Biz Cihan ile konuşmaya devam ederken babam da içeri girmişti . Cihan babama oldukça kibar bir şekilde kendini tanıttı ki zaten bana da öyleydi . Daha sonra Cihan'ı odasına götürmek için annesi geldi. O sırada annem de uyanmıştı. Cihan' ın annesi , annem ve babamla tanıştıktan ve biraz sohbet ettikten sonra Cihan ' la beraber çıktılar odadan. Şuan mutluydum çünkü burda arkadaş edinmek gerçekten çok güzeldi . Hem halinizden anlayan , sizinle beraber aynı durumda olan birinin olması , hemde sıkılmamanız büyük bir avantajdı.
"Biiiiiz geldiiiik"diye içeri daldılar Begüm ve Arda . Ay bu hayırsızların bu zamana kadar gelmemesi hataydı zaten. Bence biraz trip atmakta sorun yoktu.
"Şükür yani hiç gelmeseydiniz bide" diyerek kollarımı önümde bağladım. Ve duduklarımı büzdüm.
Arda bana yaklaşarak ve her zaman yaptığı gibi burnumu sıkarak " Napalım kanka ya durumlardan anca gelebildik. Bizi af buyurur musunuz Aslı Hanım?"
Begüm de hemen yanıma geldi . " Evet kanka valla durumlardan zar zor gelebildik . Hem zaten ilk gün burdaydık da içeri almadılar kalabalık olmasın dediler. Bizi af buyurrrr kraliçemm" Son cümlesini söylerken ellerini birleştirmiş çenesine koymuş ve hafiften de çömelmişti.
"Ya tamam trip felan atmamam şuan . Sizi affettim şanslısınız ama ne durumları yaa anlamadım. "
" Bizi affettiğin için sana minnettarız Aslıcım. Durumları da boşver sonra anlatırız"
"Yaa neden ki? Begüm ya sen söyle bari "
"Boşver Aslı sen bi hasteneden çık da bol bol konuşuruz onu da anlatırız bir ara."
"İyi tamam ısrar etmiyorum ama anlatıcaksınız bak"
İkisi aynı anda bıkkın bir şekilde "Tamammm" dediler.
Saatlerce sohbet ettik . Şu iki üç günde onlarla sohbet etmeyi , eğlenmeyi o kadar çok özlemiştim ki ...
Arda iyi bir arkadaş olarak internetini bizim için feda edip bir film açtı ve izledik. Bugün gerçekten çok eğlenmiştim. Taa akşam sekize kadar burdaydılar. Sonra aileleri geldi onları almak için . Ama onlarda ailemle konuşurken zamanın nasıl geçtiğini anlamamışlardı ve iki saat oturmuşlardı . Bizde fırsat bu fırsat diyerek daha çok sohbet etme şansı yakalamıştık. Artık gittiklerinde benim de çok uykum vardı . Ve güzel tatlı bir uykuya daldım.
***
Sanırsam çok az uyumuştum . Saate baktığımda akşam 10 du. Evet fazla uyumamışım. Ama odada kimse yoktu . Nereye gitmiştiler ki .
Kapının açılmasıyla Cihan belirdi kapıda . Gülümseyerek içeri girdi. Fark ettim de ona tebessüm çok yakışıyordu . "Müsait misin ? Uyamadın dimi?"
"Yok uyamadım . Yani uyudum uyandım. Gelsene "
Yanımdaki koltuğa oturdu yavaşça . Bacağından dolayı zorlanıyordu. Sabah ki konuşmamızda öğrenmiştim. Cihan futbola aşıkmış ve tahmin de edersiniz ki futbol oynarken bacağını kırmış. Ve ameliyat olmuş.
"Ben iyi geceler demek için geldim. "
"Ne yani hemen gidicek misin? Ayrıca sırf iyi geceler demek için bacağını zorlamaya değer mi ?"
"Olsun hem yürümek iyi geliyor bana. Ayrıca eğer istemezsen hemen gitmem."
Yani şimdi ne diyim ki ? Acaba gitme desem yanlış anlar mı ? Ama git desem de ayıp olur şimdi . Ay şimdi o ne saçma bir cümleydi ya ben ne diyebilirim ki ?
" Yani gelmişsin o kadar kal bari . " Cümlemle beraber gülümsemesi daha da genişledi . Sahi bu çocuğa gülümsemek ne çok yakışıyordu öyle.
