ARIZA'M

Bölüm 7 - Doğum Günü Kutlaması...

Doğum Günü Kutlaması

Aylin, yıllar önce yaptığı yağlı boya tabloyu mavi renkli kâğıt ile kapladı. Mert'in gözlerini hayal ederek yaptığı bir resimdi. İleride evinin yatak odasına asmak için saklasa da onu Mert'e hediye ederek ruhunu ona vermek istediğini düşündü. Böylelikle hem ondan kalan son hatıradan kurtulacak hem de ömür boyu yetecek vicdan azabıyla onu cezalandıracaktı. Paketledikten sonra giyinmeye gitti. Gardırobunu açtıktan sonra karşısına geçti. Bir yandan masum görünürken bir yandan kışkırtıcı görünmek istiyordu. Aynı zamanda Mert'i kıskandırmak niyetindeydi. Düşünürken içinden her ne kadar ondan Mert diye bahsetse de konuşurken Kaya demeye karar verdi. Ta ki onu affedene kadar...

Hazır olduğunda belinde metal halkalar olan straplez beyaz renkli şort tulum giyinmişti. Saçlarını birkaç tutamı omzuna düşecek şekilde dağınık bir topuz yapmıştı. Belli belirsiz bir makyaj yaptıktan sonra kulağının tekine top bir küpe diğerine ince, omzuna kadar sarkan, ucunda top olan zincir şeklinde bir küpe takmıştı. Küçük mavi sırt çantası ile aynı renk bir babet ayakkabı giyindikten sonra paketini de aldı ve garaja indi.

Çok narin kullandığı spor arabasının bagajına paketi yerleştirdikten sonra tam direksiyona geçmişti ki mesaj geldi. Mesajın Kaya'dan geldiğini görünce hem şaşırmış hem de içinin heyecanla dolduğunu hissetmişti. Mesajda adres değişikliği olduğu yazıyordu. Yeni adresi navigasyona girdikten sonra yola koyuldu.

Yaklaşık bir saat sonra adrese geldiğinde kapıdaki iki kişiden birisi hemen arabanın kapısını açtı. Aylin indiğinde diğer kişi ağır adımlarla yanına geldi. Elini uzatarak "Merhaba Aylin! Ben Suat," dediğinde Aylin şaşırdı. Suat'ın yüzüne neler oluyor, der gibi bakmaya başladı. Suat muzip bir şekilde sırıtırken "Seni Mert'e götürmeye geldim," dedi. Aylin bagajdan paketi aldı. Suat'a dönerek ilk sözlerini söyledi. "Mert değil, Kaya'nın doğum gününe geldim."

Şaşırma sırası Suat'ta idi. Başını sallayarak gülümsedi. "Nasıl istersen, hazırsan seni götüreyim," dedi ama Aylin yerinden kımıldamadı.

"Bana işin aslını ve nereye gideceğimizi söylemeden şuradan şuraya gitmem!"

"Mert... Pardon Kaya, senin ile yalnız doğum gününü kutlamak istedi. Teklif etseydi kabul etmeyeceğini bildiği için böyle bir yönteme başvurdu. Ayrıca sana olan duygularını açıklayacak ve senden af dilenecek..." Suat Aylin'e içten, samimi bir şekilde gülerken son derece yumuşak ve sakin konuşmuştu. Aylin Suat'ı ilk defa tanımıştı. Ama yıllarca tanıyormuş gibi hissetti. Başını evet, der gibi sallayınca Suat eliyle yön verdi. İkisi yan yana yürürken karşısında helikopteri gören Aylin, birden yerinde durdu.

"Bu ne şimdi?" diye sorarken Suat'a kaşlarını çatarak baktı.

Suat muzip bir sırıtma ile "Helikopter! Sürprizin bir parçası..." dedi ve elini helikoptere doğru uzattı.

Aylin yavaş ve tedirgin adımlarla yürümeye başladı. Tam helikoptere binmeye bir adım kala Suat'a döndü ve endişeli gözlerle "Benim yükseklik fobim var. Uçağa bile çok zor biniyorum. Evimin camından dışarı bakamıyorum. Helikoptere binebileceğimi sanmıyorum. Kusura bakmayın," dedi. Suat, Aylin'in sesinin titremesinden durumunun doğru olduğunu anladı.

Suat anlayışlı bir ifade ile bakıyordu. Aylin'in elindeki paketi aldı ve koltuğun önüne dayadı. "Merak etme, ben de yanında geleceğim. Sana söz veriyorum, kısa ve güvenli bir uçuş olacak," dedi ve elini uzattı. Aylin Suat'a karşı içinde bir sıcaklık hissetti. Ona güvenmek için tereddüt bile etmemesine kendi bile şaşırdı ve elini tuttu. Suat da onun yaklaşımı karşısında içten bir gülümseme ile karşılık verdi.