşlarımda bir çocuk vardı. Bana korkuyla ve endişeyle bakıyordu . Onunda bacağında sargı gibi bişey vardı ve onunda yanında doktorlar vardı.
"İyi misin ben çok üzgünüm gerçekten çok özür dilerim."
Doktor beni hemen götürdü ve film çektirdi . Ben tabi çocuğa cevap veremedim .
Ama gerçekten korkmuş görünüyordu . Çimen yeşili gözleri korkuyla açılmış bana bakıyordu .
Filmden döndüğümüzde çocuk hala ordaydı. Yüzü asıktı ve yere bakıyordu . Beni fark ettiğinde yüzünde bir heyecan belirdi . Bacağından dolayı zorlanarak yanıma geldi .
"Gerçekten çok özür dilerim. Ben bilerek yapmadım . Bişeyin yok değil mi"
"Ben iyiyim bişeyim yok . Teşekkür ederim"
Bunu dememle sevinmiş bir hali vardı. Korkmuş çimen gözlerden eser yoktu şimdi . Daha çok mahçup bir ifade vardı gözlerinde.
" Buna sevindim . Geçmiş olsun "
Deyip gülümsedi . Bende gülümseyip
Teşekkür ederim sana da geçmiş olsun , dedim.
