Kiss&Hug XOXO

XOXO 11: It's For Real

XOXO 11: For Real

Crisha's POV

*Sob* *Sob* "Please answer my call,Brix."

Calling Babe Brix...

"The number you had dialed is either ......"

End call

*Sob*

"Bakit ba ayaw mong sagutin?!" Nakakainis sya. Ilang beses ko na syang tinawagan pero kahit isang beses di nya sinagot. Halos di na nga ako nakatulog ng maayos kakaisip sakanya eh. Alam ko namang nasakatan sya dahil sa nangyari kagabi. Pero sana intindihin nya rin sila mama .. Lalo na si dad.

*Flashback*

Lumabas na kami ni Brix sa restaurant. Sobrang nakakahiya sa parents ni Shone. Pero buti na lang understanding ang dad nya. Paglabas namin,naabutan pa namin ang kotse nila papa na paalis. Binuksan ni dad yung bintana ng kotse.

"Pa..." I said with a teary eyes. "Wag mo akong tatawaging papa hanggat kayo pa ng lalaking yan." After that ay umalis na sila. Oh gosh! Ganun ba kagalit si dad para sabihin yun sakin? I'm his daughter! He should understand my feelings! "Crisha,let's go home." He said in a very low tone. Napatingin ako sakanya at nakayuko lang sya. "Brix,babe. I'm sorry. Don't worry,maiintindihan din nila tayo."

"I don't think so. They don't like me, Crisha. Kung tingnan nila ako parang ang baba ko!"

"Sila na lang muna ang intindihin natin. Please..." 

"Let's go. Ihahatid na kita." Sumakay na kami ng kotse. Tahimik lang sya sa buong biyahe. At pagdating namin sa harap ng bahay ko sobrang cold nya. Ni hindi man lang sya nag bye at nag goodnight kiss sakin. Pinababa nya lang ako sa kotse nya at saka na sya umalis.

*End of flashback*

Tinawagan ko ulit sya for the last time. Pero di nya pa rin sinagot. Sana pumasok sya ngayon. Gusto ko syang makausap.

Ayah's POV

"At ayun nga... Kailangan maka-alis kami sa marriage marriage na yun."

"Grabe! Para pala kayong nasa teleserye kagabi."

"Tss. Sinabi mo pa. Papasok na ko." Tumayo na ako at ganun din sya. "Tsaka nga pala... Next time na iiyak ka make sure na kasama mo ako para naman may magcomfort sayo. Mamaya bigla ka na lang magbigti dyan eh."

"Pft. Pwede ba. Di naman ako ganun ka depressed . Pero thank you Aya ha. Ahlabyuu!!"

"Yakk!! Kadiri ka Kim!"

"Arte mo!" 

*PEEPEEEEEEEP!!!!!*

"Ay kamatis! Ano yun?" Sumilip kaming dalawa sa bintana ng kwarto ko. At nakita namin si Shone na naka sandal sa kotse nya with matching kaway kaway sakin. "Eh? Anong ginagawa nya dito?" o_O

"Baka sinusundo ka. Diba kayo?"

"Ha? Pero.. Ang alam ko kasi.."

"Ano ka ba! Babain mo na." Bumaba na kami ni Kim at lumabas ng bahay. Bakit nandito yun? At dala nya pa yung kotse nya. "Hi baby! Goodmorning!"

"Ha? Bakit nandito ka?"

"Para sunduin ka. Sabay na tayong pumasok sa school. "

"Bakit?"

*Poink!*

"Ouch! Naman Kim! Bakit?"

"Boba eh kayo nga diba?!"

"She's right. Let's go baby. Mali-late na tayo eh." Hinawakan nya ako sa kamay at pinapasok na sa kotse nya. Ano to? Akala ko dapat break na kami para makaalis kami dun sa arrange marriage. Eh bakit ganto to? Pagdating namin sa school ay pinagtitinginan kami ng mga estudyante. Pano ba naman kasi! Pagbabang pagbaba namin ng kotse nya ay inakbayan nya agad ako. Puro bulungan everywhere. "Hoy Shone. Bitiwan mo nga ako." Pabulong kong sabi sakanya. "Bakit? Ayaw mo ba?"

"Pinagtitingina kaya tayo. Nakakahiya."

"Yaan mo sila."

"Tek nga." Inalis ko ang braso nya sa balikat ko at hinarap sya. "Di kita gets! Diba dapat break na tayo para makaalis tayo sa arrange marraige. Eh ano tong ginagawa mo?"

"Tss. Yun ba? Don't worry about that."

"Bakit? Ok na ba? Nagbago na ba isip ng dad mo?"

"No. What I mean is,pabayaan mo na yun. Doon din naman tayo babagsak eh."

"Hah?? I-ibig mo bang sabihin ok lang sayo?!"

"Yup"

HAAAAAAAA?!?!!!!!! PAYAG SYA? BALIW  NA ATA TO EH?!?! ANONG NAKAIN NITONG LALAKING TO?!?! HINDI KAMI PWEDENG IKASAL NO!!!! AYOOOOKOOOOO!!!!!!!  "Hoy Shone! Baliw ka na. Di ako papayag! Di tayo------" Hinatak nya ako at inakbayan ulit. "Sshh.. Let's go baby. Wag ka nang maingay dyan." Bigla syang bumulong sa tenga ko at seryosong sinabi na... "Let's make it real."

-------------

Author's Note:

         After 10 decades na update din.