12.Bölüm

102 11 26
                                    

  Medya : Berra

   Şuan gerçekten kendimi çok boşlukta gibi hissediyorum. Olamaz ya . Tamam burada beni bağlayan bişey yok fakat ben bu hastaneye gelebilmek için kaç tane hocaya yalvarmıştım , kaç tane hocaya yeteneklerimi ispat etmek , göstermek için bir taraflarımı yırtmıştım babamın haberi var mıydı acaba ?

Şuanda çok gergin bir ortam var . Kimse konuşmuyor . Babam ise deminden beri tek tek herkesin gözünün içine bakıyor . Ne düşündüğümüzü anlamak için . En sonunda dayanamayıp konuştum .

"Baba sen de biliyorsun ki şuan stajyerlik yaptığım hastane özel bir hastane . Aynı zamanda orada çok çok iyi doktorlar var. Onlarla aynı ortamda olmam geleceğimin daha parlak olacağını gösterir . Ve yine biliyorsun ki o hastanede olmak çok büyük bir ayrıcalık. Ya çok paran olucak ya da çok yetenekli olucaksın . Yeteneğini göstermek de ayrı bir mesele. Ve ben gerçekten baba buralara gelebilmek için çok uğraştım . "

Derin bir nefes aldım

"Kısacası ben özür dilerim ama geleceğimi , çabalarımı , emeklerimi düşünmek zorundayım. Ben İzmir ' e gelemem "

Masal benden cesaret alarak konuştu

"Babaaa lütfen gitmeyelim . Ablam çok haklı . Ben buraya çok alıştım . Eminim ki abim ve annem de öyle düşünüyordur. Hem Aysu ablayla abim nolucak . Yani Aysu abla da mı İzmir ' e gelicek ?  Baba bence bu konuyu herkesin fikrini alıp , uzun uzun konuşup bidaha karar vermeliyiz . Hep beraber ."

"Bana gerçekten biz nolucaz. Yani Aysu İzmir e gelir mi ? Gelse bile ailesi izin verir mi ki bence vermez. Baba nerden çıktı ki şimdi bu . Neden İzmir'e taşınmak istiyorsun?"

Babam derin bir nefes aldı. Çok fazla gergin gözüküyordu .

"Sonunda birisi bana bu soruyu sorabildi. Aslı'm seni çok iyi anlıyorum hemde çok . Masal'ım seni de çok iyi anlıyorum. Hepinizi anlıyorum fakat lütfen birazda siz beni anlamaya çalışın . Eğer ben İzmir de çalışırsam daha çok para alıcam . Orada daha iyi bir hayat yaşıycaz. Burada çok stresli yım . Ve ayrıca şirket batmak üzere . Bunun için de istiyorum . Ve benim için en uygun olan şehir İzmir. "

İlk tepki veren abim oldu .

"Ne ? Nasıl ? Baba hani işler çok iyi gidiyordu . Anlayamıyorum yani offf"

Deminden beri sessiz kalan annem babamın elini destek verircesine tuttu ve konuştu :

"Evet çocuklar duyduğunuz gibi şirket batmak üzere. Bu yeni çıkan bir olay değil . Babanız tam bir yıldır şirketin batacağını biliyor . Ve bir yıl boyunca şirket batmasın , en çok da sizin hayalleriniz batmasın diye çok uğraştı. Oda biliyor burası bizim için çok rahat , daha iyi fakat artık şirket öyle bir duruma geldi ki babanız ne kadar uğraşırsa uğraşsın toparlayamaz . Bunun için lütfen siz bir kere daha düşünün ve doğru kararı verin . "

 

Aysu gitti , herkes odasına çekildi . Babam ve annem bu konuyu düşünmemiz için bize bir hafta verdiler .

Şuan ağlıycak gibiyim . Ya ben ne olursa olsun o hastaneden ayrılamam . Ben gerçekten çok emek verdim . Ama masum ve çaresiz babamı da anlıyorum . Hemde çok iyi anlıyorum. Ama ama off .

Dayanamadım ve deminden beri beni zorlayan göz yaşlarımın akmasına izin verdim. Bir süre sessizce ağladım sonra ise yerini kesik kesik hıçkırıklara bıraktı .

***

En son ceketimi giyinip odadan çıktım . Ayakkabılarımı giyinirken  abim mutfaktan çıktı . Abim üç yıldır eczane de çalışıyordu . Şimdiye çoktan işte olması gerekiyordu .

TESADÜF AŞK #secicilerkurulugençkızedebiyatıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin